You Never Know (Jenlisa FF)

Ch. 19

JENNIE

Naging busy kami sa nagdaang week kasi bukas na ang Intramurals namin at ngayon ay yung presentation ng project namin.

Nandito kami ngayon sa harap ng klase nagprepresent. Si Lisa ang may plano sa designs. Kaming tatlo naman sa explanations.

"I like your design. What do you call that building again?" Naamaze na tanong ng teacher namin.

Team work, makes the best work!

"BlackPink house seonsaengnim (teacher)." Sabay sabay namin sinabi.

Actually, it was all Lisa's idea. Kaya naman thankful kami na kagroup namin siya.

"As expected Miss Manoban." Tinignan niya si Lisa tsaka ngumisi. "So what's the meaning  of BlackPink?" Tanong ulit ng teacher namin.

"Pretty isn't everything seonsaengnim." Sabi ni Lisa.

Naimpress nga naman ang teacher namin kaya nakakuha kami ng highest score.

Masaya na sana kaso may kulang. Si Taehyung. Ilang araw o linggo na kaming hindi naguusap. I don't want to make the first move duh! Pero miss ko na rin siya. Sobrang busy niya sa pagpraractice eh hindi naman big deal ang Intramurals kasi wala kaming kalaban na ibang schools, mga ibang grade level lang naman.

"Any improvement sa relationship niyo ni Taehyung?" Tanong ni Rosè sa akin habang kumakain kami sa cafeteria.

"Sa sobrang busy niya, feeling ko naiwan ako sa ere." Sabi ko sa kanila. Sa totoo lang iyon talaga ang nararamdaman ko. Iniwan niya ako sa ere!

Kinabukasan...

Nandito kami ngayon sa gymnasium, nanonood ng basketball.

"Kim Namjoon!!!"

"Kim SeokJin!!!"

"Min Yoongi!!!"

"Jung Hoseok!!"

"Park Jimin!!"

"Kim Taehyung!!"

"Jeon Jungkook!!"

"BTS!!! BTS!!!

Sigaw ng crowd. Napapasigaw din ako ng Kim Taehyung minsan. Masama pa rin loob ko no but I still hope that they will win.

"You're my hope, I'm you're hope, JHOPE!"

Sigaw ng mga girls noon nakathree points si Hoseok.

Nanalo ang team nila Taehyung kaya naman sobrang happy nila.

Sana ganyan ka rin kasaya sa tuwing magkasama tayo.

Kaso hindi pa pala nagkakasama.

Pagkatapos ng laro, umuwi na ako. At noong weekends, nagcelebrate kami nila Rosè at Jisoo dito sa bahay kasi nga we got the highest score. Of course Lisa couldn't come because she has a work.

Monday na ulit. Ang bilis ng araw.  Naglalakad ako papuntang classroom nang may humatak sa akin.

"What the..." nang mapalingon ako, nakita ko si Lisa na hinihingal at hindi nakauniform.

"Listen, we don't have much time. Kaya tara na." Sabi niya sabay hatak ulit sa akin.

Nagpahatak lang din ako at nagising na lang sa katotohanan noong binuksan na niya ang pinto at nandoon na kami sa airport.

"Where are we going?" Nagtatakang tanong ko sa kaniya.
Kidnap for ransom na ba ito?

"Taehyung. He's leaving." Sabi niya sabay hatak ulit sa akin papasok ng airport.

"Taehyung!!!" Sigaw ni Lisa. Ako na ang nahihiya sa kaniya ah! Pinagtitinginan na siya ng mga tao.

"Kim Taehyung!!!" Sigaw niya pa rin.

"Yah!!! Kim Taehyung!! Eodiya (where are you)?!" Hindi ko namalayan na naisigaw ko iyon. Grabe nakakahiya! Wait... so aalis si Taehyung? Bakit? Saan siya pupunta? At bakit ko lang narealize iyon?

Sumigaw sigaw kaming dalawa ni Lisa at ako naman naiiyak na.

"Kim TAEHYUNG!!!!!" iyon na yata ang pinakamalakas na sigaw ko at nagsimula na ring pumatak ang luha ko.

Gusto pa rin kitang makita bago ka umalis.

"Bro," sabi ni Lisa. Paglingon ko, nakita ko si Taehyung dala ang dalawang malaking luggage niya.

Tumakbo ako sa kaniya at niyakap siya. Umiiyak ako habang nakayakap sa kaniya.

"Hey," maikling sabi niya.

"Can't you just stay?" Umiiyak na tanong ko.

Napatalikod si Lisa at kunwaring nagcecellphone para bigyan kami ng privacy.

"I'm sorry. We can't be together. Someday you'll understand. I have to go." Sagot niya. Niyakap niya rin ako saglit at bumitiw na. Pumunta siya kay Lisa at sinabing..

"Lis, take care of her." Lisa just nodded.

Again, he left me.

Without looking back.

Without saying goodbye.