လွတ်လပ်တဲ့ ရန်ယိကု || ဘာသာပြန် [COMPLETED]

အပိုင်း - ၈ [ Z ]

【 Zawgyi 】

                                 (149)

အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
ငါ ဆင္ျခင္ေတြးေတာေနမိတယ္။ ခ်စ္ကြၽမ္းဝင္
ေနတဲ့အေတာအတြင္း သူက ငါ့ကိုရိုက္ႏွက္မွာ
မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခ်က္ရိွတာက လူေတြနဲ႔ပိုၿပီး
နီးနီးကပ္ကပ္ေနေလေလ၊ အဲဒီလူေတြရဲ့
တကယ့္ပံုစံအစစ္ကို ျမင္ႏိုင္ေလေလ။ အခ်ိန္
အတိုင္းအတာတစ္ခုကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးတဲ့အခါ
လူေကာင္းလို ဟန္ေဆာင္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။

                                (150)

ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က အဲ့လိုလူ မဟုတ္ေလာက္ဘူး
လို႔ ထင္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ငါ့အေတြးေတြက အဲ့လိုမ်ိဳးျဖစ္ေနေရာ။

ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က ေမးတယ္။
"မင္း-မင္း ဘာေတြ၊ စဥ္း-စဥ္းစားေနတာလဲ"

ငါ ဘာမွမေျပာလိုက္ဘူး။

ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က ေျပာတယ္။
"မင္း ဘာ-ဘာေတြေတြးေနလဲဆိုတာ၊ ငါ့ကို ေျပာ-ေျပာလို႔ရပါတယ္"

ငါ ေရရြတ္လိုက္တယ္။
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး"

                                (151)

ငါတို႔ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ အစ္ကိုႀကီးက စာပို႔လာ
တယ္ : 'မင္း ဆက္ၿပီး အတိုက္အခံလုပ္ေနမယ္
ဆိုရင္ ဒီအိမ္ကို ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာနဲ႔'
တဲ့။

ငါ အစ္ကိုႀကီးကိုဘယ္လိုရွင္းျပရမလဲ မသိေတာ့ဘူး။ ငါ စိတ္ေရာဂါျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို ဝန္မခံ
ခ်င္ေပ။ အစ္ကိုႀကီးကလည္း လက္ခံေစခ်င္မွာ
မဟုတ္ဘူး။ ငါ စတင္ပုန္ကန္ၿပီဆိုၿပီး
အစ္ကိုႀကီးက ထင္ေနတာ။ တစ္ခါတေလ
ငါလည္း ထႂကြေသာင္းက်န္းမိၿပီလားလို႔
ေတြးမိတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ႀကီးဝင္တဲ့ေရာဂါ
လကၡဏာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။

ငါ ဒါကိုေတြးၾကည့္လိုက္ရင္ ဆရာဝန္နဲ႔ခ်ိန္းထား
တာကို ထပ္ၿပီးပယ္ဖ်က္ခ်င္လာေရာ။ ငါ ဖိုရမ္မွာ
ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူတခ်ိဳ႕ေျပာတာက..
ေဆးကုသမႈခံယူရင္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးကို ေတာ္ေတာ္ေလးစိုးရိမ္ရတယ္တဲ့။ ေဆးကုသမႈ
ခံယူရင္ဘာျဖစ္ႏိုင္လဲဆိုေတာ့ အသည္းကိုထိခိုက္
ေစတယ္၊ အဝလြန္ေစတယ္တဲ့။ ဒါ့အျပင္
ကုသမႈရဲ့အေျခခံနည္းလမ္းက လူနာေတြကို အေတြးအေခၚေလ်ာ့နည္းေစတယ္ဆိုၿပီး
ေျပာၾကေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူနာအေနနဲ႔
အိပ္ငိုက္တာမ်ိဳး၊ ထံုထိုင္းတာမ်ိဳးျဖစ္တတ္ၿပီး
ေကာင္းေကာင္းမေတြးေခၚႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့။