Ο καθηγητής μου

Kεφάλαιο 30

Είναι τόσο περίεργο αυτό που νιώθω, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω. Κάτι που δεν έχω ξανανιώσει σίγουρα, αλλά πώς να το εξηγήσω.. δεν ξέρω. Είναι μπροστά μου, έχει μάτια πανέμορφα, ψυχή που μετά από τόσο καιρό έχω καταλάβει ότι είναι ιδιαιτέρως αγνή, τίποτα δε μπορεί να μου αλλάξει την άποψη αυτή.

Μοιάζει περίεργο και είναι κάπως επικίνδυνο, όμορφο περίεργο όμως. Φτάνω σε σημείο να αναρωτιέμαι αν πρέπει να το σταματήσω πριν καλά καλά αρχίσει. Αλλά όχι, δε θα το κάνω, δε θα το σταματήσω πάλι. Το θέλω και το θέλει. Δε θα μου το συγχωρούσα. 

Χαμογελάει και καταλαβαίνω ότι οι διαθέσεις είναι ιδιαιτέρως ανεβασμένες. Και των δυο μας. Μάλλον κάτι γίνεται σωστά. 

"Τι σκέφτεσαι;"

"Εσένα, εμάς. Αυτό" λέω και δείχνω ανάμεσά μας. "Μου αρέσει" 

Χαμογελάει ξανά και νιώθω το στομάχι μου να γυρνάει ανάποδα. Πώς μπόρεσα να αφήσω αυτό το πλάσμα να φύγει μέσα από τα χέρια μου. Φυσικά το μετανιώνω που φτάσαμε ως εδώ για να αποκαλύψουμε αυτά που νιώθουμε. Άργησα να της τα πω. 

"Έπρεπε να σου είχα μιλήσει νωρίτερα, ρε γαμώτο" κοίταξα τα πόδια μου προβληματισμένος. 

"Δεν πειράζει" λέει και βλέπω στα μάτια της ότι δεν το εννοεί ακριβώς. Μάλλον εύχεται κι αυτή να το είχε κάνει. Ή ίσως έπρεπε και να γίνουν όλα αυτά. Τα περισσότερα πράγματα θέλουν το χρόνο τους και όχι πίεση. 

Της ρίχνω ένα μικρό χαμόγελο και ανταποδίδει. Περνάω σιγά σιγά το χέρι μου γύρω από τους ώμους της και δεν αντιλαμβάνομαι κάποια αντίσταση. Χαίρομαι γι' αυτό, δε βιάζομαι τόσο όσο νόμιζα τελικά. Με κοιτάζει και το χαμόγελό της δεν έχει φύγει δευτερόλεπτο από το πρόσωπό της. Το εκλαμβάνω ως καλό σημάδι, αφού και το δικό μου πρόσωπο δείχνει το ίδιο. 

Γέρνει ελαφρά το κεφάλι της και το ακουμπάει στον ώμο μου. 

Σαν λάμψη περνάει μπροστά από τα μάτια μου για μια στιγμή το συναίσθημα της απόλυτης ευτυχίας. Αλήθεια, έτσι είναι; Μακάρι!

Το στομάχι μου δεν έχει σταματήσει να γυρίζει και το μυαλό μου επίσης. Γυρίζω και τη φιλάω απαλά στο κεφάλι. Τη νιώθω να χαμογελάει ξανά και χαίρομαι που έχουμε αυτή τη σύνδεση μεταξύ μας. Δεν το περιμένεις αυτό εύκολα από μια κοπέλα της ηλικίας της. 

Θέλω όσο τίποτα να το δω πιο σοβαρά μαζί της και να μην περνάμε απλά το χρόνο μας. Δεν είμαι όμως σίγουρος για το πώς θα το πάρει εκείνη. Οπότε προς στιγμήν το αφήνω στην άκρη και προσπαθώ να απολαύσω την πρώτη μας στιγμή μετά από τόσο καιρό μαζί. 

Δεν είπα ψέματα όταν της εξομολογήθηκα ότι μου έλειψε, πραγματικά ήθελα να τη δω. Είχε περάσει αρκετός καιρός και περνούσε συχνά από το μυαλό μου. Όταν δέχτηκα τη θέση στη Κέρκυρα και έμαθα ότι πέρασε και εκείνη στη σχολή εδώ, έχασα τα λογικά μου για λίγη ώρα και προσπαθούσα να συνέλθω από τη χαρά μου. 

Ξέρω. Ακούγομαι σαν αυτά τα καθυστερημένα μικρά 12χρονα που νομίζουν ότι έχουν ανακαλύψει τι είναι ο έρωτας. 

Βασικά, τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω ότι...

"Είμαι ερωτευμένος μαζί σου"

Άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα και σηκώθηκα από την αγκαλιά του. Όσο κι αν μου άρεσε η ζεστασιά της, έπρεπε να τον κοιτάξω και να σιγουρευτώ ότι δε με κοροϊδεύει. Είναι δύσκολο να το πιστέψω, είναι αλήθεια. 

"Όχι" ήταν το μόνο που βγήκε από το στόμα μου. Μπράβο, ωραία του απάντησες. Αυτός μόλις σου εξομολογήθηκε τα συναισθήματά του, κάτι που είχες φανταστεί να σου λέει βράδια ολόκληρα στον ύπνο σου και το μόνο που βγαίνει από το στόμα σου είναι το 'όχι'. 

Με κοίταξε παραξενευμένος. "Τι εννοείς όχι;"

Προσπάθησα να το σώσω. "Θέλω να πω, μη μου το λες αν δεν είσαι σίγουρος γι' αυτό που αισθάνεσαι. Ίσως είναι απλός ενθουσιασμός" 

"Δεν είναι. Είμαι σίγουρος" 

Φαινόταν όντως σίγουρος για αυτά που μου έλεγε και δε μασούσε τα λόγια του. Το εκτίμησα αυτό σε εκείνον, όπως εκτιμούσα πάντα το γεγονός ότι ήταν ειλικρινής (αν και κάποιες φορές καθυστερημένα) μαζί μου.  

"Κι εγώ είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί σου" είπα χαμογελώντας που μου έφυγε από πάνω μου και που επιτέλους το γνωρίζει κι εκείνος εκτός από μένα. 

Δε το σκέφτηκα και πολύ, απλά έπεσα μέσα στην αγκαλιά του και τον έσφιξα. Ένιωσα την καρδιά του να τρέχει στο στήθος του και ανακουφίστηκα που ίσχυαν αυτά που είπε. Με αγκάλιασε με τον ίδιο τρόπο και μείναμε εκεί για κάμποσα δευτερόλεπτα, μέχρι που απομακρυνθήκαμε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. 

Έχετε βρει την ευτυχία στα μάτια ενός ανθρώπου;

Εγώ νομίζω τη βρήκα.