DAUGHTER'S REVENGE

Chapter 38

Two Mother

Redeemer Fryck's point of view

"Hindi mo ba naisip na ayaw ng anak mo ang mga ginagawa mo!" I shouted angerly.

A tear rolled down my cheek and fell. My heart felt as if it were being torn a part. I closed my eyes and sighed. When I opened my eyes again, I saw Francia's shockedness.

Nang umalis ako sa bahay niya kanina at iniwan sina Irish dito ako dumeretso. Gusto ko sanang sabihin sa kanya ang totoo tungkol sa mga nangyayari at tungkol sa tunay kong pagkatao pero nang makita ko siya habang papalapit sa akin, iwan ko, kumulo ang dugo ko sa kanya. Hindi ko matanggap sa aking sarili na siya ang aking tunay na ina.

"Do you think yung anak ko may pakialam sa mga nagawa ko? Hindi nga niya alam na ako ang tunay niyang ina. So, what's the problem of you, Redeemer?" she grinned.

Mas lalong kumulo ang dugo ko dahil sa unang pangungusap niya. Ano raw, wala akong pakialam? Kung wala akong pakialam, bakit ako nandito?

"Iyan lang ba ang sadya mo dito, Redeemer? Sigawan ako tungkol sa namayapa kong anak... Dahil kung iyan lang ang sadya mo, that's nonsense."

I hesitated, trying to think a response for her. Hindi ko na sasabihin sa kaniya ang tungkol sa akin pero hindi puwede na wala akong mapapala sa pagpunta dito. Patay na ako para sa kanya, so... what's the use of telling her about myself?  I hated her but I need her to help Irish.

"N-no. Nandito ako para sa isang tao," I heard tension in my voice. "Buhay pa siya, kailangan niya ng tulong."

Francia frowned. Alam kong naguguluhan siya sa mga pinagsasabi ko. Nakikita ko ito sa kanyang mukha. I swallowed then stared her intently.

She smiled reluctantly. "Sino ba yang taong tinutukoy mo, Villarica!?" she asked, irritated.

The way she called me my family name, natanto ko kung saan ako nabibilang. Sa mga Villarica. Sila ang pamilya ko, hindi ang taong kasalukuyang kaharap ko. Besides, she was never been a mother to me, even now. Siguro dugo niya ang nanalaytay sa ugat ko pero sa aking puso isa lamang siyang hindi ko masyadong kilala na tao.

"Irish," I responded.

She shocked, hard to believe what was she heard. But when she recovered, my response made her laugh so hard. Bumuntong hininga ako sabay nang seryosong titig sa kanya. Iniisip ba ng isang ito na nangbibiro lamang ako? Do I look like I'm joking?

"Hindi ako nagbibiro Francia!" I added. "Buhay pa si Irish at nanganganib ang buhay niya. She needs your help!"

Francia became serious. She stood then turned around. At nagsimula siyang humakbang palayo, ako naman hindi makapaniwala sa ginawa niya. Anong ibig sabihin ng pagwalk-out niya? Wala na ba siyang pakialam kay Irish?

"Francia, she needs your help! She's hoping for your help!" I shouted.

Francia ignored me and kept walking. Her behavior filled me with red- hot anger. I clenched my fists as I stood and turned to leave. Ang magpunta dito ay isang malaking pagkakamali!

Pumara ako ng taksi, sumakay roon at binigay ang address ng mansiyon. Kailangan kong umuwi sa amin. Kailangan ko rin siyang makausap, si mommy. Siya ang puno't dulo nang lahat ng kaguluhan na ito. Sa pamamagitan niya matatapos ito.

Bumuntonghininga ako. Hindi ako makapaniwala na magagawa ko pangbumalik dito gayo'ng nagbalik na ang alaala ko.

"Redeemer!" someone shouted.

Binaybay ng aking mga mata ang boses kung saan ito nagmula. Nahagilap ko ang may-ari nito sa bumukas na gate. Nanliit ang aking mga mata nang papalit sa akin ang babaeng pagmamay-ari ng boses. Mayroon siyang matamis na ngiti.