Niets is wat het lijkt

Hoofdstuk 3

Hier zien jullie de oh zo mooie Lorenzo ookwel bekend als Nick Bateman, zucht...

-

Wachten, dat is het enige wat ik kan doen op dit moment. Wachten tot ik ik word vrijgelaten, wachten tot ze iets van me willen en ik een opdracht voor hun zou moeten uitvoeren of misschien wel wachten tot ik... Ik huiver. Ik wil er niet eens aan denken dat ik hier niet meer (Levend) uitkom en dat ik nooit meer in mijn mooie BMW kan rijden, O no. Ik ga liggen op de harde en koude betonnen vloer. 'Ik wil hier weg' Jammer ik zacht sluit mijn ogen en val dan toch in een diepe maar onrustige slaap.

Lorenzo

Ik plof neer op de bank zodra ik weer boven ben in onze woonkamer. 'Dus...?' Vraagt Mason aan mij. Ik kijk hem aan 'Ze doet wat ik haar opdraag en ik denk dat ze bang is.' Troy begint te lachen 'Het is der geraaien ook.' Ik glimlach flauwtjes. Ze is bang en dat is goed toch? Ja, dat is goed. 'Weten jullie zeker dat het een goed idee is.' De twee jongens die zich al weer helemaal op de voetbalwedstrijd op tv hadden gericht kijken mij nu aan. Mason slaat zijn hand op mijn schouder 'Tuurlijk gast, én het was jouw idee om die griet te ontvoeren weet je nog?' Mason haalt zijn hand weg van mijn brede schouder. 'Ja, maar ik had niet gedacht dat we het plan ook werkelijk zouden doorzetten dan is het opeens heel anders.' Troy richt zijn vinger doelgericht op mij 'Heey gast, nu niet terug krabbelen!' Ik schud mijn hoofd 'Nee, tuurlijk niet waarom zou ik?'