Zamanın dışına düşmüş gibiydim. Bir toka gibi. Ait olduğu saça tutunamayan bir toka gibi, ben de ait olduğum yere tutunamıyordum. Boşluktayım. Bu duygum hiç değişmedi. Hep zamanın dışında, hep boşlukta oldum. Tek fark şu; buna alıştım. Ben, zamanın dışına ve boşluğa aittim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
'Cellâdına Âşık Olan Mahkûm'
Poetry"Dakikalar kalmıştı idamına. Gelip, alıp, götüreceklerdi. Ölüm korkusu vardı gözlerinde. Ve aniden, aniden gördü; gözlerindeki ölüm korkusu yerini aşka bıraktı. Ömrünün son dakikalarında nasıl olabilirdi ki 'cellâdına âşık olan bir mahkûm'.. -Şiirle...
