Friendship Fallen

23

KABANATA 23
ʳᵉᵃˡⁱᶻᵉ

After I saw him avoiding my angry eyes, he say something that let my remaining patience explode.

"I also think for our safety El, but it doesn't mean we will stay here."

Pagak akong napatawa. Kung mag-aaway pa kami ngayon, wala ring mangyayari. Ang sa kanya ang masusunod.

Tinaas ko ang dalawa kong kamay. "Sige! Total ikaw ang may karapatang mag desisyon, umuwi ka mag-isa! I can stay in a hotel, may pera ako. Gusto mo man o hindi. May sarili ka, may sarili din ako, kaya malaya tayong magdesisyon! Uuwian mo siya?" Tinataasan ko na siya ngayon ng kilay. I know its a little bit weird, but I dont care. "Umuwi kana! Baka umiiyak na iyun kakahintay sayo."

I step back and run away from him. Narinig ko pa sila Black na tintawag ako.

"Hoy Samantha, saan ka pupuntay?!"

Hindi ko nakasalubong si ma'am Ashey, ok narin iyun para makalabas ako ng walang sagabal.

Hindi siya sumunod. Bahala siya! Mayaman sila, kung ano mang mangyari sa lalaking iyun mapapagamot din nila agad-agad.

Sakto saktong may pumasok na taxi na naghatid ng isang passenger sa hindi kalayuan kaya nakasakay ako pagbalik.

"May malapit lang po bang hotel dito manong?"

"Yes ma'am, sa unahan mga ilang minuto may hotel na."

"Sige manong, duon mo ako ihatid."

Ng makarating sa tinutukoy na hotel ay nagbayad ako pagkalabas tsaka pagkatapos ay pumasok na sa hotel at nag-check in.

Pagkapasok ko sa kwarto ay agad akong humiga sa napakalambot na kama. Matutulog na sana ako ng may pumasok sa aking isipan, yung bag ko. Aysss! Sige nanga lang, babalik rin naman ako duon bukas ng umaga.

6:24am is the time I waked up. Ngayon ay kinuha ko na ang bag ko.

"Saan ka ba natulog hija?" ma'am Ashey asked me. Pagkapasok ko dito ay ang pag-uwi nila Jaydon at iyong mga kasamahan ni ma'am Ashey naman ngayon.

"Sa hotel po." I answered as I put my shoulder bag on my shoulder.

"Kumain ka muna hija." tumango ako dahil kanina pa ako ginugutom.

Pagkatapos ko kumain
ay may sinabi siya.

"Hindi kita maipapahatid pauwi ija, but i can give you money to commute." binaliwala ko ang sinabi niya dahil may bumagabag na tanong sa aking isipan.

"Nasaan po pala si Ashton?"

"Ah! Kagabi pa siya umuwi hija. Ayaw ko nga iyun papauwiin dahil dilikado na sa daan ngunit tumawag si Airian kaya hinayaan ko nalang and I thought isinama kanya." sad reality, pero hindi talaga siya natinag huh.

May kinuha siya sa kanyang pitaka at ibibigay niya sana saakin ng napatawa ako.

"Ma'am hindi ko kailangan ng pera ng iba para makapag commute. Mahirap po ako pero wag mo naman pong harap harapan na ipamukha saakin na napakahirap namin dahil kahit sa hirap ng pamilya ko at sakin, may pera parin kami para sa aming sarili, hindi kami umaasa sa ibinibigay ng ibang tao dahil marunong kaming tumaguyod sa aming sarili at mabuhay sa sarili naming panghihirap. Excuse me."

Sampong libo ay sobrang laki na pero kahit gaano yan kalaki hindi ko iyun tatanggapin hindi dahil sa may pera ako kundi dahil alam ko ang ginagawa niya. Minsan narin akong nakakita ng mga ganong pangyayari, sinasamantala nila ang pagiging makapangyarihan at mayaman upang bayadan ang isang tao para lumayo sa alam nilang pagmamay-ari nila. Hindi ako tanga at alam kong hindi ako magiging tanga pagdating diyan.

Nag commute ako pauwi sa Manila ng mahigit isat' kalahating oras. Salamat dahil hindi gaanong traffic.

Kumatok ako sa pintoan ng aming bahay. Binuksan ang pinto ng masaya kong mama.

"Kumusta anak!? Masaya ba ang trip to tagaytay?" hinalikan ko ang pisngi ng aking ina at pumasok. Nararamdaman ko ang pagtataka niya.

"Ok lang naman po. Pumunta ba dito si Ashton ma?"

"Oo, kagabi. Pinapasabi din pala non na kapag nakauwi kana daw ay pumunta ka sa bahay niya."

Tumango lamang ako. Ako pa talaga ang dapat pumunta!

"Gutom kaba anak? May pasalubong si Ashton kagabi. Nako yung batang iyun kahit dilikado na sa daan gusto paring umuwi makauwi lang sa fiance niya."

When i heard what mama said ay parang nawalan ako ng gutom.

Nakita yata ni mama na tahimik ako. "May nangyari ba anak? Nag-away kayo?"

"Hindi naman po sa ganon, nag protesta ako ng sabihin niyang gusto na niya kaming umuwi eh alam ko naman na gabi na at dilikado sa daan. Pero hindi siya natinag, edi umuwi siyang mag-isa!"

"Nako nako, yun lang pala. Hayaan mo na si Ashton anak, may mapapangasawa na iyun. Gusto iyung umuwi dahil buntis ang kanyang fiance, kaya dapat ikaw lumalayo layo ka na anak, masasaktan kapa ng husto."

Alam ko iyun. Pagkatapos mananghalian ay tinawagan ko si Sabrina.

Sabrina: "Napatawag ka?"

Ako: "Nasaan ka?

Sabrina: "Naghahanap ng bagong kadate"

Ako: "Grabe ka! Daig mo pa si Luigi eh. Samahan mo ko."

Sabrina: "Saan naman?"

Ako: "Kila Ashton."

Sabrina: "Ikaw nalang, ma ha high blood  ako dun' sa babaeng iyon eh. Jusko kaloka ha, ako patalaga ang pinagbintangan niyang kasama ni Ashton kahapon kay tita Ashey! Ang sarap awayin, pasalamat siya dahil buntis siya!"

Ako: " Sige na Sabrina! Ang taray taray mo naman kasi kaya ikaw ang napagbintangan. ... Teka nga, hindi ka naman pumunta sa birthday ni ma'am Ashey ah."

Sabrina: "Bulag ka ba sam? Ano iyung patakbo takbo mo kagabi? Yan naman kasi, abo kalang ng abo kaya hindi mo napapansin kung sino-sino ang nasa paligid."

Ngumiwi ako.

Ako: "Edi sorry. ... Ayaw mo talaga? Kahit mayaman ka, elilibre kita."

Sabrina: " I dont need your whatever free, but as your friend naman, tara! Magdasal kalang talaga na wala ang Airian nayon duon, dahil ako talaga ang magdadala ng away duon."

Ako: "Thank you. Kita tayo sa labas ng kaniyang village."

Ng marinig ang pag sang-ayon niya ay pinatay ko na ang tawag.

Naligo ako at nagbihis. Nagpaalam ako kay mama tsaka lumabas na ng bahay.

Nangpara ako ng trycicle at nagpahatid sa village kong saan nakatira si Ashton.

Sana rin talaga wala si Airian duon...