Maybe Someday

Chapter 37

Chapter 37
Jaycee's pov

Isang malalakas na tawanan ang gumising sakin. Marahan komg ibinukas ang aking mga mata.
Atsaka mo ito inilibot.

Syempre saan pa nga ba ako mapupunta kundi sa hospital. Kasalukuyan akong naka suot ng pang pasyenteng damit, yung may pajama at mejo makapal na pang itaas na mukang pantulog. Bahagya kong ibinangon ang sarili ko sa pagkakahiga.Bahagyang kumirot ang sugat ko sa tagiliran at braso dahil sa ginawa ko. Lagot talaga ako kay lola noto sabi ko nangako kase akong hindi makikipag basag ulo for short patayan.

Imbes sana kung hindi halata kaso boom, naka cast at benda ang isa kong braso, may gasa sa muka, nakabalot sa benda ang magkabilaang palad at ang punaka malupet may tama sa tagiliran.

"oyy gising na si Jaycee!"

Nagulat ako dahil sa pag sigaw ng isa sa mga tukmol. Agad naman silang nagsilapit sakin.

"jaycee ayos kana ba?"

"eto oh apple...because one apple a day keeps the doctor away"

"cee anong gusto mong kainin?"

Sabay sabay nilang tanong kaya bahagyang napa kunot yung noo ko sa ingay nila

"STOP!" pasigaw kong sabi para manahimik sila. Napatingin ako sakanila at may nahagip ang mata ko na kaya umarko ang kilay ko.
"who is he?....hmmm parang nakita na kita" dagdag ko habang masinsin na naka tingin sakanya

"Jaycee siya si Ryle...balak niyang sumali sa grupo" sabi ni Lance habang naka ngiti.

Nakwentuhan kami ng buong grupo, nalaman ko ding nakatakas si Romulus.

Hindi manlang ba pumunta dito si Daddy o kahit si William manlang? Hmmm hindi na talaga ako importante sakanila.

Fugde!

Makalipas ang ilang minuto biglang pumasok si Nathan, kasama sina Lolo at Lola

Patay ako nito

Napabangon ako sa kinahihigaan ko ng makita ko si Lolang nagaamba na ng pamaypay. Hindi ng ako namatay sa nangyari kahapon dito naman ako mamamatay.

"La sorry na" sabi ko habang bitbit ko ang dextrose ko dahil ayan na si Lola....mamamalo na!

"Jaycee lumapit ka dito" utos ni lola habang pilit na inaawat ni lolo

"la sorry na nga" pagmamakaawa ko habang nakikipag patintero kay lola.

Dinig ko ang tawanan ng mga tukmol, dahil sa nangyayari saakin. Napasampa ako sa kama dahil sa pakikipag patintero ko kay lola.

"la Hindi na talaga mauulit!" sigaw ko

Akamang papaluin sana ako ni lola ng biglang bumukas ang pinto at sunod na pumasoi si Doctor Dizon kasama yung isang nurse.

"oh mukang nagkakatuwaan kayo dito" bungad ni Dr. Dizon "baka mabinat ka niyan Jaycee" dagdag pa ni Dr. Dizon

Bumaba ako sa kama at tumayo habang bitbit parin ang  dextrose ko.

"Okay Jaycee ayon sa mga test mo mukang ayos naman na" nakangiting sabi ni Dr. Dizon "pero...pero kailangan mo munang magstay ng apat na araw para masiguro ang paggaling mo" dagdag pa niya tsaka nagpaalam para umalis.

No way apat na araw! sa hospital. No way.pero wala akong magagawa. Anak ng tokwa naman oh!

"Aray la oo na!....bitaw na la!" napa sigaw nalang ako ng biglang pingutin ni lola yung tenga ko. Shit parang mahihiwalay na.

Dinig ko ang malakas na tawanan ng mga tukmol. Habang ako iniinda yung pagkakapingot ni lola sakin.

