Niets is wat het lijkt

Hoofdstuk 4

Lorenzo

Ik pak het dienblad op met daarop net klaargemaakte sandwiches en water voor Lisa. Met het dienblad in mijn hand loop ik de keldertrap af en zet het dienblad weer naast Lisa neer. Ik zucht als ik zie dat ze in slaap is gevallen. 'Lisa.' Ik schud haar door elkaar. Als ik zie dat ze wakker word sta ik op, Ik doe en stap achteruit en wacht tot ze haar ogen opent. 'Je hebt nu al bijna een hele dag geslapen dus hier, eten.' Ik draai me om om weer naar boven te lopen tot ze opeens tegen me begint te praten 'Waarom ben ik hier?' Ik draai me om 'Door je vader, nou nee eigenlijk door je geld.' Lisa gaat recht op zitten 'Dus omdat jij geld wilt ontvoer je mij maar?' Ik hoor een piepje in haar stem 'Nee niet alleen ik, ook mijn vrienden.' - 'Alsjeblieft laat me gewoon gaan, je hebt niks aan me.' Ik draai me om 'Eet nou maar.' Ik loop de trap op, rechtstreeks doornaar de woonkamer nadat ik de deur op slot heb gedraaid.

Lisa

Stomverslagen zit ik daar dan. Ik ben dus ontvoerd doordat ik een rijke vader heb, sorry hoor maar waar slaat dat op. Ik wist dat zeuren om vrijlating geen zin had in ieder geval niet voordat ze geld hadden gekregen van mijn vader. Wat moest ik nu doen, wachten ja dat wist ik nu wel maar ik zou toch iets kunnen doen? Ik kijk naar het dienblad en begin te eten. 

Zodra alles op is kijk ik om me heen Alsjeblieft laat hier ook maar één raampje zitten. Ik bedoel ik ben slank dus door een bescheiden raampje zou ik heus wel heen passen hoor. Ik zucht, maar nee geen enkel raampje te bekennen... Ik leg mijn hoofd in mijn handen, ik kon niks ik heb niet eens een mobiel niks. Hoe ging ik nou de tijd doden, ik zit hier waarschijnlijk nog wel even en nu heb ik niks te doen behalve slapen en eten wanneer dit werd gebracht.