HIDDEN FILES 2

CHAPTER 45: SECRETS AREN'T FOREVER (SCRUTINY AND CESSATION)

CHAPTER 45: SECRETS AREN'T FOREVER (SCRUTINY AND CESSATION)

JADE

Parang bawat sandaling lumilipas sa hapag-kainan ay nahihirapan akong lunukin ang kinakain ko kahit sobrang sarap naman. Pinipilit kung tapusin ang pagkain na nasa harapan ko habang inoobserbahan ang mga kaibigan ko.

Bakit biglang naging heavy at gloomy ng atmosphere dito? Kompara kanina sobrang masiyahin at maliwanag ngayon ay parang may nawala sa amin. May nangyari ba kanina na hindi ko alam?

Based from my observation earlier where I came back the rest house, four people were so gloomy and it seems some of us notice it. Currently, I'm in between Ayla and Riley who were both so loud in the table but something feels off when I looked at Ayla.

Her laughs and smile looks forced.

Across her seat or infront of her was Lucas who silently chew his food beside him was Bryce. He suddenly gazed at me before returning his eyes in the plate infront of me.

“Kuya Si, punta na ako sa labas” wika ni Katie at tumango naman si Simon bago tumayo mula sa kanyang upusng ang kapatid tapos ay lumabas din sa rest house.

“Is your sister gonna be alright?” Jean suddenly asked Simon. “Magisa lang iyon lalabas baka delikado. Hindi mo ba iyon naisip?”

“Bakit mas concern ka sa kapatid ko kesa sa'kin kahit hindi mo naman iyon kapatid?” gulat na sabi ni Simon nakakunot ang noo tiningnan si Jean sa tabi niya. Tumaas ang sulok ng kanyang labi. “May problema ba?”

“Wala naman” sagot niya.

“Kaya nani Katie ang sarili n'ya. Malaki nadin iyon at hindi na siya bata 'tsaka wala namang panganib dito kasi private property namin ito” paliwanag nanaman ni Simon bago nagpatuloy sa pagkain.

“Ehem, baka iba iyan” mahinang bulong ni Riley dahilan nabilaukan sa kinakain si Simon habang namasid naman ang ininom na juice ni Jean.

“Tangina, anong pinagsasabi mo diyan?” malutong na mura ang lumabas sa bibig ni Jean sabay nagsalubong ang kilay nila. Halatang nagulat sa sinabi ng kaibigan niya. Ito ang unang beses narinig ko siyang magmura kasi mukhang hindi siya gaanong klase na tao.

“Jean, you attended most of her piano performances since ages ago. Don't tell me you didn't liked her? Minsan nga dumadaan kapa sa St. Lawrence College para lang makita siya halos araw-araw. You even attended the same classes as her in music summer classes” Riley explained throughly where most of us made our eyes grew bigger and made our jaw almost dropped then all of ours fixated in Jean who looks more suprised than us.

Nabitawan ni Simon ang hawak niyang kutsara. “Totoo ba iyon Jean?”

“Of course not!” dipensa niya sabay napatayo sa kanyang upuan at tumaas din ang tono ng boses niya. “Lahat ng iyon ay purely coincidence. Nandoon ako sa mga piano performances competition kasi nandoon ang mga cousins ko na nag-compete din. Pumupunta ako sa SLC kasi kinuha ko rin ang isa sa mga cousins ko na nag-aaral, busy kasi sila Tita at Tito kaya ako ang gumawa. Pumunta ako sa summer music classes kasi wala naman ako masyadong magawa”

“Mabait lang talaga iyan si Jean kaya kahit sino ay nagalala siya, hindi ba?” tinapik ni Simon ang balikat niya sabay mahigpit itong hinawakan dahilan na parang kumurot ang balikat nito at napangiwi sa sakit habang nakangisi si Simon.

“Wala akong gusto sa kapatid mo, Khalil” diretsahang pag-amin ni Jean sa harapan ni Simon. “I only liked her as a person but romantically I do not. She's too young for me, technically speaking she's a minor and I won't fall for someone who's younger than me. I repeat I don't have feelings for your younger sister”