Tam da sırtımda 4 kanadım var
Sinirlenince kırmızı, yukarıdan çıkar
Mutlu olunca bembeyaz, aşağıdan çıkar
Mutluluk kanadım kocaman, pürüzsüz ve beyaz
Öfke kanadım kemik gibi, sert, kırılmaz
Sıkışıp da oluşmuş gibi bir şekli var
İçime doğru bağırsam, gözlerimden kanlar akar
Sonra bir el iner aşağı, saçlarımı okşar
Ve kanatlarım ansızın havaya kaldırır
Emrimde durur çırpınırken, el beni silkeler
Kendime gelip aşağı düşerim
Fallen angel derler bana
Cennetten kovulma, cehennem meleği
Sonra yine kan ağlarım
Durmaksızın her gün karalar bağlarım
Acımasız cehennem meleği olsam da
Ben de geceleri ağlar ve bağırırım
Bir de bazen bir his gelir, tam kalbimin orta yerine
Aşk mıdır nedir, hangi illetse
4 kanadım birden çıkar meydana
Engel olup, kesemem
Tam da bıçağı vursam
Kocaman bir kainat akar içimden
O kainatı gören kim olsa, yanar yüzü
İstemezler ki beni
Sanki herkes görmüş gibidir, içimdeki evreni
Ama ben isterdim, gökyüzünden gelen o elin sahibi
Olsaydı benim ebedi aşkım, sevgilim
Neden mi?
Çünkü bilirim beni boşluklara savurmayan
Yalnız o elin sahibidir
YOU ARE READING
'Cellâdına Âşık Olan Mahkûm'
Poetry"Dakikalar kalmıştı idamına. Gelip, alıp, götüreceklerdi. Ölüm korkusu vardı gözlerinde. Ve aniden, aniden gördü; gözlerindeki ölüm korkusu yerini aşka bıraktı. Ömrünün son dakikalarında nasıl olabilirdi ki 'cellâdına âşık olan bir mahkûm'.. -Şiirle...
