Ο καθηγητής μου

Κεφάλαιο 22

Κράτησε λίγο. Ήταν τέλειο. Ήθελα περισσότερο. Μου λείπει κάθε μέρα και πιο πολύ. Μπορεί να τον βλέπω μπροστά μου καθημερινά, να με χαιρετά τυπικά στους διαδρόμους, να μου χαμογελά και να λιώνω, αλλά από τότε που φιληθήκαμε, τα πάντα έχουν αλλάξει μέσα μου. 

Έχω σταματήσει να νιώθω ότι μπορώ να είμαι ικανοποιημένη με ένα του βλέμμα και μόνο. Τώρα που γεύτηκα το παραπάνω το θέλω όλο και περισσότερο. Τον θέλω. Και ξέρω ότι είναι δύσκολο έως αδύνατο όλο αυτό, αλλά είμαι διατεθειμένη να κάνω πολλά για εκείνον, για εμένα, γι' αυτή την ανύπαρκτη σχέση. 

Στην Κλαίρη δεν έχω πει τίποτε. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Δε νιώθω πως αυτό που έκανα ήταν κάτι σωστό, αλλά το ήθελα. Και θέλω να πιστεύω ότι κι εκείνος το ήθελε και ότι δεν το έκανε μόνο και μόνο για να παίξει μαζί μου. 

Το σόου με κάνει λιγάκι να ξεχνιέμαι.. λιγάκι μόνο. Γιατί με αυτόν κριτή δεν είναι και πάρα πολύ εύκολο να ξεφύγει το μυαλό μου και να ηρεμήσω. Πάντα να με κοιτά με αυτό το βλέμμα που με διαπερνά κι εγώ να κολλάω και να μένω ακίνητη για λεπτά ολόκληρα. Είναι τόσο εκνευριστικό το γεγονός ότι μπορεί να έχει τέτοια δύναμη πάνω μου, να με ελέγχει με τέτοιο τρόπο και πιθανόν ούτε καν να καταλαβαίνει ότι με επηρεάζει τόσο. 

"Είστε καλά, δεσποινίς Καλογήρου;".

Είχα παγώσει και έκανα αυτές τις σκέψεις όσο ήμουν πάνω στη σκηνή και οι κριτές περίμεναν να με ακούσουν να τους παρουσιάζω το τραγούδι μου για να δουν αν θα περάσω στον τελικό. Ναι, στον ημιτελικό αποφάσισα να φάω κόλλημα εγώ. Τραγούδησα το Unbroken που είχε παρουσιάσει η Maria Olafs στη Eurovision του 2015 για να εκπροσωπήσει την Ισλανδία (το τραγούδι βρίσκεται στην αρχή του κεφαλαίου). Ένιωσα να βγάζω ψυχή και σώμα σε αυτό το κομμάτι προκειμένου να περάσω στον τελικό και να αποδείξω ότι η αξία μου είναι αρκετά μεγαλύτερη από αυτό που είχαν όλοι στο μυαλό τους έως τώρα.

Μόλις το τραγούδι τελείωσε του έριξα ένα αυστηρό βλέμμα που τον πάγωσε και εξαφάνισε το χαμόγελο που είχε στα χείλη του. Χωρίς να μείνω να ακούσω τα σχόλια των υπόλοιπων κριτών, κατέβηκα από τη σκηνή. 

Είχα τελειώσει. Η απόφασή μου είχε παρθεί. Είχα τελειώσει με όλο αυτό το φιάσκο. 

Δεν έχει κανένα δικαίωμα να παίζει μαζί μου. Οι γονείς μου με έχουν μεγαλώσει με αρχές και έχω μάθει να ξεκαθαρίζω τις καταστάσεις που με αφορούν και να μη μένω στην αδράνεια. Η Κλαίρη με είδε να κατεβαίνω από τη σκηνή χωρίς να της ρίχνω ούτε ένα βλέμμα. Θέλω να πιστεύω ότι κατάλαβε και πως δεν θα τρέξει πίσω μου ζητώντας εξηγήσεις για την περίεργη αντίδρασή μου.

Βγήκα από τα καμαρίνια και κάθισα σε ένα από τα παγκάκια που βρίσκονταν στο διάδρομο. Είχα αφήσει αυτό το σόου να συνεχίζει χωρίς να με απασχολεί και ιδιαίτερα προς στιγμήν. Από τη μία ήθελα να περάσω στον τελικό και να μην ξαναδώ τη φάτσα του μετά από το τέλος του, αλλά από την άλλη ήξερα ότι με αυτές τις σκέψεις απλά έλεγα ψέματα στον εαυτό μου. 

Πήρα μερικές βαθιές ανάσες, συγκέντρωσα όλο το μυαλό μου που είχε γίνει κομματάκια μέσα στο μυαλό μου και σηκώθηκα. Πήγα να μπω ξανά στα καμαρίνια, αλλά.. ναι.. εκείνος εμφανίστηκε. 

Γιατί να είναι πάντα στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή;

Πήγα να τον προσπεράσω ευγενικά όμως αποφάσισε ότι δε θα με άφηνε να μπω πάλι μέσα στα καμαρίνια. Έβαλε το χέρι του μπροστά μου και σταμάτησε την πορεία μου. Τον κοίταξα ψυχρά και παραξενεμένα ταυτόχρονα. "Πηγαίνεις κάπου;" ρώτησε με ένα σοβαρό ύφος στο πρόσωπό του. 

"Μάλιστα" είπα και σταύρωσα τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου. "Επιστρέφω στους φίλους μου. Μου επιτρέπετε;" 

Χαμογέλασε και κοίταξε κάπου πίσω μου ειρωνικά. "Δηλαδή θα προσποιούμαστε ότι δε συνέβη τίποτα;"

Ήταν η σειρά μου να γελάσω από αυτά που άκουγα. "Με δουλεύεις; ΕΣΥ είσαι αυτός που παριστάνει ότι δε συνέβη τίποτα".

Ναι, του μίλησα στον ενικό. Είχα εκνευριστεί τόσο πολύ με αυτή την κατάσταση, πόσο μάλλον με το γεγονός ότι είχε το θράσος να κατηγορήσει εμένα για αδιαφορία. Αυτός που με το ζόρι μου ρίχνει μισό βλέμμα στους διαδρόμους, έχει σταματήσει να μου απευθύνει το λόγο και γυρίζει το κεφάλι του από την άλλη κάθε φορά που προσπαθώ να ζητήσω εξηγήσεις. 

"Και να σου πω και κάτι; Κουράστηκα. Δεν είμαι η μαριονέτα σου για να παίζεις. Βρες κάποια άλλη να περνάς την ώρα σου".

"Αγάπη μου, όλα καλά;" άκουσα μια γυναικεία φωνή από πίσω μου. 

Γύρισα να κοιτάξω και ναι, ήταν η κοπέλα που είχα δει στο προφίλ του, σε μια από τις φωτογραφίες του. Και γιατί τον λέει "αγάπη μου"; Βέβαια, δεν ήταν δύσκολο να μαντέψω. Το πρόσωπό του είχε παγώσει και την κοίταζε με γουρλωμένα μάτια. Κοίταξε μία εμένα και μία εκείνη. "Ε.." πήγε να πει κάτι. 

Γύρισα προς το μέρος του "Άστο" τον χτύπησα απαλά και υποτιμητικά στο στέρνο "Τώρα εξηγούνται, όλα" ήταν το τελευταίο πράγμα που του είπα και έφυγα προς τα καμαρίνια χωρίς να ρίξω ούτε μια ματιά πίσω μου.