Niets is wat het lijkt

Hoofdstuk 7

Lorenzo

IJsberend loop ik met mijn handen in mijn haren de kamer doen. Mason heeft het filmpje nog maar een paar uur geleden gemaakt en op het filmpje is ook duidelijk te zien dat die vandaag is gemaakt, wat dus ook betekent dat ie vandaag moet worden verzonden. Wat totaal niet mijn plan was aangezien ik had bedacht om eerst die vader lekker te laten stressen en dan het filmpje te maken en te versturen, en ja dat is het beste aangezien hij dan niet meer logisch nadenkt door de stress en dan het losgeld ook sneller zou betalen aan ons. Maar nu maakt mijn plan niet meer uit aangezien het filmpje al is gemaakt, vandaag. En opnieuw maken ging niet meer lukken dat weet ik wel dat zou Lisa nooit meer doen wat we ook zouden zeggen, waar we ook mee zouden bedreigen. Ze zou het niet doen, simpel als dat.

Dat betekent dus dat ik het filmpje vandaag zou gaan moeten verzenden. Want als ik het later ging verzenden, had ik ook weer een probleem. Want dat zou beteken dat Lisa haar vader zou denken dat ze allang dood is vanwege de datum die te zien is op het filmpje, en dan zou hij het losgeld al helemaal niet meer geven. Dus het enige wat ik nu zou kunnen doen is het filmpje gewoon vandaag verzenden zodat de kans dat we losgeld zouden krijgen toch nog groot is. Dan is ie in ieder geval hoger dan de andere twee opties.

'Stop is met ijsberen gast!' Roept Mason uit die nog heel relaxt op de bank zit alsof er niks is gebeurd. 'Hou je kop Mason!' Mason maakte me op dit moment enorm pissig. Hij verpestte alles. 'Blijf aardig...' Mompelt Troy, ook Troy zit nog rustig op zijn stoel naar de televisie te kijken samen met Mason. 'Troy even voor de duidelijkheid, ik hoef niet aardig te zijn tegen mensen die mijn bevelen niet volgen en alles voor óns verpesten.' - 'Dan niet.' Zucht Troy.

Ik pak de camera van het tafeltje af waar die op heet gelegen en druk hem in Troy zijn handen. 'Je weet wat je moet doen.' Troy knik 'Downloaden op een wegwerptelefoon dan de tekst erbij zetten dat wij vijftienduizend euro eisen voor maandag anders sterft het meisje. Een bankrekening nummer waar hij het geld op over kan maken en dat als hij ook maar iemand hierover contacteerd dat het meisje ook dood is.' Als Troy klaar is moet hij zuchten van de ademnood die hij had tijdens het praten. Grijnzend knik ik en klop even op zijn schouder. 'Goed zo bro, and don't let me down!' Ik wijs nog even naar Troy op een grappige manier terwijl ik tegelijkertijd ook dood serieus was, letterlijk en figuurlijk.

Ik knik naar Mason 'Ga jij maar koken, en als dat klaar is maak je maar nuttig in plaats van met je luie reet je de hele dag lam te zuipen voor de televisie ja?' Het was geen vraag dat wist Mason ook maar al te goed ookal klonk het als een vraag. Al vanaf het begin dat we een vrienden groep hadden gevormd was ik de baas geweest, degene die alles bepaalde, goed en of afkeurde. Het was ook wel nodig want elk groepje, zeker als je dit soort dingen doet, heeft een leider nodig. En in dit groepje ben ik dat dus. En niemand veranderd daar iets aan.

Lisa

Ik word wakker van voetstappen die dichtbij mijn gezicht stampen. Ik ga recht op staan en kijk recht in de ogen van Lorenzo. 'Ik heb een matras voor je.' Zegt hij droog en legt hem neer tegen de muur aan voor mij. Een kleine grijns verschijnt op mijn gezicht 'Dankje.' Zeg ik zacht en zie dan dat zelfs de jongen, Lorenzo een grijns op zijn eerst kil uit ziende gezicht krijgt. 'Mh, kleine moeite.' Lorenzo gaat op de matras liggen en aan de uitdrukking op zijn gezicht te zien wilt hij dat ik naast hem kom zitten. Ik bijt even op mijn lip en denk na of dat wel zo een goed idee is. Hij heeft tenslotte een matras voor me neergelegd wat geen van de andere twee jongens heeft gedaan, én hij brengt mij elke keer eten en drinken. Dus zo slecht kan hij niet zijn denk ik.

Ik ga op de matras zitten, maar zorg dat er genoeg ruimte tussen mij en de jongen zit. Ik vertrouw hem namelijk nou ook weer niet zo goed dat ik gezellig een theekransje op zijn schoot ga houden.

'Het spijt me.' Verbaast kijk ik de jongen aan 'Wat bedoel je?' Waarom zou hij zijn excuses aanbieden, hij is en blijft nog steeds de jongen die me heeft ontvoerd samen met zijn twee vrienden. 'Waarom? Waarom zou je je excuses aanbieden Lorenzo?' Lorenzo draait zich naar me toe 'Omdat het ons eigenlijk alleen om het geld ging, en niet om jou als persoon.' Ik slik 'Waarom niet een bank beroven? Waarom meteen een meisje ontvoeren?' Lorenzo haalt loom zijn schouders op 'Tja, met een bank beroven heb je meer kans om gepakt te worden. En...' Ik kijk even de andere kant op om al gauw mijn hoofd weer terug de draaien 'Zeg het maar hoor.' - 'En jou ontvoeren neemt minder risico's met zich mee.' Ik lach spottend maar stop daar al snel mee als ik boos wordt aangekeken. 'En als ik hier weg ben, en ik vertel alles door dan worden jullie toch ook gepakt?' Ik voel de rillingen over mijn ruggengraat lopen als ik het volgende hoor 'Maar dat zul je niet doen Lisa, daar zullen wij echt wel voor zorgen.' - 'En nee Lisa, dat betekent niet meteen dat we je zullen vermoorden.' Een kleine zucht verlaat mijn lippen samen met een knikje. 'Beloof je dat?' Fluister ik. Lorenzo komt iets dichter bij me zitten, en ja zelfs ik sta er versteld van want ik laat het gewoon toe. 'Ik beloof het.' Fluistert Lorenzo terug.

-

Alweer het einde van het zevende hoofdstuk! En speciaal voor jullie is het verhaal precies 1000 woorden lang!

En omg ik sta al als 26e op de lijst in Mysterie/Thriller (2e pagina!) Dus super bedankt allemaal en blijf vooral door stemmen, commenten en wat jullie ook allemaal doen haha.

Ik zal snel weer een nieuw Hoofdstuk erop zetten en voor nu, bye....