B me' minsung

5./Sonsuza Kadar Gülümsemeni Sağlamak./

Özet;

Tüm gece etütü boyunca arada telefonuyla oynamıştı ve ben de test çözmüştüm.

Ve telefonla oynamadığı tüm anlarda gözünü üzerimde hissetmiştim.

Son

-5.bölüm-

Dönem sınavlarına 7 gün kalmıştı. Üzerimdeki anne ve okul baskısı zaten yeterince çok değilmiş gibi artık nefes aldırmaz bir düzeye çıkmıştı.

Bazen dayanamıyordum.

Annem arabada bana yeni tutacağı matematik öğretmeninin özelliklerini sıralarken benim yaptığım tek şey camdan gökyüzünü izlemekti. Ona dönüp zaten yeterince bunaldığımı ve başka bir özel dersi daha kaldıramayacağımı haykırmak isterken sadece başımı sallıyordum.

Her zaman olduğu gibi.

Annem beni ve geleceğimi düşünmekle kafayı bozmuştu. Kendisi sağlık sorunlarından dolayı lisede okulu bırakmak zorunda kalmıştı. Ve kendisinin tek hayali olan doktorluk mesleğini benim almam için elinden geleni yapıyordu. Bu yüzden ona kızamazdım. Her ne kadar beni kendi gösterişi için kullansa bile. Zaten kendim için değil onun için çalışırdım.

Annem içindi.

Annem her zaman bağırır çağırır ve hiçbir şey olmamış gibi davranırdı.

Dün gece;

"yah! Han jisung, dönem sınavlarına bir hafta var ve öğretmenin yeterince iyi olmadığını söyledi. Senin için yaptıklarımı görmüyor musun? Bu kadar nankör davranmak zorunda mısın her seferinde?"

Bunları söylerken kendiyle çelişircesine gözleri aynı benimkiler gibi dolarken konuşmasının başından beri sımsıkı tuttuğu bileğime bakarak;

" Özür dilerim anne. "dedim.

Çünkü her şeyin suçlusu her zaman bendim.

End

Bu sabah da sanki dün gece hiçbir şey yaşanmamışcasına beni naif sesiyle uyandırmıştı. Ama bileğimdeki kan toplamış morluk dün geceyi hatırlatmak için tam oradaydı. Annem görmesin diye elimden geleni yapmış gömleğimin üzerine okulumuzun örme hırkasını geçirmiştim. Çünkü görürse üzülecekti.

Arabada inip okul kapısına ilerlerken duvara yaslanarak bekleyen Hyunjin'i gördüm. Ve yanına ilerlemeye başladım. Yanına vardığımda bakışlarını telefonundan kaldırarak;

"Selam bebek. " dedi. Hafifçe gülümseyerek,

"Günaydın. " cevabını verdim yanyana okula doğru yürürken. Bana jeongin ile ilgili bir şeyler anlatıyordu fakat aklımda sadece dönem sınavları vardı.

"Bugün çok dalgın gözüküyorsun neyin var Jisung?" sorduğu soruyla gözlerimi kaçırarak;

"Yorgunum biraz, sorun yok." cevabını verdim.

"Revire götürmemi ister misin seni?"

"Hayır daha kötü olursam kendim giderim sağ ol." cevabımdan sonra hafifçe kafasını salladı ve benimle vedalaşarak kendi sınıfına doğru yol aldı.

Ben de adımlarımı sınıfma doğru yöneltmiştim ki Hyunjin tekrar önüme geçerek beni durdurdu.

"Minho'ya sana anlattığımı neden söyledin Jisung?" şaşırmış yüzümle cevapladım;

"Ne anlatması?"

"Minho'nun senden hoşlanma olayını."

"Ben hiçbir şey anlatmadım, hatta anlamasın diye uğraştım." cevabım üzerine hyunjin şaşırdı ve bir kaç saniye sonra aklına bir şey gelmiş gibi irkilerek bana döndü;