Kabanata 18

113 17 352
                                    

Ardently


Happy reading 🥛


"Hey Gray are you listening? Gray ano na? Nandiyan ka pa ba?"


He knows. He knows. He knows


"Ano ba Gray kanina pa ako tawag nang tawag sa 'yo."


Halos maihagis ko ang cellphone ko dahil sa lakas ng boses ni Sunny. I shake my head. "Sorry, what are you saying again?" I asked.


"So ito na nga." Pagpapatuloy niya, pagbabaliwala sa nangyari.


"Nag pa check-up ako kanina. Kasi paano ba naman, nagkakapasa ako kahit di ko naman inaano. Pasabi kay kuya 'yun ah. Di ko ma-contact eh. Tapos nag-nose bleed din ako, nakakaloka natatakot ako ah." Mahina niyang tawa na ikinasikip ng dibdib ko sa hindi malamang dahilan.


I lick my lower lip. "Are you okay? May iba ka pa bang nararamdaman?" I feel so guilty for not listening earlier.


I heard her giggled on the other line. "Kay Remus meron. Sa 'yo... Dati meron pero ngayon pinapalaya na kita." Malakas niyang tawa na ikinailing ko.


"Oh, by the way Gray. Since nasa Paris na rin naman kayo. Bilhan niyo ako ng Eggtart, 20 box. Pasabi rin kay kuya." Dagdag niya pa.


"Okay, I'll tell him. Please call me about the result okay. Kapag may nararamdaman ka pang—"


"Gray," tawag niya sa pangalan ko.


Her voice, it's calm as breeze and it makes me wanna listen.


"I'm not gonna die." Dagdag nito.


I know. But... I can't help it.


"Masamang damo, matagal mamatay. Basta 'yung eggtart ko ah, please don't about forget. Bye na Gray nagtuturo pa ako rito. Nakakaloka 'tong mga maliliit na sperm cell di marunong mag kulay. Ibababa ko na. Bye."


Huminga ako nang malalim matapos maputol ang tawag. Dahan-dahan akong umupo bago hawakan ang dibdib ko sa may bandang puso.


After hearing Sunny's explanation earlier. I can't help but to think.


May sakit kaya siya?


"Ang lalim ng iniisip mo."


Kaagad akong tumayo para lagpasan siya.


"Where are you going?" Hawak niya sa kamay ko.


I can't even look him in the eye. This is so embarrassing.


Ang sarap magpakain sa lupa bigla.


I cleared my throat "Treyden, sorry. I'm really sorry." I whispered. Pertaining to what I did yesterday.


Treyden brushed my hair. "Come here," he wrapped his hands around my waist, before resting his chin on my shoulder.


"I don't think it is easy for you, to tell such thing about your past." Pag-iiba niya ng usapan na hindi ko na lang pinansin.


"After hearing your explanation, do you expect me to feel nothing at all? Do you think it is painless for me to hear the man dear to me suffering? Gray it hurts. It was really painful. Every time you tremble when you're with me. Every time you breath heavily because of your panic attack, I can't do something to ease that pain."


I blinked while hearing his words. His gentleness, is different today.


"I don't want to rush things between us. I want us to take every step slow and feel every moment, piece by piece. I want to hold your hand every time you're scared. I want to be there for you, forever."


Vault in Heaven (Classic Series #2)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin