Love Scenario ∥JenKai∥

Regret for Love (2x7)

Yerdeki kanlar içindeki bedenden gözümü ayıramıyordum,Jongin'in beni çekiştirip uzaklaştırma çabalarına rağmen.

Kendime gelmem Jongin'in en son dayanamayıp beni kendine doğru çekiştirip "Jennie!" diye bağırmasıyla olmuştu.Afallamış bir şekilde yüzüne bakarken ne demem gerektiğini veya nasıl davranmam gerektiğini gerçekten de bilmiyordum.

"Jennie kendine gel şimdi,mantıklı davranmalıyız."

"Jongin adam öldü,yani ölmediyse de daha kötü çünkü bizi şikayet edecek."

"Hayır Jennie,etmeyecek tehdit edebileceğimiz çok şey var.Öldüyse de cenazesine gideriz ne yapalım."

"Jongin komik değil şu anda."

"Gülelim diye dememiştim,neyse."

Geriye doğru çekilip etrafta kısa bir süreliğine dolandıktan sonra Jongin tekrardan yanıma gelip  telefonu elime tutuşturdu. "Jennie şimdi ambulansı arayacaks— Jennie duyuyor musun beni?"

Gözlerimi kırpıştırdıktan sonra devam etmesi için başımı salladım. "Duyuyorum."

"Ambulans çağıracaksın."

"Direkt gömsek?"

"Aksiyon filminde değiliz şu anda Jen.Ambulansı ara ve sesin oldukça endişeli çıksın.Sonra polislere ifade verirken de bugün zaten kendini iyi hissetmediğini sonra da konuşurken bayıldığını söyleyeceğiz."

Tedirgin bir şekilde elimde sıkı sıkı tuttuğum telefona bakarken Jongin "Hadi." diye gazladığında derin bir iç çektim ve söylediği gibi oldukça tedirgin bir şekilde ambulans çağırdım.

Leo hastaneye kaldırıldıktan sonra ifade vermiştik sonrasında da durumunu öğrenip Jongin'in evine gitmiştik.

Jongin etrafta dolanırken en ciddi bakışlarını bana yolluyordu. "Sana çok kızgınım Jennie."

"Bu meselenin bir şekilde hâlledilmesi gerekiyordu."

"Bu şekilde değil."

Oflayıp kendimi koltuğa attıktan sonra başımı geriye doğru yaslayıp tavanı izlemeye başladım.

"Jennie orada başına kötü şeyler gelebilirdi,neden bana haber vermedin?"

"Çünkü izin vermeyecektin?"

"Evet vermeyecektim ve sen de gitmeyecektin."

"Etrafımdaki insanlara zarar vermeye başlamıştı farkındaysan,gittikçe abartıyordu olayı ve bunların hepsi benden kaynaklanıyordu."

Rahatlamak isterce gömleğinin bir iki düğmesini açıp etrafta dolanırken bir elini alnına koyup içini çekti. "Jennie daha ne kadar kendini suçlayacaksın?"

"Nasıl hissettiğimi bilmiyorsun."

"Evet bilmiyorum ama bunu Leo gibi bir psikopatın yanına herkesten habersiz bir şekilde giderek çözemezsin."

Dizlerimi kendime çekip yüzümü dizlerime bastırmaya başladım. "Yeter artık yoruldum."

"Jennie beni dinle."

Jongin'in yanıma yanaştığımı hissedebiliyordum.Nazik bir şekilde kollarımı tutup ona bakmamı sağladığında ortam her ne kadar gergin de olsa heyecanlanmaya başlamıştım.Gözlerimin içine ciddi bir ifadeyle bakarken karşıma oturup aynı şekilde ciddi bir tonda devam etti.

"Ben kendimi tehlikeye atmış olsaydım emin ol çok fazla sinirlenir ve bana kızardın.Şimdi kendini benim yerime koy."

Pes ettiğimde yanaklarımı şişirip ofladım. "Peki haklısın.Bir daha düşünmeden hareket etmemeye çalışacağım."