Friendship Fallen

13

KABANATA 13
ᶠᵉᵉˡ ᵃᵗ ʰᵒᵐᵉ

Maaga akong nagising dahil sa ingay na nagmula sa baba. My room is not soundproof so thats why i can hear some noise coming from outside. I fixed my bed before combing my hair.

I went to the bathroom and bath myself for ten minutes dahil sa pagmamadali kong maabutan ang ingay sa baba. I just wear maong shorts and black shirt kasi magluluto pa ako ng almusal bago kami uuwi ni Luigi sa bahay. Pinahatid ni abo si manang Neda kahapon sa hapon pabalik sa mansion ng mga magulang niya kasi may gagawin pa daw sila kasama ang ibang katulong. I didn't know that tita Ashey hired 10 maids for their mansion. Well, kaylangan talaga iyon lalo na't malaki ang bahay nila.

Habang nasa hangdan pa ako habang mababa, i hear their loud conversation.

"Aba't! nang-iirap ka pa talaga sakin ha!"

Narinig ko ang naiiritang boses ni Luigi. And there, i saw maam Airian who is standing infront of Luigi. Si Luigi naman ay nakatingin sa kanya ng masama habang si abo ay prenteng nakaupo habang tinitingnan silang dalawa na para bang wala siyang pakialam kahit mag-way pa ang dalawa.

"Nang-iirap? W-whats that?"

"Wow naman maam! Nakakahiya naman para sayo. Nang-iirap hindi mo alam, eh ikaw nga mismo kayang gawin iyon. Iyong parang galit, iyong parang ganito. Yung maldita iyong dating.....gaya mo" ani ni Luigi habang umaaksiyon pa.

"Hey! Im not here to argue with you. I'm here to stay, to live because this is my future house. I mean, my house."

Bahay niya..

Tuluyan na akong nakababa sa hagdanan kaya napansin nila ako. Pero yung mata ko na imbis kay maam Lionel ang tingin, ay sa mga apat na malalaking maleta niya iyon dumiritso.

Dito siya titira?

Bilang paggalang ay binati ko siya. "Magandang umaga po maam. Feel at home"bati ko sa kanya na may halong pait sa tono bago dumiritso sa kusina ng hindi tinitingnan si abo.

I dont know, medyo nanikip ang dibdib ko sa isipang silang dalawa ni abo sa iisang kwarto. May apat na bakanteng guest room at dalawang kwarto naman maybe for his family, pero knowing maam Airian Lionel alam kong kahit isa doon ay wala siyang pipiliin kundi ang kwarto ni abo.

Damn!

What do im thinking?

Pinilig ko ang ulo at pilit kinalimutan ang mga mga walang kasiguraduhang iniisip ko. Binuksan ko ang rice cooker pero nagulat ako ng may kanin na doon na nakunan na. Bumaling naman ako sa lamesa, four plates, spoon and forks, four glass, one cold water in the pitcher, two kinds of italian food and one bowl of rice. Im thinking who cook and prepare this in the table.

Alangan namang si Luigi, eh wala iyong alam na lutuin na italian na pagkain. Si abo naman, i dont think he can cook. Duhh, maybe he ordered this kind of foods.

Napabaling ang tingin ko kay Luigi na nakabusangot ang mukha. Lumagpas iyon at dumiritso kay maam Lionel na nakakapit sa braso ni abo. Pangarap ko din ang makakapit sa braso ni abo. Pero wala eh, tatlo taon naming pagkakaibigan kahit yakap at kapit diyan sa braso niya hindi ko nagawa. Just kiss in the forehead and cheeks, all done.

Minsan naisip ko rin kong kaibigan ko ba talaga siya, dahil sa pagkakaalam ko ang magkaibigan ay hindi lang ganyan. Yung hindi lang halik sa noo at pisngi kong di may yakap din iyon. How desperate i am t think all of this. Mas magpasalamat nga ako na kahit sa hirap ko may kaibigan akong anak bilyonaryo. Hindi pero ang habol ko, kong di pagmamahal. Pagmamahal na higit pa sa pagkakaibigan na napaka imposibleng mangyari sa hinaharap.

