ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ ခ်န္းျမတ္တစ္ေယာက္ထဲ
မာရသြန္ေျပးေနရတယ္ ခါတိုင္းညဘက္
ထြက္ဖို႔မေျပာနဲ႔ ႐ြာထဲမွာေန႔ခင္းဘက္ေတာင္
ေန႔အလင္းပါမွ စိတ္သက္သာစြာသြားရဲကာ
အခုေတာ့........
" ေန႔အလင္း "
အဘိုးႀကီးလိမ္ေျပာတယ္ထင္ေနခဲ့ေပမဲ့
အမွန္တကယ္ကို ေန႔အလင္းက ေကာက္ရိုးပုံ
နားမွာရွိေနေလေတာ့ ေဒါသေပါက္ကြဲစြာျဖင့္
လ်င္ျမန္စြာေျပးသြားကာ တက္ခြၿပီး...
" ခြပ္ "
" အ ကိုကို ဘာလို႔လဲ ခဏ ခဏ အားးး "
" အသုံးမက်တဲ့ေကာင္ မင္းကိုေသေအာင္ ရိုက္ပစ္
မယ္ "
ေန႔ ကိုျမင္တာနဲ႔ေျပးထိုးလိုက္တာမ်ားေရွာင္ခ်ိန္
ေတာင္မရလိုက္ ဒါနဲ႔မၿပီးေသး လူေပၚပါတက္ခြ
ၿပီး ဆံပင္ေတြေဆာင့္ဆြဲရင္း ကိုင္ေဆာင့္ေနလိုက္
တာ ေအာက္ကေကာက္ရိုးေတြခံေနလို႔သာ ေခါင္း
မကြဲတယ္
" ကိုကို က်ေနာ္နာေနၿပီ ဘာလို႔ "
" မင္းကိုတုတ္တုတ္နဲ႔ငါသေဘာမတူဘူး မင္းငါ့စကား
နားမေထာင္ရင္ ငါမင္းကို.. "
" ဗ်ာ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ''
" မင္းအခုခ်ိန္းေတြ႕ဖို႔ေစာင့္ေနတာမလား "
" ဟုတ္တယ္ ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ညထဲပါ "
" ဟား မင္းကမေကာင္းတဲ့ေကာင္ပဲ အံ့ၾသလိုက္တာ
ငါဘယ္လိုသြန္သင္ခဲ့လို႔မ်ား "
" မဟုတ္ဘူးေနာ္ ကိုကိုထင္သလိုမဟုတ္ဘူး
အဘိုးက ဒီညခ်ိန္းေတြ႕ၿပီးတာနဲ႔ ကိုကို႔ကိုထန္းေတာ
ေရာင္းမယ္ဆိုလို႔ ဒီတိုင္းေတြ႕ရုံပါပဲ တကယ္ပါ "
" အဘိုးႀကီးေျပာတာအဲ့လိုမဟုတ္ဘူး ဒါဆိုဘာလို႔
ငါ့ကိုမေျပာခိုင္းတာလဲ ငါမသိေစနဲ႔ဆို "
" အာ ဒီတိုင္းေၾကာက္ေနေသးလို႔ ဟိုတုန္းကစာေလး
တစ္ေစာင္ပါလာတာေတာင္ သစ္သားခ်ိတ္က်ိဳးတဲ့ထိ
ရိုက္ခံရတယ္မလား ဘယ္လိုေျပာရဲမွာလဲ "
" မင္းဘဝမွာငါ့ဆီကအရိုက္ခံရတဲ့ေန႔ရက္ေတြပဲ
ေသခ်ာမွတ္ထားတာလား ငါကလူဆိုးလား တခ်ိန္လုံး
ရိုက္နွက္နွိပ္စက္ေနရေအာင္ ဒါနဲ႔ဘယ္မလဲ
တုတ္တုတ္က "
YOU ARE READING
လွန်
General Fiction" ကိုကိုေသခ်ာမသိေသးတဲ့ ကိုကို႔အေၾကာင္းေတြသိခ်င္ရင္ က်ေနာ့္ကိုေမးမွေပါ့ " " ကိုကိုသေချာမသိသေးတဲ့ ကိုကို့အကြောင်းတွေသိချင်ရင် ကျနော့်ကိုမေးမှပေါ့ "
