DAUGHTER'S REVENGE

Chapter 34

In love with a criminal

Redeemer Fryck's point of view

In universe, Lying is a common tactic to fulfill either of two; dirty or nor intention. I learned it from mom. She's always keeping it on my mind. Putot... not a stranger to me, in my heart. Ngunit ang lalaking nakatayo sa hindi ko kalayuan ay isang taong hindi ko dapat pagkatiwalaan. Ramdam ko na ginagamit niya ang nangungunang estratehiya sa mundong 'to. Ang pagsisinungaling upang makamit ang matagumpay na plano.

Ito naman ang nais ng tao. Tagumpay kahit sa anong paraan!

"Bakit naman ako magtitiwala sa'yo? You're a stranger for me!" I stand straight. "Don't you fucking take putot away. I'll kill you!" Pagbabanta ko.

Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas-loob upang sambitin ang tatlong huling salitang binitiwan. Saka ko lamang nalaman na binabantaan ko na pala siya nang humarap siya sa akin at ngumiti. At sa hitsura niya mukhang hindi naman siya masamang-tao.

"Come on Villarica," naging seryoso siya. "This is not the right time to argue. We have to hide her! To protect her before it's too late."

To hide her? To protect her? Ano bang pinagsasabi nito?

"Listen to me. I'm Dr. Gainne Barquin, her doctor and f-friend." Para siyang nabulunan sa pagbigkas ng huling kataga. "Pero hindi niya ako maalala. Maybe because of her head surgery 5 months ago. Hindi ko siya sinaktan, hindi ko yun magagawa. Tinurukan ko lamang siya ng pampatulog. I just want her to be safe that's why I take her, here. Her life is in danger." Mahabang eksplinasyon nito.

My mind hurts, it's still on process to believe everything I heard. He said, putot life is in danger...it means someone wanted to kill her... Am I right?

"Anong ibig mong sabihin?" Gulong-gulo ako. "May gustong pumatay sa kanya?"

"Exactly! So, please stop arguing nonsense with me. I have to leave now!" Pagmamadali niyang sagot.

Sa nadidiskubre ko sa kanyang mga kinikilos, mukhang hindi naman siya nagsisinungaling.. God! Dapat hindi na ako nagdadalawang-isip dahil buhay ni putot ang nakasalalay dito. Sana sa desesyon kong ito, 'di ako magsisisi.

"Sige, payag na ako na dalhin mo siya." Humugot ako ng hangin sa aking kaloob-looban upang ibuga kasunod sabi. "Pero dapat kasama ako."

Alam ko, nilalagay ko sa panganib ang aking sarili sa naging aking desesyon. Ngunit hindi kaya ng loob ko na mayroong mangyayari kay Irish na wala akong ginawa. Kung tunay nga ang sinabi ng Gainne na 'to na nanganganib buhay ni putot, kailangan meron din akong gawin kagaya niya.

Gosh, I feels like it's a race and I have to win because Irish is the trophy! Ano bang gayuma ang meron 'tong babaeng na 'to at nakakaramdam ako ng ganito..?

"Good decision!" He smiled, a fake...? "Meron rin akong importanting sasahibin sayo."

Anu-ano'y tumalikod siya. Sumunod rin ako sa kanya. Pumasok siya sa backseat ng isang itim na kotse na kasalukuyang nakapark sa labas. Denestino niya si Irish roon, kasunod ay patakbong pumasok sa driving seat. Ako naman ay dali-dali ring pumasok sa front seat. Then, pinaharurot niya ang kotse palayo sa bahay ko.

Sa kalye, nagmimistula kaming hinahabol ng isang katutak na papatay sa amin dahil sa bilis ng pagmamaniho niya. God, mayroon pa naman akong phobia sa pagpapatakbo ng mabilis. Nagsimula daw ito nang ma-car accident ako.

I think it would be my cause of death!

Napakapit ako sa bintana. Parang hihimatayin na ako sa lakas ng kaba ng aking puso kadahilanan na nahihirapan akong huminga ngunit hindi ako umangal. Sa loob ng aking utak, kung gusto ko talagang tulungan si Irish, kailangan kong pagtagumpayan ang walang kabuluhang sakit na ito. Dahil kung totoo ngang may gustong pumatay sa kanya, siguradong hindi ko siya maproprotektahan kung sa simpleng sakit na ito ay magpapatalo ako.