DAUGHTER'S REVENGE

chapter 40

Irish Fhrixe's point of view

Ano ba talaga ang pag-ibig? Sa pag-ibig ba ay meron dapat itataya? Kapag nasaktan dapat din ba meron ibang nasasaktan?

If the answer is yes... Maybe, it is not love.

Amelia got hurt by love. She did wrong because of love. By the name of love, she avenge because of one mistake. In a second thought, is she been in love? Or she is just in a great pain... Is she got hurt? Or she doesn't know how to forgive...

"Alam mo ba ang mga pinag-uusapan nila?" tanong ko kay Redeemer.

Malabo pa rin sa akin ang lahat ng pinag-uusapan nina Amelia at Francia. Ang malinaw sa akin nasaktan si Amelia sa isang pagkakamali. Redeemer dragged his eyes to look at me. His shoulders sagged. I can see out of his eyes, he was afraid to tell his answer.

“I'm sorry.” His eyes watering. “Hindi ko kasi alam kung paano ko sasabihin.”

Binaba ni Amelia ang baril na hawak. Ngumiti siya, nagpapahiwatig na nagbibiro lamang siya sa pagtutok niya ng baril kay Redeemer.

Redeemer shook his head, feeling disappointed. “M-mom, tigilan mo na ito.”

“Hindi niya alam kung paano sabihin na pinatay mo ang iyong sariling ama!” ani Amelia sa akin.

Amelia got my attention. Parang bulkan na sumabog sa pandinig ko ang mga salitang kanyang ibinigkas. I stared at her blankly, unable to talk. She was just lied. Hopefully, she was just lied.

Sayang-sayang na nakangiti si Amelia sa harapan ko. Nawala lang ito nang magsalita si Redeemer.

“Irish, wala akong intention na itago sayo ang katotohanan,” Redeemer exclaimed.

Redeemer said was nothing and worthless for me. Hindi naman ito ang gusto kong marinig mula sa kaniya. Ang katotohanan ang gusto kong sabihin niya. Totoo ba ang sinabi ni Amelia? Do I have to believe what was she said?

Nanubig ang aking mga mata. Para akong sinaksak nang paulit-ulit sa subrang kirot ng aking puso. Sa pagkakataon na iyon, gusto ko muling makalimot.

I wanted to forget everything about me, about my life and my past. Sa ganitong paraan baka maglaho ang sakit na aking nararamdaman.

“Yes, pinagbantaan mo ang buhay niya pero—”   

"Tell me the truth, Redeemer!" Putol ko sa pagsasalita ni Francia habang nakatitig kay Redeemer. "Pinatay ko ba ang sarili kong ama?" Kinuyom ko ang aking kamao habang pinipigilan ang sarili na hindi huminga habang hinihintay ang sagot niya.

Umiiling-iling si Redeemer na parang ayaw niyang ibigkas kung anong sagot niya. Sa inaakto niya, nahulaan ko ang katotohanan.

Kinagat ko ang aking babang labi pinipigilan ang luha at upang hindi mapahagulhol. Ngunit kahit anong pigil ko sadyang 'di ko mapigilan na bumuhos ang aking mga luha. I feel like I was stuck on a never-ending pain.

“It can't be! Tell me Redeemer that I just dreaming! Sabihin mo sa akin na biro lang ang lahat!” My heart felt as if it were being torn apart. I closed my eyes and sighed. When I opened them again, I saw a tear rolled down in Redeemer's cheek. Again and again, I realized that everything Amelia said is true.

Hot, anger tears streamed down in my face. Fuming, I marched over to Amelia. “I have no time to your silly little jokes!” I said to her. I was still believed of hope that Amelia just lied.

Amelia smirked. “Hindi ako nagbibiro, totoo ang sinabi ko... Kahit itanong mo kay Francia.”

Lumingon ako kay Francia, nasa malayo ang kanyang paningin. Parang hindi niya ako kayang tingnan.