Niets is wat het lijkt

Hoofdstuk 14

Lisa

'Ik denk dat ik zo wel voor eeuwig kan blijven zitten.' Glimlachend kijk ik Lorenzo aan 'Ik ook, maar helaas moet ik ook nog werken.' Ik maak een zeurend geluidje 'En met werken bedoel je zeker mijn vader bedreigen niet waar?' Lorenzo lacht een beetje 'Ik vind het niet grappig hoor, het is hartstikke zielig voor die man...' Lorenzo knikt 'Ik weet het Lisa, sorry. Maar ik laat je nog steeds niet naar huis gaan.' Ik knik 'Dat weet ik, en eerlijk gezegd wil ik het ook niet anders hebben.' Ik haal grijnzend Lorenzo zijn arm die om mijn schouders hangt weg en ga op zijn schoot zitten. Grijnzend en geamuseerd kijk ik de verwarde Lorenzo aan 'Ik zit namelijk wel goed bij je zo.' Fluister ik. 'Mhh, Lisa ik weet niet of dit een valstrik is maar het maakt me ook niet zoveel uit.' Fluistert Lorenzo terug. Ik druk een kus op zijn mond en leg mijn hand in zijn nek en grijns 'Hoeveel tijd hebben we?' Lorenzo kijkt verward 'tot?' - 'Tot die vriendjes van jou thuis komen?' Net zodra ik mijn lippen weer op die van Lorenzo wil stoppen gaat de deur open en binnen no time hoor ik hard gelach steeds dichterbij komen. Ik trek mijn hoofd terug en open mijn ogen. 'Nu dus.' Lorenzo zucht. 

'Zo zo Lorenzo, heb je de gevangene aan de haak geslagen?' Ik rol met mijn ogen 'Ik ben geen gevangene Mason?' - 'Oh nee? Wat ben je dan wel?' Voordat ik kan antwoorden is Lorenzo me voor 'Mason?' Bromt hij. 'Waar ben je geweest nadat ik je weg heb gestuurd? Mason haalt zijn schouders op 'Vrienden.' - 'Heb je iets door geluld?' - 'Nee.' -'Mooi.' Ik slik, lekker relaxt gesprek dit maar niet heus. Me realiserend dat ik nog steeds op Lorenzo zijn schoot zat met mijn gezicht naar hem toe sta ik snel op 'Ik ga even wat drinken voor je pakken Lorenzo?' Zonder ook maar op een antwoord van hem te wachten loop ik de keuken in direct door naar de koelkast waar ik een blikje bier voor Lorenzo uit pak en een blikje cola voor mezelf. Ik besloot maar even hier te wachten want ik denk dat die twee wel wat te bespreken hebben. Ik glimlach naar Troy als ook hij de keuken in komt gelopen. 'Hey.' Ik glimlach naar hem met een knikje als een begroeting terug. 'Hoe gaat het daar?' Troy kijkt naar de woonkamer, waar een hoop geruzie van te horen is. 'Niet zo goed, Lorenzo is nogal boos.' Ik knik 'Daarom heb ik maar besloten hier te blijven.' Troy grinnikt 'Slim.'

Lorenzo

'Ik wil dat je vertrekt Mason!' Schreeuw ik, Mason geef ik een duw tegen zijn borstkas aan. 'Nu!' Ik laat mijn armen weer zakken 'En waar moet ik in godsnaam naartoe Lorenzo?!' - 'Het boeit me niet, echt niet! Je zorgt maar dat je binnen vijf minuten weg bent met je spullen en als ik merk van ook maar één van mijn mannetjes dat je ook maar een woord hebt door geluld zal ik achter je aan komen en zal ik je vermoorden!' Ook Lisa komt nu aangelopen en zet twee blikjes neer op de salontafel. 'Rustig Renz.' Ze legt haar hand op mijn borst wat me gek genoeg kalmeert, maar wat Troy zegt niet 'Ga jij maar lekker slijmen bij je gijzelaar "Renz".' Lisa probeert me tegen te houden 'Stop..' Ik zucht 'Pak je spullen Troy, nu.' Zeg ik kalm. Zodra hij de trap letterlijk is op gerend plof ik neer op de bank. Ik pak het blikje bier aan van Lisa 'Dankje.' Lisa glimlacht als graag gedaan en pakt ook haar blikje cola en komt naast me zitten. Ik sla mijn arm om haar heen. 'Sorry.' - 'Waarvoor?' Ik zucht 'Voor die ruzie, en al het gedoe.' Lisa grinnikt 'Zit er maar niet over in. Ik ben wel wat ruzies gewend.' Ik draai me wat om zodat ik Lisa goed kan aankijken. 'Wat bedoel je?' Lisa draait haar hoofd weg 'Pf, niks. ' Ik zie Mason de trap afkomen en voordat ik opsta leg ik mijn hand op Lisa haar been en sta dan op 'Ik kom hier nog op terug.' Ik loop naar Mason toe en houd de deur voor hem open. 'Je weet onze afspraak?' Mason knikt 'Mooi' Ik sluit de deur achter hem.

------------------------

Ik hoop dat jullie het een leuk Hoofdstuk vonden, en ik zal bij vijf stemmen weer een nieuw Hoofdstuk plaatsen,

Groetjes :)