Kabanata 11

234 22 8
                                    

Sa layo ng aking nilakbay, sa lalim ng sakit na aking sinisid, sa taas ng depresyon na aking inakyat. Hindi ko inaakala na dito lang pala sa panahon na ito matatagpuan ko ang aking sarili at ang kaligayahan na matagal ko ng hindi mararanasan.

Sa kabilang ng bawat saya na nararamdaman ko ang pangamba na baka siningilin ako ng panahon. Because I don't even deserve to be happy.

"Kung hindi mo sana mamasamain, Maari ko ba malaman ang iyong iniisip?" hindi ko namamalayan na kanina pa pala ako tinitinganan ni Isagani. Parang nais niya mabasa ang laman ng aking iniisip.

"Wala" napagtanto ko na simula ng dumating ako dito, lagi na ako naging masaya.

Sa unang pagkakataong sa aking buhay, I don't want to live in pain and regret.

I was afraid that maybe one day, this happiness will vanish and it will turn into  sorrow and pain.

"Nais ko malaman mo na lagi ako nasa tabi mo para making ng iyong mga kuwento" seryosong sabi niya sa mahinang boses.

"Handa ako makinig kahit gaano pa ito kahaba at kalalim." then he slowly formed a smile

Every night I always wishing to every stars... To give me a person that will listen to my stories, dramas, and secrets.

I guess... I found it here in 15th century.

Someone that will accept my flaws and imperfections.

"May mga salita na mahirap bigkasin. Mga kuwentong mahirap simulan at mga sekretong mahirap ipagkatiwala. May mga taong lagi nila sinasabi na lagi sila nasa tabi natin upang tayo ay suportahan at pakinggan. Ngunit sa bandang huli kapag kailangan mo sila ni isa wala ka mahanap at wala ka makapitan sa bawat sakit na unti-unting pumapatay sa iyo"
Came from life experience.

"Sa mundo walang kasiguraduhan... Isa lang ang tanging maipapangako ko, lagi ako nasa tabi mo upang ika'y piliin sa bawat laban."  seryosong sabi niya.

I can hear my own heartbeat.

"Hindi natin alam"  wala tayong alam sa susunod na mangyayari sa ating buhay.
Sa bawat matatamis na salita na ating bibitawan tanging sakit lamang ang maghahari sa huli.

"Tama. Hindi natin alam ang maaring mangyari ngunit kung ano man ang pipiliin ko na desisyon lagi iyon para sa'yo " teka lang, Kanina pa ako may napapansin....

"Are you in love with me?" nakakasamang-umasa pero hindi ko talaga mapigilan ang umasa at baka sakali sa buhay na ito ako naman ang maging pangunahing tauhan sa aking story.

In my past life, I'm the real villain of my own story.

Hinayaan ko na mabuhay ako sa takot at sakit.

I want to say sorry to myself,
For the tears you've cried, For the heartaches you suffered, For the pain you need to comfort, For the regrets you need to carry , And for blaming yourself to the things you can't control .... I'm sorry my younger version self.
I'm not brave enough to fight for your happiness...
Again, I'm sorry self... Because you need to suffer from everything that make you weak and fragile.

"M-Mayari?" gulat niyang tanong.

"Bakit?" naguguluhan ko ding tanong.

"Hindi ko maintindihan ang iyong sinabi" napa-hawak pa siya sa kanyang batok dahil halata na nahihiya siya na nalaman ko.

"Awsss... Hindi pa pala tinuturo sa panahon mo ang lengguwahe na binigkas ko" Kanina pa ako nangangalay. Ayaw ko naman sirain ang moment namin ni Ninuno kaso masakit na talaga ang paa ko sa kakatayo sa tabing dagat.

IN ANOTHER LIFE (UNDER EDITING ) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon