Ο καθηγητής μου

Κεφάλαιο 10

Έχεις νιώσει ποτέ αυτό το συναίσθημα της ζήλιας ανακατεμένης με απογοήτευση και πόνο; Ξέρεις, αυτό που ραγίζει λίγο η καρδιά σου και δεν ξέρεις πως να αντιδράσεις. Ο ξαφνικός αυτός πόνος στο στήθος που δημιουργείται τη στιγμή που βλέπεις κάτι το οποίο σε στενοχωρεί στο έπακρο. Ίσως να μην περίμενες ότι θα σε απογοήτευε τόσο, όμως τελικά το κάνει, και νιώθεις απαίσια γι' αυτό. 

Αισθάνεσαι ότι είσαι αδύναμος, ευάλωτος και καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που δεν εξέφρασες αυτά που ένιωθες στο άτομο που έπρεπε, τη στιγμή που έπρεπε. Ο χρόνος χάνεται, λες συνέχεια ότι θα το κάνεις κάποια άλλη στιγμή, μέχρι που σε πνίγει, σε τυλίγει μέσα στα αδίστακτα δίχτυα του και γίνεται αδύνατον πλέον να ξεφύγεις. Η ουσία χάνεται και το άτομο που πρέπει να μάθει αυτά που αισθάνεσαι, απλά προχωρά στη ζωή του χωρίς ποτέ να μάθει αυτά που ένιωθες για εκείνο. 

Είχε δίκιο εκείνος που είπε "Μην αναβάλλεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα". Όσες καταρακωμένες και πληγωμένες ψυχές βρίσκεστε εκεί έξω και δεν ξέρετε πως να διαχειριστείτε αυτόν τον πόνο, μία λύση υπάρχει. Εκφραστείτε! Πηγαίνετε και μιλήστε σε εκείνο το άτομο που σας κάνει να νιώθετε έτσι και μη νιώσετε απογοήτευση ή τύψεις γι' αυτό που θα κάνετε. Αν δε σας καταλάβει, αν χλευάσει τα συναισθήματά σας, απλά προχωρήστε παρακάτω, γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος δε σας αξίζει. Δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας να γευτεί το καλύτερο που μπορεί να λάβει.

Όλα από εμάς ξεκινούν. Όλα από την εσωτερική μας δύναμη. Πράγμα το οποίο εγώ δεν κατέχω, αν σκεφτούμε ότι μόλις είδα την ηλίθια να τον πλησιάζει  στο ελάχιστο, ήμουν έτοιμη να λιποθυμήσω. Η Κλαίρη με κράτησε. "Κοριτσάκι μου;" είπε ανήσυχη καθώς με έβαζε να καθίσω ήρεμα σε μία καρέκλα μέσα στην αίθουσα. Ευτυχώς όλοι οι υπόλοιποι ήταν απασχολημένοι και δεν κατάλαβαν τι συνέβη. "Τι έπαθες; Είσαι καλά;" πέρασε μία τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αφτί μου ώστε να δει καλύτερα το πρόσωπό μου. 

Είχα σοκαριστεί τόσο πολύ που ήμουν σίγουρη ότι η έκφραση αυτή είχε ζωγραφιστεί στα χαρακτηριστικά μου. Προσπάθησα να συγκρατήσω μερικά από τα δάκρυα που σχηματίστηκαν στα μάτια μου, αλλά ένα κατάφερε να ξεφύγει και γλίστρησε στο δεξί μου μάγουλο. Μόλις το είδε η Κλαίρη, ταράχτηκε ακόμη περισσότερο. Πρόλαβα και το σκούπισα με την ανάστροφη της παλάμης μου, ρούφηξα λιγάκι τη μύτη μου και προσπάθησα να συνέλθω. "Είμαι πολύ χαζή τελικά.." είπα χαμογελώντας ψεύτικα.