She's My Number One. [ᴏɴ ɢᴏɪɴɢ!!]

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝟏𝟐 𝐅𝐋𝐀𝐒𝐇𝐁𝐀𝐂𝐊 𝐎𝐅 𝐋𝐎𝐕𝐄

[FLASHBACK]

I walk the long hallway here to Grandpa's house. He owns this house. But he's not here. Nasa ibang lugar siya at puro negosyo ang kaharap. Well that's okay for me. Nasanay na ako sa ganitong takbo ng buhay ko.

Today is my 18th birthday so I try to make myself happy. Pero hindi ko magawa. Kahit marami ang mga taong dumalo sa kaarawan ko at marami akong natanggap na mamahaling regalo hindi ko magawang maging masaya. Yung tunay na saya.

Dahil maraming ang kulang.

Lolo Dad. Angelica. And specially, my love. Eziquel.

Sina Mommy Daddy, kuya at Yvonne lang ang pamilya kona narito. Malaki ba ang oras na masasayang kapag sinamahan nila ako sa kaarawan ko?

Sobrang nakakasama ng loob. Lalo na kay Lolo Dad at kay Eziquel. Isang araw sa isang taon lang sumasapit ang kaarawan ko. Kaya sana naman ay kahit minsan ay makumpleto ang mga tinuturing kong pamilya.

Malaki ang halaga niyan sa'kin dahil ni minsan ay hindi sila nakumpleto tuwing birthday ko. But if this is my Brother's Birthday? Kahit may bagyo ay hindi sila mag aalangan sumakay ng eroplano para puntahan ang Kuya ko.

Naiintindihan ko naman na mahahalaga ang mga trabaho, pero hindi ako mag sasawang paulit-ulitin 'to sakaila.

My birthday, is just once in a year. 

"Lunaaa!" Tinignan ko ang kaibigan kong tumatakbo papunta sa'kin. "Why Yvonne??" She so noisy!

Dapat ay nasa baba siya at tumutungga ng alak pero anong ginagawa niya rito? Ang sabi ko ay matutulog na ako ha.

Nang makalapit siya sa'kin ay yinakap niya ako.

"Hey sweet girl, are you drunk na?" Tumatawa akong hiniwalay siya sa'kin. "Ako lasing? Baka ikaw 'yon! Masyado pang maaga para matulog pero iniwan mona kami sa baba." Pag aamok niya sa'kin.

"Pagod na kasi ako Yvonne." Sumandal ako sa bakod siya naman ay napailing sa'kin. "Hindi moba pwedeng isantabi yung pagod mo sa mga bisita mong narito? Luna, you just show them that you are no respect." 

Pero pagod na talaga ako, ilang bisita lang ang inaasahan ko pero halos daan daan ang nandito. Ang iba pa ay hindi ko kakilala.

"It's your birthday, alam ko may hinahanap kang wala dito. Pero sana naman sumaya ka sa mga narito." Sanadali akong napanguso sakaniya. "Okay?" I just nod.

"Ikaw ang nag dadala sa sarili mo sa kalungkutan. Kaya iwasan mong mag-isip." Lumapit siya sa'kin at inayos ang suot kong dress.

Ito ang nagustuhan ko sa lahat dahil regalo 'to ni Mommy. Bukod sa birthday ko ngayon kaya pula ang binili niya ay dahil rin sa nababagay daw sa'kin ang pula.

"Look, maging ang damit mo ay nahahawa na sa kalungkutan mo." Dinala niya ako sa gitna at inayos ang dress ko. Kinalat niya ang laylayan nito sa kung saan.