Ben masal gibiydim. Bir vardım bir yoktum.
Çünkü çocuktum. Büyükler beni görmek isterlerse var olurdum; görmek istemezlerse yok.
Ama yanılıyorlardı.
Ben hep vardım. En çok da beni yok sandıkları zamanlarda vardım.
Hepsi birbirlerini, birbirlerine göründükleri kadar biliyorlar, tanıyorlardı.
Oysa benim yanımda bütün maskeleri düşüyordu. Çünkü ben çocuktum.
Yoktum. Onları en gerçek halleriyle çizdim aklımın defterine.
Ben büyüdükçe onlar masal oldu içimde...
YOU ARE READING
'Cellâdına Âşık Olan Mahkûm'
Poetry"Dakikalar kalmıştı idamına. Gelip, alıp, götüreceklerdi. Ölüm korkusu vardı gözlerinde. Ve aniden, aniden gördü; gözlerindeki ölüm korkusu yerini aşka bıraktı. Ömrünün son dakikalarında nasıl olabilirdi ki 'cellâdına âşık olan bir mahkûm'.. -Şiirle...
