Friendship Fallen

05

KABANATA 05
ʷᵒʳʳⁱᵉᵈ

Patuloy lang siya sa pagbaba habang ako ay sinusundan siya ng tingin.

Hindi yata ako napansin ehh. Hanggang sa nakababa na siya na sinalubong naman siya ng isang matandang babae i think mid 60's na.

"Apo hindi ka pwedeng umalis ngayon."

"Why?" tanong nito

"Nabalitaan kong may bago kanang personal maid."

"That's bullshit lola. Where's mom and dad?"

"Watch your mouth apo, nandiyan na sila" aniya habang nakaturo sa likuran ni Abo. Kaya nabaling rin ang tingin ko sa tinuro niya.

"Mom where she is? Did i tell u to hire again?"

"Calm damn anak alam kong magugustuhan mo siya" sabi naman ni tito Delton.

"You always say that dad but at the end.... Ah nevermind" napailing iling nalang si tito Delton while tita Ashey ay ngumiti ng malawak sa kanyang anak.

Para akong hangin na hindi pinapansin. Nasa may hagdan lang naman sila eh pero bakit?! Bakit!? Bakit hindi ako napapansin? Ganon naba ako laiit? Tangina naman kong ganon.

"Nasaan na siya ma?" tita asked.

"Wait pupuntahan ko muna si Neda-- owww beautiful lady " sabay turo niya saakin. Kaya ngumiti ako at kumaway sa kanila na kinataas ng kilay ni Abo.

"Don't tell me t-that she will be my personal maid?" nakakirita yang ingles ingles niya. Pwede bang tagalog nalang? Total, nasa pilipinas naman tayo.

Hindi ka patalaga nasanay?

Agad naman tumakbo si tita Ashey papunta sa diriksiyon kong san ako nakatayo ngayon.

"Yes! She will be your personal maid anak and ofcourse may tiwala ako sa kanya because she's one of your girlbestfriends."

"Tsk... Let me just tell you mom, i dont wan't her to be my personal maid even though shes my bestfriend, what i mean is friend.. Do you know why?  I'm not a baby anymore and definitely not a kinder. "aniya at tiningnan ako sa mga mata na kina iwas ko ng tingin.

"Anak i know you dont understand us. Mawawala
kami sa tabi mo ng tatlong buwan right? So we plan again to hired a personal maid for you to monitor you for three months. Don't worry pag nakabalik na kami pwede na siyang umalis, and your free to do all you want. So please son, nag-alala lang kami sa kalagayan mo ngayon---" Hindi natapos ni tito ang sinasabi niya ng pinutol ito ni Abo at siya ang nagsalita.

"Nag-alala? You mean worried dad? Kahit kaylan hindi ko nakitang nag-alala kayo saakin dahil wala kayo palagi sa tabi ko! Because you are busy with your business. Noong kaylangan ko kayo, nasaan? Wala! You always pick your business than your son. Mas mabuti pa si kuya, he always call or text me kong ok lang ba ako even though he's far from me. Eh kayo? Kahit text lang wala akong natanggap kong meron man, minsan lang. Kaya ko ang sarili ko, kaya wala kayong ikabalaka at ika-alala." aniya at tatalikuran na sana ang papa niya ng agad siya nitong sinapak sa muka na kina panik ni tita Ashey at kinagulat ko.

"Hon!" .

"Wala kang karapatan na pagsalitaan kami ng ina mo ng ganyan dahil hindi ka namin pinalaki ng--"

"Pinalaki? Wow as in wow! Let me just tell you dad, hindi kayo ang nagpalaki saakin not even mom. Si lola lang. Siya lang ang nagpalaki saakin mula sanggol hanggang ngayon. Maybe yes inalagaan niyo ako minsan but not always right? Lola told me when back then if im asking where are you? Where's mom and dad? Lola always tell me that you are busy beacuse of your work! Trabaho nalang palagi!"

Nakita ko kong paano bumagsak ang mga luha ni tita sa kanyang pisngi na kinalungkot ko.

"A-anak"

"Ano ma?!...... Damn, im sorry. K-kaylangan ko nang umalis" and with that he left.

Kaya wala akong sinayang na minuto at sinundan siya kahit dinig ko pa ang tawag saakin ni tita.

"Abo!" sigaw ko ng akmang bubuksan niya na sana ang pinto ng kotse niya.

"What?" agad akong mapalunok at umiwas ng tingin dahil sa lamig ng titig at boses niya.

"Mag-usap tayo" hindi ko alam kong bakit ko nasabi yun, feeling ko napakawalang hiya ko para sabihan siya ng salitang iyon kahit alam kong kaylangan niya ng oras para magpahangin dahil sa sagutan nila ng kanyang magulang.

"About what El?"

"Y-yung kanina--" he didn't let me finish what im saying when he give me a very cold stare.

"Don't try to say something about happen a while ago ok? I need air to relax specially to think" agaran akong tumango dahil sa walang masabi.

"I'm sorry for giving you a cold stare, j-just.. Just please don't d-dont... Ugh nothing."

Ano yun? J-just just please don't d-dont? Ano ba iyon? At tsaka bakit may pa utal utal pa siya? Hmmm bahala nanga.

——

"Pagpasinsiyahan mo na ang anak ko ija, nagtatampo parin iyon saamin eh"

"Ok lang po" sabi ko sabay bigay ng malaking ngiti.