She's My Number One. [ᴏɴ ɢᴏɪɴɢ!!]

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝟎𝟐

[Aiport]

I got out of the car and quickly got inside, I didn't fix myself because I was excited to my gorgeous friend. Malapit na ako sa garden nitong Airport at hindi mawala ang ngiti sa'kin. 

"Aah!!! ouch..." I was sitting on the floor when someone ran into me?!!

Shit ansakit ng pwetan ko!!! Fuck sino ba 'yon, kinuha ang hand bag ko at iika-ikang tumayo. "Ano kaba, bulag!?" Sigaw ko sa lalaking kaharap ko ngayon. May itsura s'ya ngunit hindi ko ito papalampasin. Napahiya kaya ako ro'n.

"Me? blind???" Marahan n'ya akong tinawanan at napahawak sa batok. "You're the one who hit me! Tapos ikaw pa itong maninigaw d'yan?!" He said it loudly. "Ako pa ang bulag sa'tin ha?"

Ah ako ba ang nakabangga?

Eh ano naman nag mamadali ako eh!

Dahil sa angas nito ay napataas ang kilay ko. Ginaya n'ya ang arko ng kilay ko at nag hintay sa sasabihin ko. Lumakad ako papunta sa gilid n'ya at nakipagtitigan.

Gwapo nga.

"Tabi nga, kupal!" Binangga ko ang balikat n'ya at nag patuloy sa paglakad. Dudang ako ang nakabangga. Ang lakas nga ng pagkabagsak ko eh.

"What? What the hell are you saying?! Ako? kupal? ar---" Hindi ko na pinatapos ang sasabihin n'ya dahil tumakbo na ako escalator. Pababa ito at narito ang garden na pagkikitaan namin ni Luna.

"Nē!!" I see my friend, nakaupo s'ya sa isang bench at nakatulala lamang sa Isang fountain.

Translate. "Hey!!"

Bahagya akong nagtaka rito ngunit naunahan ang saya ang isip ko. Tinawag ko s'ya at nang mapansin n'ya ako ay tumayo ito at hinintay ang paglapit ko. Isinuot niya pataas Ang suot niyang black sunglasses kung kaya't nasilayan kong muli ang maamo n'yang mukha.

"Oh my gosh i still can't believe.

I miss you so much friend."

My eyes immediately widened as we hugged. This is true and not imagine. Namiss ko ang kaniyang amoy.

"I missed you too Yvonne. Nothing changed, you're still gorgeous huh." kunyari akong nag bitbit balikat at siya naman ay natawa. "Well, nice to meet you again haha." Hinawi n'ya ang buhok ko.

"Welcome back, Luna. Nabigla ako sa walang pasabing pag-uwi mo rito. Sobra akong natuwa. Pero mas sobra akong matutuwa kung hindi kana aalis rito." Nabawasan ang ngiti sa kaniyang labi, kung gano'n hindi s'ya mag tatagal rito.

She took the white suitcase and I took her small bag. Sabay kaming naglakad papaalis dito. "Ano?" Tanong ko sakanya. Hindi n'ya ako nilingon at patuloy naghanap ng resto. "Anong ano?" Napataas ang kilay ko.

"Venus tinatanong ko kung hindi ka naba aalis rito. Pasayahin mo naman ang puso ko at sabihing mong DITO KA NA LANG." Marahan itong tumawa.

"Why not? Ayan ang sagot ko sa tanong mo."

I stopped..

Tila ayaw na humakbang ang mga paa ko.

"Yvonne, kung ang pag saya ng puso mo ay ang ang marinig mula sa'kin na Dito Na Lang Ako, so why not? Kung gusto mong narito ako edi dito na lang ako." She seriously said. 

Huminto s'ya at nilingon ako nang nakangiti. I was super shocked when I heard that. Malabong nag bibiro s'ya dahil sinsero ang pag kakasabi n'ya. At alam n'yang kapag naniwala ako eh bawal n'ya akong pag sisihin sa huli.