"tawa pa happy kayo jan?" inis kong sabi "kayo kayang pingutin ko lalo kana Lance"

Agad silang nagsitigil para tumawa. Si lance naman  napa ngiwi naman habang umiiling.

"wait nasaan si Felix?" tanong ko habang naka upo sa kama

"ahh" panimula ni Clark

"anong ahh?"

"kausap niya yung kuya mo pati si Jake" naka yuko niyang sabi

Wow talaga lang si kuya nandito... Isa itong himala! Magpapamisa ako....joke

Pero seryoso ano bang pake niya sakin....wala kayang puso yun, halos hindi nga kapatid ang turing sakin tapos nandito siya ngayon....wow talaga.

Nagpaalam muna sina lolo at lola para kumuha ng gamit ko habang nandito naman ang magaling kong pinsan. Hindi na siya bago sa mga tunggak pati kay mika at Alex.

"Nat-nat bakit ka nagpaiwan?"

"what did you just call me?"

"Nat-nat poknat!" malakas kong sabi tsaka tumayo "hindi pa ako nakakabawi sa ginawa mo" dagdag ko

"hey chill magpagaling ka muna tsaka moko gantihan" maya bang niyang sabi

Kaya walang ano ano'y lumipad ang kamay ko para batukan siya. Malakas naman ang tawanan ng mga tukmol o tunggak. Lumakad ako papalapit ng pinto.

"saan ka pupunta?" sabay sabay nilang tanong sakin

"magpapahangin" sabi ko "kahapon pa kayo dito diba?" tanong ko sakanila

"uhm...oo kahapon pa kami dito" sagot naman ni Drake sakin habang nagkakamot sa ulo

"kaya ako magpapahangin...ang babaho na kase ng hininga niyo" pang-iinis ko sakanila tsaka ako tuluyang lumabas bitbit ang dextrose ko na nakalagay sabitan na may gulong.

Sumakay ako sa elevator para pumunta sa ground floor papunta sa mini garden ng hospital. Huminto ang elevator sa 4th floor. Sumakay ang isang batang lalaki.

He reminds me of someone. Pagkarating ko sa groundfloor dali dali naman akong naglakad. Mejo kumikiro kirot pa pero kaya ko namang ilakad.

Umupo ako sa isang bench tsaka huminga ng malalim. Nasa ganoong posisyon ako ng biglang may tumabi sa akin.

Hindi ko kaagad na iminulat ang mata ko, hinintay ko siyang magsalita.

"kamusta ang pakiramdam mo?" panimula niya, kaya dali kong iminulat ang mata ko.

Tumambad sakin ang muka ni kuya william na nakayuko. Habang nilalaro ng sapatos ang lupa.

I he concern o nandito lang siya para sermonan ako....please give me signs

"hmmm...ayos lang ako" sagot ko sakanya tsaka ko ibinalik ang tingin ko sa kawalan.

Biglang umakbay si kuya sakin. Ewan kung anong meron sakanya ngayon may sakit ba siya?

"I'm s-sorry"

Napatingin ako sakanya kita ko ang pagpatak ng luha sa mata niya. Biglang namuo ang luha sa mata ko kaya pilit kong pinigilan.

"para----" hindi niya ako pinatapos sa pagsasalita

"sorry for everything....muntik kanang mawala samin"

"Sainyo? Kelan pa? Kelan ako naging importante sainyo?"

"magkinig ka muna----"

Tumayo ako at dali daling naglakad palayo sakanya. Kelan pa ako naging importante sakanila? Halos mag mukang sampid ako sa harap ni mommy tapos ngayon, ako! Magiging importante!

Damn it thats bvllshit!

Inis akong naglakad papalayo. Dinig ko ang pagtawag sakin ni kuya william. Pero mas pinili kong hindi siya pansinin.

Habang naglalakad ako, biglang kumirot ang sugat ko sa tagiliran, bumakat din ang dugo sa puti kong damit. Napahawak ako sa pader dahil sa sakit. Para akong mahihiwalay sa sakit, para akong sinasaksak ng buhay. Hanggang sa biglang nanlabo ang paningin ko.