Kalp kırıldığı zaman ses çıkarır mı?
Ağlamak mı gerekir illa, hüzünlenmek için?
Bir kuş cıvıltısı da üzemez mi insanı?
Annesi terk ettiğinde de iflas edemez mi bir çocuk?
Varı yoğu gitmiştir ya hani...
Elleri yok olmaz mıydı, dokunamaz hâl aldığında?
Peki ya, burnu isyan etmez mi güzel çiçekler koklamadığında?
Ayakları seçemez miydi gidip gitmemeyi?
Belki de geri dönebilirdi, seçim şansı olsa idi.
Sevmek, güzel iş değil miydi?
Neden mahvettim kalbimi?
Sadece kalbi var idi, duygulardan muaf etti;
İşte sırf bu yüzdendir,
Yaşayan bir ölü sevdim.
YOU ARE READING
'Cellâdına Âşık Olan Mahkûm'
Poetry"Dakikalar kalmıştı idamına. Gelip, alıp, götüreceklerdi. Ölüm korkusu vardı gözlerinde. Ve aniden, aniden gördü; gözlerindeki ölüm korkusu yerini aşka bıraktı. Ömrünün son dakikalarında nasıl olabilirdi ki 'cellâdına âşık olan bir mahkûm'.. -Şiirle...
