IN ANOTHER LIFE (UNDER EDITING )

Kabanata 9

Ramdam ko ang tensyon sa pagitan ng dalawang grupo. The bloodshot eyes of the lider shameless bore to me. And it give me a goosebumps.

Ramdam ko rin ang higpit ng pagkakahawak ni ninuno sa aking beywang, parang takot siya na mawala ako o may mangyari sa akin masama. Hanggang ngayon ay hindi pa nahahagip ng aking paningin si Consorsia. Samantala si Kuya naman ay nakikipag-paligsahan ng tingin sa lider ng grupo.

Malas siguro ang norte, tuwing nagtatangka kami ng punta dito ay laging may nangyayaring masama sa akin. Kahit ang kamalasan ko sa dati kong buhay ay dala-dala ko parin hanggang ngayon.

"Umalis kayo sa dinaraanan namin" may pag-babanta sa boses ni Kuya.

"Nangungulila lamang ako sa aking anak, Lumad. Sa pagkaka-alala ko ay may karapatan parin ako sa aking anak lalo na ako ang tunay niyang ama" nakaka-kilabot ang kanyang boses.

"Bibigyan ko kayo ng pangalawang pagkakataong upang umalis at tumakas mula sa kamatyan" may diin sa boses ni Isagani.

"Paumanhin Prinsipe, ngunit hindi kami natatakot sa inyong pagbabanta o kahit sa inyo. Sa kagubatan na ito ako ang Hari kaya wala magagawa ang iyong kapangyarihan sa aking teritoryo, aking kamahalan." then he laugh sarcastically.

"Baka inyong nakakalimutan na ang kagubatan na ito ay sakop parin ng aking kaharian at ang sinumang magtangka na sakupin ito ay parang humiling na rin ng kamatayan." kahit ramdam ko ang pangigigil niya ay mas nagingibabaw parin ang pagiging mahinahon sa boses niya.

" Aalis kami ng mapayapa sa inyong kaharian ng walang nasasaktan kung ibibigay niyo sa akin ng mapayapa ang aking mahal na anak. " nangilabot ako ng seryoso siyang nakatingin sa akin.

Ano ba talaga ang nangyayari?at ako ba ang tinutukoy niya na anak? Shuta, ang gulo pala ng buhay ni Mayari.

" Mamamatay muna na ako bago mo makuha sa akin ang aking kapatid" ramdam na ramdam ko ang galit sa bawat salita ni kuya.

Parang biglang namanhid ang buo kong katawan sa narinig mula Kay Kuya. Pain and the past hunting in me . I fully remember when my Kuya Eze died while saving me.

No, I won't let Kuya Lumad die because of me. I don't want to live my life again in regrets and past. I don't want to live in pain, again.

"Kung ganon ay mapipilitan akong sapilitang kunin ang aking anak" he gritted his teeth with so much anger.

I can't properly breathe when I saw Isagani preparing his sword.

"Kahit anong mangyari hindi kita pababayaan" napapaos niyang sabi.

Biglang nanginig ang kalamnan ko ng biglang sumugod ang tauhan niya kay Kuya at mabilis naman naka-iwas siya.
Mabilis ang galaw ni Kuya sa pagpatay ng mga kalaban. Parang biglang tinakasan ako ng kaluluwa ko ng makita ang mga dugo na nagkalat at mga katawan na wala ng buhay.
Hawak-hawak ako ni Isagani babe habang sinusubukan niyang makipag-laban sa mga asungot na ito.
I feel so weak that I can't I even protect myself from everything. I'm still fragile and damsel in distress. And I hate it.

"Kamahalan, lumayo na kayo ng aking kapatid at ako na ang bahala dito!" bakas sa boses ni Kuya ang pag-alaala sa akin.

Tulad ng dati isasakripisyo naman niya ang buhay niya para sa akin.

The imaginary knife on my throat it pierces through my skin and bone, and for the first time that I went here, I feel the pain of undying love.

"Halika na!" sabay hila sa akin ni Isagani.

I lost Consorsia and I'm afraid to lost my brother again.

I'm fucking useless... Like as usual.

"Tinatakas ng Pinsipe ang aking anak!" his voice is like thunder with anger.