Niets is wat het lijkt

Hoofdstuk 12

Lisa

Lorenzo zijn reactie was niet zo als ik had gehoopt. Oke, het is niet zo dat ik überhaupt iets had verwacht. De hele kus zelf was onverwacht, maar deze reactie vind ik nou ook niet echt prettig zeg maar. Vlak nadat het gebeurt was kreeg Lorenzo opeens een of andere woede uitbarsting. Hij begon te schelden en begon me heel ruw terug de kelder in te duwen. Een plek waar ik al een redelijk lange tijd niet meer verplicht in hoefde te zitten. Enige hoop (als ik die al had) dat Lorenzo mij leuk vind is nu al helemaal in rook opgegaan. Ik denk dat ik het vanaf het begin al wist. Maar nu weet ik het zeker... Ik ben verliefd op Lorenzo.

Glimlachend ren ik de trap op als ik het volgende hoor 'Lisa, eten. Kom, nu.' Ik kijk Lorenzo aan 'Mag ik éindelijk met jullie mee eten?!' Ik krijg een vage knik terug. Enthousiast spring ik Lorenzo om zijn nek. 'Dankje, dankje, dankje.' Ruw duwt hij me weg. 'Kom nou maar gewoon.' Krijg ik bot terug. En toch kan ik een grijnsje niet tegenhouden. Blij ga ik aan tafel zitten en zie een bord vol met macaroni liggen. Mijn lievelingseten. Naast carpaccio natuurlijk dan hé. 'Eetsmakelijk.' Stem ik in met de rest. Ik denk dat het een volle, nogal lange tien minuten stil is geweest. En ik kon er echt niet meer tegen, het was té stil. Het leek alsof ik helemaal alleen, verdrietig aan het eten was. Dus het maakte me niet uit met welke zin maar ik besloot om tenminste te proberen de stilte te verbreken. 'Wat uh, hebben jullie vandaag gedaan.' Troy haalt zijn schouders op 'Boodschappen gedaan, opgeruimd en gekookt.' Ik glimlach 'Heb jij dit gekookt?!' Troy knikt 'Lekker man.' Ik kan zien dat Troy zich trots voelt en tegelijkertijd een beetje verlegen. Geïrriteerd zucht Lorenzo 'Jaja, Troy kan lekker kóken, get over it.' Geamuseerd begin ik te lachen 'Beetje jaloers of niet Lorenzootje?' Lorenzo rolt met zijn ogen. 'Zou je willen.' Even ben ik stil. Ja. Dat zou ik willen. Ik veeg mijn mond af aan een servet en sta op. 'Ik ben klaar.' Ik pak mijn spullen mee en zet het in de vaatwasser. Eenmaal klaar besluit ik om in alle rust weer naar beneden te gaan.

Lorenzo

'Moet je niet achter haar aan gast?' Verbaasd kijk ik Troy aan 'waarom zou ik dat doen, ze is toch gewoon klaar met eten?' Troy begint te lachen 'Gast, ze vindt je leuk, leuk leuk.' Ik begin te lachen maar denk dan terug aan vanmiddag... Sinds wanneer ben ik de domme en Troy de slimme. 'Shit, nee toch?' Dit was niet echt een vraag. 'Kut man.' Ik sta op. 'Dit kan niet.' - 'Hoezo?' Ik rol met mijn ogen. Ja hoor, de oude maar o zo beste Troy is weer terug hoor. 'Misschien omdat ik haar heb ontvoerd Troy?' Ik zie Troy zijn gezicht ontspannen 'Ohjaaa.' Ik knik 'Oh ja.' Nu weet ik tenminste wel hoe Lisa over mij denkt en wat ze voor me voelt. Nu moet ik alleen nog erachter zien te komen wat ik voor Lisa voel. Maar als ik ook maar iets voel moet en zal ik dit weg stoppen. Ik ben haar ontvoerder ik mag niks voor haal voelen, en dat terzijde ik kan niks voor haar voelen. Ik kan haar niet binnen laten. De laatste keer dat ik een meisje binnen liep is het niet goed afgelopen. Sindsdien heb ik besloten niemand meer zo dicht bij me te laten komen. Dat is de beste oplossing om zoiets te voorkomen. Maar als ik gevoelens voor haar heb zou ik die dan kunnen ontkennen? Maar eerst, eerst moet ik erachter komen of ik überhaupt wel iets voor Lisa voel.

'Hey..' Lisa kijkt op van haar boek en legt hem vervolgens opzij. 'Wat kom jij doen?' Ik haal mijn schouders op 'Praten, ofzo..' Lisa begint te lachen 'Sinds wanneer ben jij zo'n verlegen jongetje?' Ik grom 'Houd je mond Lisa.' Reageer ik boos terug. Ik probeerde achter dingen te komen en zei maakte het heel moeilijk voor me op dit moment. Rustig ga ik naast haar zitten, gespannen en tegelijkertijd ook niet. Ik draai me om en kijk haar aan. Met mijn vingertoppen streel ik de zijkant van haar gezicht 'wat doe je?' Vraagt ze me. Ik schud mijn hoofd en wil mijn hand naar beneden brengen, halverwege word ik gestopt omdat Lisa mijn pols vastpakt. 'Lisa..' Lisa sust me. In een seconde was het gebeurd, niet voorbij maar begonnen. Het was het moment dat alles begon. Mijn gevoelens, mijn  verlangen. Alles. 

'Lorenzo..' Haar handen op mijn wangen, mijn vingers op haar kaken. Ik schud mijn hoofd 'Nee!' Zeg ik zacht maar duidelijk. Ik haal mijn handen weg 'Ik kan dit niet Lisa.' Ik mompel. Lisa schud haar hoofd 'Jawel Lorenzo, jawel.' Ik kan dit niet toelaten, het zou uit de hand lopen zoals altijd. Ten slotte is zij mijn gijzelaar en ik haar gijzelnemer en stel we zouden haar vrijlaten dan zou ik haar nooit meer kunnen zien. En, en misschien zouden er andere erge dingen gebeuren... Nee. Ik kan dit niet toelaten. Lisa herhaalt zichzelf 'Lorenzo, je kan dit. Wíj kunnen dit Lorenzo. 'Ik zei het je net ook al Lisa, nee.' Deze keer ben ik een stuk kalmer. 'Lorenzo alsjeblieft, ik wil dit en ik weet dat ook jij dit wilt.' Ik voel mezelf boos worden. 'Lisa, ik zeg het je hou op.' Zodra Lisa ook maar een centimeter dichterbij komt spring ik in een ruk op. 'Ik wist dat het een fout was om dit te doen.' - 'Waarom deed je het dan?' Ik zucht 'Weet ik veel Lisa, omdat ik erachter wilde komen wat ik voor je voel.' - 'En dat weet je nu?' Ik knik. Een grijns ontstaat op Lisa haar gezicht. 'Stop daarmee.' Lisa schud met haar hoofd. 'Nope. Snap je het niet Lorenzo? We vinden elkaar leuk. We kunnen samen zijn!' Ik rol met mijn ogen. 'Nee Lisa dat kunnen we niet. Ik ben je gijzelnemer en jij bent mijn gijzelaar. Snap dat dan!' Zonder nog iets te zeggen loop ik de trap op de kelder uit. Ik neem niet eens de moeite om de deur dicht te doen.

-------------------

Ja hoor, dat was weer een Hoofdstuk. Zet ook weer even in de reacties neer wie je als Lisa wilt zien:

-Nina Dobrev

-Emilie Nereng