B me' minsung

18.*final*/Sonbaharın Hafif Esintili bir gününde tanışılan insanlar./

*Final bölümü*

Bu bölümü ot8 mv sayesinde şevke gelerek yazdım valla. Hyunjin <3

özet;

Kafasını sallayarak onayladı ama gitmem yerine tekrar yaklaşmış ve sıkıca kollarını belime sarmıştı.

Sarılışına karşılık verdiğimde konuştu;

"Sana özgürce sarılmak, seni özgürce sevmek... Bunların hepsini yapabileceğim için çıldırmış gibi hissediyorum."

Elleri de saçlarımı bulduğunda konuşmaya devam etmişti;"Sen de sonunda anneni düşünmeden ve korkmadan özgür olabilirsin."

"Lisedeyken ve annem varken de senin yanında olduğum sürece hep özgür hissettim."

Ceketinden yayılan kokusunu içime çektim ve devam ettim;

"Çünkü benim en büyük özgürlüğüm sensin."

18.Bölüm:

Üzerimdeki bir tür okulun ilk günü heyecanı mıydı bilmiyordum ama kesinlikle gergin olduğuma emindim. En azından otobüste tanıştığım Felix ile kendimi avutuyordum.

Tabii ki her şeyden önce O'na sahiptim. Üzerindeki siyah tişörtünün üzerine geçirdiği siyah ceketi ve altına giydiği bacaklarını saran kot pantolonla buraya doğru adımlayan adama.

"Okulun ilk günü için heyecanlı mısın?" Yüzü bir tür şefkat barındırsa da okulun ilk günü çocuğuyla konuşan bir anne tavrı takınarak benimle dalga geçtiğini biliyordum.

"Buna heyecan demezdim." rüzgarla uçuşan saç tutamlarımı gözlerimin önünden çektim. "Bir tür gerginlik belki? Yeni bir ortama girerken yaşadığından."

"Yine de heyecanlı olmalısın. Üniversitenin ilk gününü her zaman yaşamayacaksın."

"Sen de bunu bir daha deneyimlemeyeceksin fakat o kadar da heyecanlı görünmüyorsun."

Yüzüne hakim olan muzip gülümsemeyle cevapladı; "Ben senin yanında olduğum her an heyecanlı olduğum için farkı anlayamamış olabilirsin belki."

Kalbim hızlanırken ben de gülümsedim; "Belki ben de bugün senin yüzünden heyecanlı görünüyorumdur?"

Kalbini tutarak dramatik bir görünüm aldığında yaslandığım duvardan doğruldum ve okulun girişine doğru adımlamaya başladım.

"Böyle aniden söylersen kalp krizi geçireceğimden korkmuyor musun? Çok acımasızsın-" hızlı adımları sayesinde bana yetiştiğinde son kelimeyi kulağıma fısıldadı "Sevgilim."

Bana sesleniş biçimi yüzüme bir gülümsemenin hakim olmasını sağlarken gözlerimi üniversitenin görkemli giriş kapısında gezdirdim. Burası benim fakültemdi. Kimse bizi duyacak kadar yakın değilken konuştum; "Öyleyse ilk dersini kaçırmamak için acele et. Ben şimdi gidiyorum sevgilim."

Ona el sallayarak ilerlerken yüzünde ona böyle sevgi dolu seslenmemin şaşkınlığıyla bana el sallamıştı.

___________

Derslerden daha çok sevmediğim bir şey varsa o da daha önce hiç bulunmadığım bir ortamda bulunmaktı. Sonunda dersin bitmesiyle eşyalarımı toplarken hızla amfinin kapısına doğru yürümeye başlamıştım.

Üniversitenin bu kadar can sıkıcı olduğundan daha önce kimse bahsetmemişti. Herkes ve her şey fazla kasıntı görünüyordu.

Elimdeki telefonum titreyerek avucumu gıdıkladığında ekranı görebileceğim bir konuma getirdim ve arayana baktım.