She's My Number One. [ᴏɴ ɢᴏɪɴɢ!!]

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝟑𝟏 𝐍𝐀𝐓𝐀𝐒𝐇𝐀 𝐅𝐋𝐀𝐕𝐈𝐀𝐍𝐎

༒︎

Sinampal ko ang sarili dahil hindi ko kayang paiwalaan na totoo ang pangyayaring ito. "Andrew?? How did you find out that Drowning was the cause of Natasha's Death?" Ramdam ko ang kamay niya sa balikat ko. Nanatili akong nakatayo't nakatalikod.

Konti na lang, masusumpa kona ang araw na 'to.

Hinarap ko siya---Nananatili siyang nakaupo at matalim ang tingin sa'kin?? Sino ang---Bullshit! Lubayan mo ako tarantado ka!

"Naniwala ako sa sinabi mo nung una." Madiin n'yang sabi. "Pero dapat kopa bang paniwalaan ang sinasabi mo ngayon? Kahit kailan ay hindi ko nabanggit sa'yo ang dahilan ng pag kamatay ng Anak ko, Kairos Andrew!" At kung tignan niya ako ay parang hindi ako ang batang pinalaki niya! Kung tignan niya ako ay para bang isa akong taong alam na ang buong pag katao niya!

Hindi ako sanay sa ganitong ugali niya. Ayokong naririnig ang nabagalit niyang tono dahil para itong demonyo at ayokong tinataliman niya ako ng tingin dahil anlaki ng pinagbabago niya sa paningin ko!

Okay ng kay Venus siya gumanyan..

Pero sa'kin? Fvck it!

"Tita Lyn.. C-Can you please..." Tinignan ko siya ng nag susumamo. "Calm D-Down?"

"NOT EVERY PART OF MY LIFE, I TELL YOU!

Ang usapang ito ay ibinaon ko at iilan lang kami ang nakakaalam. Matagal na rin ang pangyayaring 'yon. Now tell me Kairos Andrew, paano mo nahalungkat at nalaman ang tungkol sa nakabaon na 'yon?

Mag salita ka huwag mo akong galitin masyado!"

Ibang iba na siya, talagang hindi na siya makapaniwala! "Just calm down." Kumakawala pa rin ang boses kong gumagaralgal. "Bago ko sabihin---"

"Hindi ko kailangang kumalma para sabihin mo ang nalalaman mo." Hinampas niya gamit ang palad ang mesa bago siya mag crossed arm. "Mag salita kana, gusto moba talagang palabasin kita dito sa bahay ko---"

"Will you believe me when I tell you!?" Hindi siya marunong mag pigil ng galit, kaya kailangan ko nang mag salita bago pa niya gawin ang mga sinabi niya.

"Of course Kairos Andrew, kakaiba akong Tao. Kahit ang inaatungal ng Baliw ay kaya kong maintindihan dahil nga kakaiba ako!" Tila ibang babae ang nag sasalita ngayon sa harapan ko. Taas kilay itong napangisi ng nakatitig sa'kin. "Second. You don't know how to Lie to me." You're right.

Sinenyas niya ang upuan na nasa harap ko, matapos kong kilalanin ang masamang presenya niya ay muli akong naupo.

Magaling ka pala mag panggap.

I still love you, My Mother.

"I dreamed." Nawala ang ekspresyon sa mga mukha namin. Lumayo ang paningin niya sa'kin. "Naniniwala ka ba---"

"Saan ko sinabi sa'yo?" Dito na ako nangunot noo, alam niyang sa ibang lugar niya sinabi ang bagay na 'yon? Pero papaano?

Pareho ba kaming napaginipan 'yon?

"Tell me. Naniniwala ako sa'yo." Even though I was afraid of her presence, I decided to tell everything. Para sa ikatatahimik mo, Natasha! "Flaviano Hacienda.. Sa isang hardin, malawak na hardin! Habang nilalaro niya ang mga bulaklak na nakalutang sa lawa---She drowned in that lake."

Napuno ng luha ang mata niya. "Natasha.."

"Sinabi mo ang lahat sa'kin doon.

You are late for her Birthday celebration.. She's waiting for you with a Cake next to her.. The Cake she made for you dahil naubos na ang naunang Cake sa mga bisita niya. Hinihintay ka rin niyang pumasok sa kwarto niya gabi-gabi.