She's My Number One. [ᴏɴ ɢᴏɪɴɢ!!]

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝟐𝟒 𝐍𝐀𝐓𝐀𝐒𝐇𝐀 𝐅𝐋𝐀𝐕𝐈𝐀𝐍𝐎

Tatlong araw na akong hindi umuuwi sa'min, tatlong araw kona rin silang hindi nakakasama lalo nasi Vanne.. Baka naman ayon lang ang tinawag niya?

Pero tatlong araw na, bakit ngayon lang?

Sinagot ko rin 'to agad at in-speaker dahil paniguradong sigaw ang bungad niya. Ayokong mataranta na naman ang ear drums ko! Kakagising ko lang

"WHERE THE HELL ARE YOU! KAIROS ANDREW??!" I told you sisigaw at sisigaw 'yan.

"Bakit napatawag ka?"

"Bakit?? Bakit ha? Fvck you!" I laughed. "Hoy gago ka nasaan kaba ha!? Tita Lacey is fvcking looking for DAMN you!!" Pag singhal ang sinagot ko dito.

Ayon ang inaasahan ko nasasabihin niya, hindi ako tumugon at bumangon para pumunta sa balcony. Naging maingay ang mga naririnig ko nag makarating ako dito.

Hindi kalayuan pinagmasdan ko ang bawat balcony ng katapat na building, alam kong iisa lang ito kaya halos mag kapareho ito.

Baka dito pa ako makahanap ng Girlfriend..

"HEY?? ARE YOU STILL GODDAMN THERE??!" Nawala ang mga ngiti ko ng marinig muli ang boses ni Heiden. "What the fvck are doing!! Andrew where are you?!" Piatayan kona ang linya.

Hindi ba siya nag sasawang sigawan ako??

Ako kasi nag sasawa na sa paninigaw niya.

In-off ko ang phone ko dahil sigurado akong uulit at uulit ang tawag niya. Hindi siya nalalayo kay Mommy kapag nag kakaproblema, kakagising ko lang ang ay humpay na sermon agad ang isasalubong.

Natasha..

Kahit may kilabot ay may kagandahan rin ang pangalan niya. Sigurado akong Maganda rin siya. Naisip ko tuloy na puntahan si Tita Lyn at tanungin sa bagay na 'yon.

May anak ba talaga siya o talagang panaginip lang 'yon?

Kung meron.. bakit sa buong pag sasama namin ay hindi niya nasabi? Parang Anak niya na ako.. bakit puno ng sikreto, ang lahat. Kaya siguro nag patayo siya ng bahay ampunan para---I knew it.. Baka totoong nag kaanak siya.

Jesus christ sasabog na ata ang ulo ko!

Wala sa ulirat ng buksan ko ang phone at agad na hinanap ang number ni Mommy. 20 times ang pag tawag niya sa'kin. Hindi na ako nag isip pa at tinawagan siya.

Ilang beses na kaming nag kasama ni Venus.. Why didn't I think to get his number? Or Social media name? How damn.

"A-Anak? Andrew?" Oh.. ang tinig niya parang ang sobrang tagal kong hindi narinig. "I miss you, Beautiful." Dinig na dinig ko ang mahina niyang pag hikbi.

"I Don't want to hear that." Tuloy tuloy ang paghingi niyang sorry, napailing ako. Sobra na akong naaawa sa'yo Mom. Okay na sa'kin ang lahat, okay na.. "How are you Mom?"

"I-I'm fine, I wan't to say s-sorry again. Forgive me.. forgive me.. I didn't really mean to I was just shocked Baby!"

"I already forgive you Mom, so.. what are you doing now? Do you eat on time?" May pumasok sa utak ko, palagi niya itong gawain everytime we argue. "Nakakarating sa'kin ang lahat ng nangyayari diyan sa bahay. At nakarating din sa'kin na napapabayaan niyo na ang sarili niyo." Hindi siya nakasagot.

"Hindi ko gusto ang ginagawa mo, Mom."

"Ah.. wala lang gana si Mommy, baby." Putol putol na tila pinipigilan niyang huwag umiyak. "Ngayon nga ay k-kumakain n-na 'ko.