Our SPRING Day (Four Season: Series #3)

CHAPTER 8

Nagpatulong nga ako sa kakilala ko na magawaan si Jae Seok ng pekeng papeles, pagkatapos ay sinamahan ko s'yang mag enrolled at kumuha ng scholar sa pribadong paaralan na pinapasukan ko. I know it will not be easy but that's the only way I can protect him. Just in case na makarating na rin sa reyalidad si Hwa Geun na s'yang papatay kay Jae Seok sa kwentong sinulat ko. At sa tingin ko, that's the biggest mistake I've done. Eh sino ba naman kasi mag-aakala na 'yung fictional character sa story mo ay mag e-exist pala.

At ngayon nga ay ang unang araw ni Jae Seok sa school, pinakiusapan ko ang advicer namin na kung pwede ay gawin na lang kaming magka-klase ni Jae Seok, dahil wala pa 'tong masyadong kakilala sa school maliban sa'kin. Mabuti nalang at pumayag s'ya. Naging mainit na usapin si Jae Seok sa loob ng school dahil nga sa physical appearance nito. Gwapo na may Abs pa, oh diba? minsan tuloy ay hindi ko maiwasan na magselos sa tuwing may ibang babaeng kumakausap kay Jae Seok, lalo na kapag parang natutuwa rin si Jae Seok na makipag usap sa kanila. But who am I to feel jealous? I'm just the writer behind his existence.

“Jae Seok, sasabay ka ba sa'min magpunta sa Cafeteria?” malambing na tanong ni Sophie kay Jae Seok, hindi ako kumibo at tinignan lamang si Jae Seok kung papayag s'ya.

“Sure.” nakangiting sagot ni Jae Seok kaya agad akong napatingin sakanya. Sasama kila Sophie? tapos iiwan n'ya lang ako dito sa room?

“OMG! talaga?!” kinikilig na saad ni Sophie.

“Yes, but I can't go with you without Akeera. I can't leave her here.” nakangiting saad ni Jae Seok saka s'ya kumindat sakin.

“What?! Jae Seok naman. Iwan mo nalang dito si Akeera, sanay naman yang mag-isa eh, diba Akeera?” inis na sagot ni Sophie.

“Ah oo..s-sige na Jae Seok, sumama kana sa kanila. Ok lang ako dito.” saad ko.

“If you don't want to go. Then I don't want to.” seryosong sagot ni Jae Seok saka sinandal and likod sa upuan.“Sige Sophie, kayo nalang muna. Ayaw kasi sumama ni Akeera eh.” nakangising saad ni Jae Seok habang nakatingin sa'kin. This man making my heart fluttered for the first time. I can't!

Wala ng nagawa pa si Sophie at patabog silang lumabas ng classroom.

“Why you didn't join them? ikaw na nga niyaya chosy ka pa.” saad ko.

“Niyaya karin ba nila noon na sumama sa kanilang kumain sa Cafeteria?” seryosong tanong sakin ni Jae Seok.

“They never ask me to join them.” seryosong sagot.

“That's the reason why kung bakit hindi ako sumama.” saad ni Jae Seok kaya napatingin ako sakanya.“Kung ikaw nga hindi nila maibitahan na sumama sa kanila, bakit pa ako makikipagplastikan sa kanila?” nakangising saad ni Jae Seok.

——

SOPHIE POV

Nakakainis na talaga 'yung Akeera na 'yun. Sasama na dapat sa'min si Jae Seok eh. Nakakagigil s'ya!

“Oh, bakit kulang kayo? akala ko ba yayayain n'yo 'yung transferee sa section n'yo. 'Yung koreano.” saad ni Ashley ng magsalubong kami sa pintuan ng cafeteria.

“Bwiset na Akeera na 'yun! Dahil sakanya kaya hindi sumama si Jae Seok sa'min.” inis kong sagot.

“Chill ka lang Sophie. Nag iisip na ng plano si Grace kung paano mapapa-talsik dito sa school si Akeera. Just a wait a little bit longer.” nakangising saad ni Ashley.

“I can't wait na mangyari 'yang sinasabi mo. Nakakagigil na eh. Kung bakit pa kasi dito nag aral yang Akeera De Villa na 'yan.” inis na inis na pagkakasabi ko.

Ngunit mas lalo ako nanggigil ng makita ko si Akeera kasama si Jae Seok na masayang magkasamang naglalakad sa pasilyo. Gusto ko batuhin si Akeera ng sapatos ko, kaso naaalala ko, mas mahal pa pala 'to kaysa sa buhay niya.

JAE SEOK

Akeera De Villa, the aspiring author who created me. And the girl I should protect at all cost. I don't want her to get involved, and I will do everything just to protect her.

“Bakit tahimik ka?” pagtataka ko dahil kanina pa tahimik si Akeera habang naglalakad kami.

“Wala.” tipid n'yang sagot.

“I don't believed you.” saad ko.

“It's up to you.” seryoso n'yang sagot.

Inunahan ko s'yang maglakad saka ako humarang sa daraanan n'ya.

“I can see through your eyes that you're lying.” saad ko habang nakatitig sa mga mata n'ya.

“I always lie to myself, so what's new?” sarcastic n'yang tanong.

“Are you afraid or what?” mahinahon kong tanong.

“How long will you stay here.” agad n'yang tanong sa'kin. Now I know where her sadness came from.

“As long as you want me to stay. I'll stay.” nakangiting saad ko. At nakita ko ang pagguhit ng matamis na ngiti sa labi n'ya.

Hinila ko siya palapit sakin saka ko s'ya niyakap. Wala akong pakialam kahit pinagtitinginan na kami ng ibang estudyante.