Niets is wat het lijkt

Hoofdstuk 13

Lisa

'Klootzak!' Ik sla Lorenzo op zijn borstkas en zak huilend neer op de grond. Dramatisch? Soms, maar nu niet. Er waren ondertussen twee dagen voorbij gegaan, twee hele snelle, gekke dagen. Lorenzo zucht 'Kan je misschien even rustig doen?' Vol ongeloof kijk ik hem aan 'Hallo?! Ben je gek? Je hebt zo juist mijn vader verteld dat je me dood maakt als je terugkwam, en dan moet ik niet. Weet ik veel, bang, boos of verdrietig of zo iets zijn?' - 'Je moet gewoon niet zo overdreven doen Lisa.' Ik sta op 'Jij bent gek Lorenzo, echt gek.' Stug draai ik me om en loop weg, tenminste dat probeer ik. 'Waar ga jij heen?' Zegt Lorenzo terwijl hij mijn pols vastpakt. 'Weg van jou, eikel.' Ik word dichter naar hem toe getrokken 'Pardon?' Ik zucht 'Je hoorde me heus wel hoor Lorenzo.' - 'Dat betekent niet dat het me bevalt.' Ik haal me schouders op 'Pech voor jou.' Ik knipoog naar Lorenzo en trek me los van zijn grip. Als ik net één meter vooruit ben gekomen word ik alweer bij mijn pols vastgepakt. 'Jij  blijft hier Lisa.' Zegt Lorenzo bot. Wie dacht hij wel niet dat hij is, mij zo commanderen. Hij heeft me al genoeg aan gedaan. 'Ja dag Lorenzo. Geef me één goede reden waarom ik naar jou zou luisteren?' Ik zie een grijns op Lorenzo zijn gezicht verschijnen 'En nee, zeg niet omdat ik je gijzelaar ben.' Voor een lange paar seconden is er stilte. Dan komt er eindelijk maar zacht iets uit Lorenzo zijn mond 'Omdat ik niet zonder je kan Lisa...' Ergens wilde ik van blijdschap uit elkaar spatten maar tegelijkertijd wist ik dat dat dit een truc kon zijn of misschien zou ik hem met blijdschap wel kunnen afschrikken, wie weet.

Lorenzo

Ik hoor het mezelf nog steeds zeggen "Omdat ik niet zonder je kan Lisa..." Het spookt door mijn hoofd, en ik word er gek van. 'Zeg wat?' Ondertussen laat ik Lisa haar arm los, hopend dat ze niet weg zou lopen zoals ze eerder heeft geprobeerd. Maar in plaats van weg te lopen haalt Lisa haal schouders op. Verward kijk ik haar aan 'Het is wel een beetje laat he Lorenzo.' Ik grijns op mijn altijd charmante manier 'beter laat dan nooit.' Ik leg één hand in haar zij die onmiddellijk wordt weggeslagen. 'Nee Lorenzo, je had het beter gewoon kunnen toegeven die dagen geleden in plaats van nu je aankondigt me te vermoorden.' Ik begin klein te lachen. 'Lisa, ik ga je niet echt vermoorden, ik zal je gewoon hier houden.' - 'O, nee want dat is beter, voor de rest van mijn leven de gijzelaar van zo'n rotzak zijn. Schiet me dan liever maar hier ter plekken neer.' Oh wat kan ze soms toch lekker dramatisch reageren.'Lisa hou op. Kan je niet gewoon accepteren wat ik je net heb verteld?' - 'Okee, ik accepteer het. Maar alsnog wat moet ik er dan mee doen Lorenzo?' Ik haal mijn schouders op. 'Weet ik veel, wat wil je er mee doen? Wat kunnen we ermee doen?' Ik realiseerde me echt wel dat we niet echt het beste scenario hier voor ons hebben liggen, maar ik geef echt om haar en ook al is het onmogelijk ik wil het proberen met haar. 'Je weet heus wel wat ik wil, dat heb ik je heel duidelijk verteld. En toen wees je me keihard af. Weet je nog?' Ik schraap mijn keel en krab aan mijn nek 'Uhh, ja dat weet ik nog. Geloof me.' Lisa gaat verder 'En weet ik veel wat we ermee kunnen doen. Ik bedoel we kunnen het samen proberen, je kan me laten gaan en nooit meer naar me omkijken en dan moet ik ook nooit meer naar jou omkijken. Of je kan me hier gevangen blijven houden en we kunnen beiden onze gevoelens probéren verborgen te houden voor elkaar en voor anderen. Dus, kies maar Lorenzo wat wil je?' 

