She's My Number One. [ᴏɴ ɢᴏɪɴɢ!!]

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝟐𝟐

After I wash my hand dagli akong lumabas ng Cr dahil narito na ang pagkain na sinasabi ni Eziquel na in-order niya.

And fvck. 

Lahat sila ay nakapwesto na sa Sofa at sisimulan na nilang lantakan ang mga napiling pagkain, si Yvonne ay muling naging normal! Hindi na niya ako pag sisilbihan tulad ng dati niyang ginagawa para mag ka-bati kami.

"At saan ako kakain?" Napunta ang atensyon nilang lahat sa'kin, walang pase-pasyente walang kaibi-kaibigan sabay sabay nilang nilingon ang kama!

Will I eat in Bed?? For real?

Matunong at matalim akong napasinghal, nag tuloy na sila sa ginagawa at hinayaan akon lumapit sa kama. Patalbog akong naupo dito bilang pag babanta.

"Asan ang pagkain ko diyan?" Huminto si Yvonne sa pagkain at tinapik tapik si Eziquel ng sunod sunod. "Abot mona sakaniya 'yan! Huwag mo ng hintayin pang siya ang kumuha niyan dito.." Sandali siyang tumitig sa'kin at nilapit ang mukhakay Eziquel para bumulong. "Kailangan natin siyang asikasuhin para tuluyan ng mawala ang sama ng loob niya! Sige na."

Nakalikot ko ang mga ipin, nakalimutan niya bang matalas ang pandinig ko! Sunod sunod ang naging pag tango ni Eziquel sakaniya. May kinuha siyang tray na hindi ko alam kung saan nang galing! Tatango tango siyang pumili ng kukuhanin sa lamesa.

Isang gatas mula sa harap ni Yvonne, platitong kimchi mula sa harap ni Timothy. Hindi pa nakuntento kinuha niya ang platitong gulay rito bago kinuha ang isang ramen na nakasara pa.

Tumayo siya at nilakad ito ng maayos sa'kin.

Timothy laugh out loud! "You're fvcking funny, Hell!"

Tumatango tango pa rin si Eziquel ng makalapit sa'kin, hindi na namin maiwasang matawa ni Yvonne sa kinikilos niya para siyang ulol!

Kahit papano ay sumasaya ako.

"Ito na ang hinain kong pagkain para sainyo.. My Queen!" Marahan niyang kinurot ang pisngi ko at naupo sa tabi ko. "Sana magustuhan mo." Binuksan niya ang takip ng ramen at umamoy ito, mas lalo akong nagutom! Pinanood ko siyang haluin ito at hipan.

Isang malaking ngiti ang nakita ko sakaniya ng mahigop ko ang inalok niya, isang natural na ngiti..

"Gusto mo ba ng kanin?" Isa sa gulay naman ang sinubo niya sa'kin. "Gusto ko sana.. pero hindi mo naman ako kinuha eh okay na 'yan, alam mo ang dapat lang kainin." Napahalakhak lang siya..

"Hoy ikaw!" Tinignan ko si Yvonne. Taas kilay siyang nilingon ni Timothy. "Doon sa sagutan natin.. pasensya kana ha?! S-Sabi nga pala ni Eziquel sa'kin magaling ka sa brutal na sakitan?"

Anong sagutan ang sinasabi niya?

Kahit hindi ko alam ag tinutukoy niya ay nanatili akong nakikinig at nag aabang sa usapan nila. While eating with Eziquel.

"Ang sagutan na 'yon ay natural lang sa'tin Yvonne. Hindi ako mag dadamdam. We're friends and I'm not like you." Nakasara ang kamao ng harangan niya ang bibig dahil tinatawanan niya si Yvonne. Pag pakyu lang ang nasagot nito. "Ang sakitang ka-brutalan lang ang hindi norma sa'kin."

"Wala kang maloloko dito Hell." Kumpyansang sagot ni Eziquel, nang tignan ko ito ay napalitan ng ngiti ang pag ngisi niya. Muli kong sinubo ang pinakain niya. "Bilisan mo nga ngumuya, uulit kapa. Kailangan mong bawiin ang mga araw na hindi ka kumain."