Trapped

Kabanata 1

Kabanata 1: Mission

"Officer Harwell, we will send you to the province for a mission." Lieutenant Seriz said to me.

At ngayon, kasalukuyan akong nagbabyahe papuntang probinsya kung saan ako dinestino ni Lieutenant Seriz. Pinatuloy naman ni Lieutenant ang ginagawa ko sa iba dahil ang gusto niya ay tutukan ko ang kasong ito.

I gasped. I don't even know why does it have to be me?

"Isa na namang bangkay ng dalagita ang natagpuan sa bayan ng La Fidel kahapon ng madaling araw. Ang sabi pa ng mga pulisya, ginahasa raw ito bago tuluyang patayin." Rinig kong sabi nung isang ale sa harapan ko.

"Nakakatakot naman. Kaya nga kukunin ko na ang mga anak ko at sa Manila na kami titira. Ayokong mapahamak ang mga anak ko." Sabat naman nung isa.

I leaned my head on the window shield. It's already 5 AM and still, my body is awake. Ni hindi man lang ako dinadalaw ng antok ko. I need some rest but my body won't cooperate.

"At hanggang ngayon, wala pa ring kaalam-alam ang mga pulisya kung ano ang pagkakakilanlan ng mamatay tao." Rinig ko pa.

So, until now, they didn't have any lead yet. The culprit's identity is still mysterious. I wonder why the process is dawdling. Gano'n ba kagaling ang salarin para hindi nila mahuli?

"Narito na tayo sa bayan ng La Fidel. Sino ang bababa diyan?" tanong ng kondoktor.

Inayos ko na ang bag pack ko at tumayo na. Pinasadahan ko muna ng tingin ang dalawang ale sa harapan ko bago ako naglakad paharap. Bumaba na ako nang tumigil ang bus.

I roamed my eyes. I smirked when I saw the surroundings. Malinis ang paligid. Nasa harap ako ng isang malawak na palayan. Mula rito ay natatanaw ko ang paglitaw ng araw. Tanging huni ng mga ibon at mga dumaraang tricycle at mga sasakyan lang ang naririnig ngayon. Malamig din ang simoy ng hangin.

Who would think that this place has a horrendous soul?

"What a nice place." Rinig kong sabi ng isang foreigner na kabababa lang pala ng bus.

I picked up my phone when I heard it ring.

"Lieutenant," bungad ko.

"Are you there already, Officer?" Tanong nito sa akin.

I nodded as if he was in front of me. "Yes, Lieutenant. 'Di niyo naman sinabi na maganda pala ang lugar na ito." I chuckled.

Narinig ko rin siyang tumawa sa kabilang linya. "Even the beautiful places has its own dark side. Be careful, Officer Harwell." He uttered.

"Of course, Lieutenant." Sambit ko bago ko pinatay ang tawag.

I let out a deep sigh. Now, I'll to find a shelter to stay. Kung bakit ba naman kasi sila hindi nagrent ng pagtutuluyan ko. Ngayon, poproblemahin ko pa 'yon.

Natigilan ako ng biglang may nagdukot ng phone na hawak-hawak ko. Hahabulin ko na sana ang magnanakaw pero hinarangan ako ng isang babae.

She's wearing a pink hoodie and a white shorts. She's also wearing an eyeglasses. I couldn't clearly see her face but she's tall enough.

"Miss, excuse--"

"Here," mahinang sambit nito at iniabot sa akin ang phone ko.

Nakarinig ako ng daing sa likuran niya kaya ako napatingin sa gawing 'yon. Nangunot ang noo ko nang makitang nahihirapang tumayo ang magnanakaw.

"What did you do?" I asked.

"I did what I have to." She said, shyly.

I smirked. "Should I say thank you for that?" I pointed the guy. "I think you broke his bone. You're strong."