CHAPTER 17

40 5 0
                                    

Chapter 17
Felix's pov

Nagulat ako kanina dahil sa biglang pagbagsak ni Jaycee...I'm so worried.
I know that we been bestfriends for along time...so our friend ship should never change

Big word

Sinamahan ko yung lolo at lola ni Jaycee para bumili ng makakain.
Inilibot ako ang paningin ko halos kompleto pala kami....wait pati yung dalawang pilay si Kier at Clyde kasama din, yung isa naka wheel chair yung isa naka sakklay

Hindi ba sila makapaghintay ibibilhan naman namin sila....so it means naiwan si Jaycee. Napakamot nalang ako sa batok dahil dun sa itsura ng dalawa.

Pagkatapos naming bumili nagsibalikan na kami sa kwarto...si Sir Nico naman bumalik sa school sabi niya sa amin nahihintayin daw niya kami kapag hindi kami pumasok baka mapunta kaming lahat sa Detention kaya no choice

Nakabalik na kami sa room agad na lumapit si lola Mila kay Jaycee habang si lolo Simon nasa labas na hihintay.

"Apo aalis na kami ng lolo mo ha...babalikan ka nalang namin bukas ng----" sabi ni lola habang hinihimas ang ulo ni Jaycee

Tulog ba siya?????

"ahh ako nalang po ang maghahatid kay Jaycee bukas..."

They nod at me to be there answer at ibinaba ang pagkain na binili nila para kay Jaycee sabay alis....habang yung dalawang pilay papasok palang ng kwarto.

B.A.K.A!!!(stupid or idiot)

Nagpaalam na yung iba naming kaklase para bumalik na sa school...pero nag-paalam ako na hindi muna papasok para samahan si Jaycee.

"yeiiiieeee sasamahan daw" sabi ni Clark habang nakasilip sa pinto kaya hinubad ko yung sapatos ko sabay bato sakanya.

Bahagya akong lumapit kay Jaycee at kinalabit siya dahil naka talikod siya saakin.

"hmmm?" sagot niya habang naka talikod

"umalis na si lola at lolo mo....sinabi ko na ako nalang maghahatid sayo bukas" sabi ko at bigla niyang itinaas ang isang kamay at nag thumbs up sakin "bumangon kana nga jan kumain na tayo"

"oo na babangon na" sabi niya

Kumain kami ng sabay habang yung dalawang pilay nagsusubuan....

They look like couples or maybe gay

Pagkatapos agad kong iniligpit ang pinagkainan namin at bumalik sa kwarto...naabutan ko si Jaycee na naka upo sa tabi ng kama ni Clyde habang pinipitik yung nakabenda niyang kamay....habang yung isa tawa ng tawa

"sabi ko sainyo di ba wag na kayong pumunta dun" aniya niya sabay pitik na parang nanggigigil.

"si Hanson ang pagsabihan mo-----aray!!!!" bigla nalang pinisil ni Jaycee ang braso ni Clyde

Sinermonan ni Jaycee yung dalawa at biglang timingin sakin

"hindi ka papasok???" natatakang tanong niya sakin

"yup...s-sinabi d-din ni Sir"

"sinabi ni sir o sinabi mo----aray naman kanina pa kayong dalawa" singit ni Clyde kaya binigyan ko siya ng malakas na batok.

Tumawa nalang kami dahil sa reaksyon ni Clyde....biglang may tumawag sakin kaya nagpaalam muna ako na lalabas para sagutin yun

Jaycee's pov

Saan pupunta yun kanina pa siyang 1:30 ehh anong oras na 2:10 na hindi parin bumabalik issss bahala na nga.
Dahil tulog yung dalawa naisipan kong bumaba muna para bumili ng miryenda sa canteen sa ground floor ng hospital.

Sumakay ako sa elevator, may nakasabay akong batang naka suot siya ng tulad ng saakin....napalingon ako at  naka tingin din siya sakin

"hi po" bati nung bata sakin

"hello" sagot ko sabay ngiti

"bago lng po ba kayo dito ate?" nagtatakang tanong niya sakin "kase ngayon lang kita nakita dito"

"ahh oo kakadating kolng kanina pero lalabas nako bukas" sagot ko habang naka tingin sa pinto ng elevator

"ang swerte niyo naman po" sabi ng bata sabay yuko

I feel sorry dito sa batang to siguro napaka tagal na niya dito

"bakit gaano kanaba katagal dito?"

"ahh magtatatlong taon na ate hindi kase ako pwedeng lumabas dito baka kase lumala lng yung sakit ko" sabi nung bata habang nagpipilit ng ngiti

Wow napaka tagal na nga niya dito. These kid make me feel sad because of hus situation

If there is something I can help

"ilang taon kana ba?"

" ahh 7 years old po...ako po pala si Steven Lazaro....ven-ven nalang po" sabi niya sabay ngiti sakin

"ako tawagin mo nalang akong ate Jaycee"

Biglang nagbukas ang pinto ng elevator. Lumabas kaming pareho at naglakad sa hallway

"ven saan ang canteen dito?" tanong ko sakanya "tara kain tayo"

"sige po" naka ngiti niyang sabi

Pumunta kami sa canteen...pinapi ko siya ng gusto niyang makain....ewan koba biglang gumaan ang loob ko dito sa batang to. Napahaba ang kwentohan namin. Tinanong ko siya kung may gusto pa siyang kainin at agad naman sing nag nod.

Kumuha siya ng sandwich, muffin at isang bottled mineral. Habang kumakain siya hindi ko maiwasang maalala sakanya si Elli nung panahong matakaw siyang kumain.
Biglang sumigaw si Ven-ven

"Lolo!.." sabay yakap

Wait pamilyar sakin etong matanda, saan ko ba kasi siya nakita....oo alam ko na sa sementeryo.

Lumapit ako sakanila at nagpakilala kaya agad naman akong naalala nung matanda at biglang nagpasalamat

"ahh ija ikaw pala yan....S-salamat ang laking tulong ng binigay mong pera" sabi niya naparang naluluha luha

"lo wala yun konting tulong lang ho yun"

Naglakad kami ng lolo ni ven at ihinatid siya sa kids ward para makapagpahinga. Napag-usapan din namin yung sakit ni Steven at my HCM siya.

At his younger ages...lumalaban na siya para mabuhay.

Umalis si lolo Simon at bumalik nako sa floor ko ng maalala ko na kailangan kong maka-usap si Dr. Dizon para sa kalagayan nung bata

I'm willing to help at ako na ang magbabayad ng bill nila dito I settled everything about the little boy's condition.

Dr. Dizon and l settled everything para wala na silang problemahin...I paid there bill na nagkakahalaga ng.
1.6M Kung tutuusin sakin sisiw lang yan pero sa iba hindi.

Bumalik ako sa kwarto ko at nakita ko si Felix sa may sofa nakahiga siya habang gumagamit ng phone.

Humiga ako sa kama ko at balak ko sanang matulog ulit kaso hindi ako makatulog parang ano mang oras mahuhulog ako dito.

I checked mg phone and its already 4:00 and it means na uwian ng mg ulol....alam kong babalik sila dito para mag-ingay.

May message sin akong na receive galing kay kuya William

From: William
Message: jake told me everything... on the way nako

Here we go again may freak brother will come to lecture me about blahhh....blah...blah.....

Damn it

Maybe SomedayWhere stories live. Discover now