Masyadong bata? Inaamin ko, last year is my birthday. Eighteen years old na ako. Apat na taon ang agwat namin ni abo. Hindi naranasan ang engranding debut, pero hindi ko iyon pinangarap. Basta masaya, malusog lang si mama at ako kuntento na ako doon. Kahit si abo hindi alam ang date ng birthday ko. Maybe he know pero baka wala siyang pakealam. Si Luigi lang ang may alam at yung kuya ko daw siya, si Jaehyun. Palagi iyun nasa birthday ko, binibigyan ako ng mga mamahaling regalo. Minsan nga iniisip nalang ng iba na mag boyfriend girlfriend kami pero tinatawan ko lang. Minsan din iniisip ko kong sana si Jaehyun ang kapatid na palaging kinekwento ni mama ay napaka swerte ko kasi kong tutuusin, kong pwede lang sana, matalag ko na siya tinawag na kuya ehh. Pero nakakahiya iyon hindi ko siya kapatid. Si mama noon kinukwento niya na may kapatid daw ako sa unang pamilya ni papa kong saan siya ngayon tumira. Pero hindi ko nalang pinapansin, tutal hindi ko naman kilala kong sino.

"Saang lupalop ng mundo lumipad utak mo?!"nagulat ako sa biglaang bulong ni Luigi sa tenga ko.

Ngayon ko lang napansin na nagsisismula na pala kaming kumain.

Umiling ako sa kanya at kumain narin.

"Ang sarap mo palang magluto Ash. That why i like you" ngumiwi ako sa papuri niya. Magluto? Psst, order niya ito maam! Order hindi Niluto. Tumango lang siya at tumingin saakin. Nag iwas ako at sa pagkain ang tingin.

Naunang natapos si maam Airian at abo. Kaya kaming dalawa nalang ni Luigi ang nandito sa kusina at nagliligpit ng kinainan. Ako ang naghugas at siya naman ang taga punas at lagay sa lalagyan.

Pagkatapos ay linagpasan ko ang dalawa sa living room para kunin ang  sling bag ko sa kwarto. Pagkatapos kunin, bumaba na ako ang magpapaalam.

Tumikhim ako para kunin ang atensiyon ng dalawa na masayang nagtatawanan. "ahmm a-aalis na ako" paalam ko ng hindi tumitingin sa kanila.

"What? I thought dito ka nakatira. Your the maid here pero aalis ka? What if may gusto akong iutos sayo how can---" before she can continue talking, Ashton cut her off.

"Sunday is MY personal maid day off." singit niya at diin sa salitang 'my'.

"Whatever" sabay irap niya at kapit sa braso nanaman ni abo. Magsama sila!

Sinamaan ko ng tingin si abo sa hindi malamang dahilan bago padabog na naglakad paalis duon.

"Anong nangyare duon? Ang tagal mo."

"Wala!" inis kong sagot sa kanya.

"Aba teh, may gana kapang mang inis ng boses ng tayo nalang dalawa eh kanina kong maka pekeng galaw ka wagas. Well, its not my problem anymore. It is yours, kasi ikaw ang nagselos!" aniya at pakimbot na nanglakad. Walang trycicle na dumadaan sa village nato pag linggo. Kaya lalakarin nalang namin ni Luigi mula dito s apinakadulo ng village hanggang sa makalabas kami para duon magpara ng taxi.

Nagselos? Hindi ako nagselos!

Inggit? Oo subra.

Habang nakasakay sa taxi ay nakatanggap ako ng mensahe galing kay abo.

From: abo
   / I'm sorry, hindi kita nahatid. Mamayang six, sunduin kita sainyo. Take care /

Nagmadali naman akong nagreply.

To: abo
   / ok lang, diyan ka nalang. Mag ko commute nalang ako pag-uwi diyan. Nakakahiya naman kay maam Airian kong susunduin mo pa ako /

Ehh sa totoo naman. Nakakahiya sa bago kong amo. Masungit pa naman iyon.

Naghintay ako ng reply pero wala akong natanggap. Napabuntong hininga nalang ako bago kami lumabas ng taxi kasama si Luigi.