Trapped

Kabanata 17

Kabanata 17: Lie

It's been a short while, when the reporters threw us some questions about the case. Day by day, the situation became worse than I ever expected. Medias were being wild and thirsty, to the point that, they will release and spread rumors about the case.

"Nasa labas na naman ang mga taga-media." Inis na sambit ni Tellez.

Kahit kami ay naiinis na rin sa kanila. Paulit-ulit na lang kasi ang mga binabatong tanong nila sa amin. Bwisit! Gusto nilang maglabas kami ng bagong ebidensya at dahil wala kaming mailabas, they threw us some nonsense and bullshits questions.

E, 'di sana sila na lang ang maghanap ng solid evidence. Asar!

"Ako na ang lalabas. Dito muna kayo." Sabi ni Morill at agad na tumayo at lumabas ng opisina.

"Allison," Alken mentioned my name. I lifted my brows. "May access na kami kay Iana. Nasa kabilang bayan lang siya."

Tumango lang ako. Palihim kong naiyukom ang kamao ko. I could still remember the last time we had conversation...

Agad akong nagtungo sa bahay nila Angelita nang makatanggap ako ng message mula kay Tellez na nagsasabing nasa last crime scene si Iana. Nagtaka pa ako nung una pero isinawalang bahala ko na lang 'yon.

Lahat ng pangungulila at kaba ay naglaho nang makita ko siya sa harapan ng bahay nila Angelita. She's wearing an all black outfit. Halos maluha ako nang humarap siya sa akin. Agad ko siyang niyakap nang mahigpit.

Damn! I missed this girl.

"What are you doing?" Her expression turned into cold one. She didn't miss me?

Humiwalay ako. "I missed you." I bit my lower lip, trying not to cry.

She averted her gaze. "Aalis na ako." Malamig na sambit niya at akmang maglalakad na pero pinigilan ko siya.

You're hurting me... How I wish I can say those words to her.

I released a deep sigh. Napayuko na lang ako at dahan-dahang ibinaba ang kamay ko. That move broke me into pieces. Shit. Pinahid ko ang luhang pumatak sa pisngi ko. I looked at her.

"I am getting married soon, Allison." she whispered.

Natigilan ako sa mga salitang lumabas mula sa bibig niya.

Damn. It hurts even more.

"That's why you left?" I bit my bottom lip as I realized I sounded like I am about to cry. I flashed a feeble smile. "You shouldn't have said you love me, when you're already engaged with someone."

"I'm sorry..."

Is this another good bye?

Napailing ako. Humakbang ako paatras nang tangkain niyang hawakan ang kamay ko. "D-don't touch me." Madiing sambit ko sa kaniya. "Your confession... totoo ba 'yon? Mahal mo ba talaga ako? O minahal mo lang ako dahil ako ang laging nasa tabi mo?" Halos magpiyok na ako dahil sa bigat ng nararamdaman ko. "Damn! If I only knew this time would come, I wouldn't let myself engage with you. Kung alam ko lang... hindi na sana kita minahal."

"Allison..." she cried.

Tang ina! Bakit ba sobrang apektado ako sa mga kilos niya? This is fucking absurd!

"One more thing, i-ikaw ba ang pumatay sa pamilyang nakatira dito?" Lakas-loob kong tanong. She nodded. "Tang ina, Iana! Tang ina!" I brushed my hair out of frustration.

"Allison, please, hear me out..."

Muli akong umatras nang humakbang siya papalapit sa akin. "Don't come near me, you fucking killer." May halong galit at hinanakit sa boses ko. "From this day, magkalimutan na tayo. I don't want you to come near me or touch me. Kalimutan mo na rin na mahal kita dahil simula sa oras na 'to... kinamumuhian na kita." Sabi ko at tuluyan nang iniwanan siya.