Niets is wat het lijkt

Hoofdstuk 15

Lisa

'Lorenzo, kom nou eens gewoon zitten man.' Zeg ik licht geïrriteerd. Ik zucht als hij eindelijk naast me komt zitten 'Dat werd eens tijd.' 'Waarom zat je nou zo te stressen man?' Hij haalt zijn schouders op waarop ik met mijn ogen rol 'Je weet heus wel waarom Lorenzo.' Hij zucht 'Ik ben gewoon bang dat hij iemand iets vertelt.' Ik ga iets meer gedraaid naar Lorenzo toe zitten 'Waarover dan? En wat zou het uitmaken eigenlijk?' - 'Over deze gijzeling, over ons. Weet ik veel, over alles. En ja Lisa dat maakt uit. Heel veel, het zou kunnen betekenen dat er mensen naar de politie gaan misschien wel Mason maar het zou ook kunnen betekenen dat ze naar ons huis komen of..' Glimlachend onderbreek ik hem 'ons huis?' Ik zie hem zichzelf oppakken en hij schraapt zijn keel, stotterend begint ie te praten 'Ik, nee ik uh bedoelde mij en Troy. Nu.' Ik grijns, en ongelovig knik ik 'Mhmh, sure. Sure' Ik knipoog grinnikend naar Lorenzo en ga tegen zijn schouder aan zitten. Het is leuk om te zien dat Lorenzo om me geeft. Dan wel op zijn eigen manier maar het is toch wel lief. 'Gaan we vandaag nog iets doen?' Ik heb namelijk niet zo veel zin om de hele dag te niksen. 'Ik weet het niet, verzin jij maar iets. Maar houd het redelijk.' Ik vernauw mijn ogen 'redelijk?' Lorenzo kijkt me aan 'Je snapt me wel..' Ik grijns 'ahh dat bedoel je. Ja ik snap het, laat me even nadenken hoor.' In een seconde sta ik te glunderen 'Ik weet het!' - 'Nou?' - 'Ik wil shoppen! Aangezien ik hier alleen maar lappen kleding aan kan doen.' - 'Nou, dat is een beetje overdreven vind je niet?' Ik schud mijn hoofd 'Nee Lorenzo, niet als je weet wat ik gewend was.' Lorenzo verschuift wat 'Maar ik haat shoppen.' Ik knijp hem in zijn wangen 'Vandaag vind je het wel leuk hé Rensje?' Ik zie hem met zijn ogen rollen, niet wetend of het door mijn gekozen bijnaampje voor hem komt of door het feit dat ik hem push om mee te gaan winkelen. 'Vooruit, maar de volgende keer neem je Troy maar lekker mee ofzo.' Instemmend knik ik. 

Lorenzo

Lisa houdt een jurkje voor haar. 'Deze is echt héél leuk!' Ik knik een beetje, starend naar de mensen die hier rondlopen, kletsende vriendinnen, giechelend, een tiener meisje die zo te zien staat te kibbelen met haar moeder over een shirt waar ze volgens haar moeder er al zes van heeft waar het meisje het duidelijk niet mee eens is. Zuchtend word ik uit mijn gedachten gehaald door Lisa ' Je luistert helemaal niet!' Ik zie dat ze een kleine glimlach rond haar gezicht heeft gevormd, een beetje geschrokken kijk ik haar aan 'huh, tuurlijk wel!' Lisa haalt haar wenkbrauwen omhoog 'ja vast, nou welk jurkje vind jij leuker?' Ik kijk even moeilijk, het enige verschil dat ik zie is dat de ene lang is en de andere niet. Ik wijs naar de lange, Lisa knikt 'Ja, dat wordt hem'. 

De caissière scant alle items uitgezocht door Lisa, en ja ik moet toegeven dat dit eindresultaat ook wel een beetje tot stand is gekomen door mate van mijn hulp. Ik moet een klein beetje lachen in mezelf waardoor Lisa me aan kijkt 'wat nou weer?!' Lacht ze. Ik schud mijn hoofd 'just an inside joke' Lisa knijpt haar ogen fijn en lacht het verder weg. 'Dat wordt dan tweehonderdzesennegentig euro en twaalf cent alstublieft' Ik zie de vrouw iet wat wijs kijken, ik weet wel wat ze denkt. Hoe kan een twintig jarige jongen zoveel geld hebben om aan kleding uit te geven. Ze zou eens moeten weten. Ik betaal met mijn pinpas en zie Lisa de tassen van de vrouw aanpakken waarvan ik er een paar over pak. Eenmaal buiten lopend naar de auto moet Lisa blijkbaar even haar irritaties en zorgen uiten. ' Zag je die vrouw? Wat een arrogant mens zeg! Oh en sorry ik wist ook niet dat het zo veel zou kosten, vind je het erg? Ik ben niet gewend naar het prijskaartje te kijken maar ik leer het, ik bedoel ik probeer me als een normaal persoon te gedragen weet je wel.' Ik open de auto en kijk Lisa grijnzend aan 'Zo, er zit jou wel veel dwars of niet?' Ze kijkt me met grote ogen aan 'Ik vind het echt niet erg Lisa, en ja ik vond het ook een irritante vrouw.' Ik ga in de auto zitten en start hem. 'Dankjewel.' Ik kijk Lisa aan en knik als een graag gedaan, ik deed het namelijk ook echt graag voor der. Oké ik moet zeggen dat we ons in een rare situatie bevinden, ik als haar gijzelnemer en zij als mijn gijzelaar terwijl het niet zo voelt voor ons. Maar ik ga haar ook niet binnen houden aangezien ze het helemaal niet verdiend om slecht behandeld te worden. 

Eenmaal op de snelweg rijdend begint Lisa weer 'zou mijn vader me missen?' Hoe zou ik hier op een goede manier antwoord op moeten geven ' eerlijk Lisa, ik weet het niet zo goed. Het lijkt mij namelijk heel logisch dat je vader verdrietig en bezorgd is, maar Lisa hij heeft nooit meer gereageerd op het filmpje dat wij hebben gestuurd..' Lisa schudt kort haar hoofd met een zucht 'mijn vader is alles behalve logisch. En ik merkte wel dat hij niet zo veel aandacht aan mij gaf zoals mijn vriendinnen dat kregen maar ik ging er altijd van uit dat dat kwam omdat hij veel werkte en dat het normaal was.' Ik voelde me echt slecht tegenover Lisa. Als ik wist hoe het gegaan zou zijn zoals nu had ik dit plan nooit door gezet, ze had een stabiel en gelukkig leven en dat heb ik allemaal onder haar voeten weggetrokken en heb ik er een onstabiel gammele plank onder gezet als vervanging. Een plank die slecht is en waar toch liefde aan toe is gevoegd. Maar ik wist maar al te goed dat dit kleine beetje liefde te laat kwam en nooit genoeg was om het gammele plankje staande te houden.