Niets is wat het lijkt

Hoofdstuk 5

Mason

Grijnzend lik ik over mijn lippen als ik zie dat Lorenzo en Troy wegrijden in de gezamelijke auto van ons alle drie. O dit ging nog leuk worden... Ik loop de keuken uit richting de kelder maar pak ondertussen ook de camera van het bijzettafeltje af in de gang. Ik loop de kelder in en grijns naar het meisje, Lisa. Ik leg de camera op de grond neer en loop naar Lisa toe. 'Hoi Lisa.' mijn grijns is niet meer van mijn gezicht af te slaan. 'Wat?' Bromt ze bot waarop ik moet lachen 'Oh schatje, beetje chagrijnig vandaag of niet?' Lisa kijkt weg. 'En nu ga ik een filmpje van je maken waarin je als eerste deze krant laat zien' ik houd de krant omhoog 'En dan ga je je rijke papa smeken om vijftienduizend euro.' Ik kijk d'r strak aan 'Begrepen?' Geen antwoord. Ik breng mijn hoofd dichter bij die van Lisa 'Begrepen?' Grijnzend sta ik weer rechtop als ze een 'ja' stottert. 'Mooizo.' Ik pak de camera van de grond af en geef Lisa de krant en knik als ze hem met de goede kant omhoog houdt. Ik zet de camera aan 'actie..' Mompel ik en zoem even in op de datum van de krant. 'Zeg het.'

Lisa

Ik zucht, ik moest wel. Ik kon aan deze jongen zien dat hij niks goeds met me zou doen als ik weigerde om mee te werken aan dit filmpje. Ik kijk in de lens van de camera en begin aan een verhaal waar ik het totaal niet mee eens was 'Papa, alsjeblieft help me.' Voor het dramatische effect zet ik mijn zielige stemmetje en gezichtje op. Ik moest alles doen om hier weg te komen en blijkbaar was die enige manier als mijn vader het losgeld betaalt aan deze totaal onspoorde jongens. 'Ik zal hier niet meer levend uitkomen, tenzij je vijftienduizend euro losgeld betaalt.' Ik veeg een traan weg 'Alsjeblieft papa...' Okee, zo nep was dit misschien niet maar deze jongen en niet alleen hij maar ook zijn mede ontvoerders mochten niet weten dat dit me raakte. 'Dus, dit ga je nu naar mijn vader sturen?' De jongen schudt zijn hoofd 'Nee, om je vader een beetje gek te maken zullen we het filmpje pas over een tijdje sturen.' Mijn wenkbrauwen schieten omhoog 'Maar de datum van vandaag staat erop, straks denkt hij...' Ik huiver. De jongen begint te lachen. Boos vlieg ik overeind 'Dit is niet grappig!' Roep ik boos. Ik hef mijn hand maar nog voordat mijn hand zijn wang raakt houdt hij mijn hand tegen met zijn hand. Wauw die had een snel reactievermogen zeg. 

De jongen drukt me tegen de muur samen met mijn arm. 'Wie ben jij?' Hij grijnst 'Mason schatje, ik ben Mason.' Mason komt dichter bij me staan 'Mason, laat me alsjeblieft met rust. Mason likt over zijn lippen heen 'Wat jij wilt.' Hij laat me los en draait zich om. 'Dag Lisa.' En weg loopt hij.

-

Hai, sorry dat ik geen nieuw Hoofdstuk meer heb geplaatst maar dit komt door een operatie die ik deze week had dus please people, don't be mad :(.

Maar zoals jullie misschien al gemerkt hebben ik heb geprobeerd om dit Hoofdstuk wat langer en boeiender gemaakt hopelijk is het een beetje gelukt.Laat me ook zeker weten wat jullie van Mason vinden en het Hoofdstuk over het algemeen.

Bye bye.