'Lisa blijf nou eens staan. Alsjeblieft zeg.' Okee, ik heb het niet echt handig aan gepakt maar ook ik ben maar een mens. Een mens dat ook fouten maakt, obviously. 'Lorenzo, je staat daar letterlijk minuten lang als steen, nou sorry hoor maar dan is het voor mij wel duidelijk genoeg om door te hebben wat je wilt.' Ik brom 'Nee Lisa je snapt het niet, echt niet.' - 'Leg het me eindelijk eens een keer uit dan?' Ik haal mijn schouders op 'Weet ik veel...' Lisa draait zich om en wilt weglopen. 'Juist.' Met een paar passen haal ik haar in en ga voor haar staan 'Oke, ik wil bij je zijn Lisa. Altijd, elke seconde. Al vanaf de seconde dat je voor me stond. Maar het kan niet, ook al wil ik het nog zo graag. Het kan gewoon niet Lisa. En, en hoe weet ik überhaupt dat je gevoelens voor mij die je zegt te hebben echt zijn?' Ik wist dat ze nu even moest nadenken voordat ze antwoord kon geven. 'Je kan me geloven Lorenzo. Geloven op mijn woord.' Antwoordt Lisa uiteindelijk waarop ik mijn hoofd schud 'misschien zeg je het wel alleen zodat je hier uit kan komen als ik je genoeg vertrouw...' Ik blijf maar door ratelen. 'Godsamme Lorenzo hou op man. Kan je dan echt niemand vertrouwen of zelfs niet geloven?' Ik schud mijn hoofd, nee. Nee ik kan mensen niet vertrouwen of geloven. 'Lisa laat me je één ding zeggen, zodra je mensen binnen laat en je ze vertrouwt zal alles fout gaan.' Lisa kijkt me verward aan, gelijk heeft ze. 'Wat bedoel je daar nou weer mee?' Ik zucht, ik wilde niet in de details stappen, maar ik snap dat ik haar nu wel een soort van verklaring schuldig ben. 'Laat ik het zo zeggen..' Ik schraap mijn keel 'Als mensen zien dat je een zwakke plek hebt zullen ze je daar pakken, maakt niet uit wie of wat het is. Ze doen het.' 

Lisa

Ik schud mijn hoofd en moet een klein beetje lachen. 'Het is niet grappig hoor.' Ik merk dat Lorenzo geïrriteerd is geraakt. Ik grijns, natuurlijk was het niet grappig maar ik heb er een reden voor. 'Ik weet het.' - 'Waarom lach je dan?' Ik maak een stap naar voren 'Om jou gekkie.' Lorenzo kijkt me aan alsof ik ineens Portugees praat of dat ik in een buitenaards verander, ja echt. 'Ik vind het lief, je geeft nu dus toe dat ik je zwakke plek bent en je dat wilt beschermen... Oftewel, je wilt mij beschermen. Of niet dan?' - 'Ja, maar wat dan nog?' Ik sla mijn armen om Lorenzo zijn nek heen 'Dan moeten we gewoon bij elkaar zijn.' Lorenzo bromt 'Lisa, nee..' Ik onderbreek hem 'Ik zal je niet pijn doen, dat zou betekenen da tik zelf ook zou lijden.' Ik schud mijn hoofd 'En ik zou het mezelf nooit kunnen vergeven als ik jou pijn zou doen.' Beide glimlachen we. 'Gelukkig, want ik voel precies hetzelfde Lisa..'