[MUS2] Taming In The Wild|✔

CHAPTER 8

Chapter 8

Dareen Pov

Nasa malaking living area na ako ni Rap at nawiwili pa rin talaga ako sa malaking bahay niya. Gusto ko nga kasi ang bahay niya. From it's size, the interior and exterior design, besh this house is breathtakingly beautiful. Hindi halatang pinaghandaan. I take a glance at his very high ceiling. Goodbye dream house. I whispered. And continue staggering to the main door of Rap's house.

Now, I'm on my way to the house human gate. This house has a massive green ground. While i'm sauntering towards the gate someone call me from behind. The voice of no other than Raphael Laurence Marcet.

"Dareen," he call out my name. Gumaganda ang tunog ng pangalan ko kapag si Rap ang nagsasalita n'on. Sheemzz!

Lumingon ako sa kanya. Nakakunot na naman ang noo niya. Lumapit siya sa aking nakitatayuan. His rugged look can really loose the thread of my underwear. Nilagay niya ang dalawang kamay niya sa kanyang baywang saka siya yumuko at bumuntong hininga. Okay? Anong problema ni Rap?

"Bakit Rap? May kailangan ka? Wait..." ako saka binitawan ko ang maleta ko. "inaakala mo ba na nagnakaw ako ng painting mo doon sa loob? Rap, sinasabi ko sayo kahit na gusto kong magnakaw kahit isa n'on hindi naman iyon magkakasya sa maleta ko. Promise, wala akong ninakaw kahit isa." ako saka nag swear sa kanya.

Inangat niya ang ulo niya saka pinukol ako ng matalim na tingin. Napaubo naman ako kahit na wala akong ubo. Sheemzz! Nakakamatay ang tingin ni Rap parang pinapatay niya ako sa tingin niya. Pag-usapan nalang natin lahat wag lang talaga ang painting niya. Jusko!

"Don't... don't go. You can stay..." umiling siya saka bumuntong hininga ulit. "You can stay in my house. Don't go." kahit na nahihirapan si Rap sa sinabi niyang iyon nagawa niya pa ring i-ahos. Akala ko pa naman ay pinagdudahan na niya ako. Pero gulat na gulat ako sa kanyang sinabi nang mag-sink in iyon sa utak ko.

"Bakit? Bakit ginagawa mo ito Rap dahil ba naaawa ka sa akin?" tanong ko sa kanya.

"Yes, naaawa ako sayo." maiksi niyang sagot.

"Wag na. Alam kong ayaw mo ako dito sa bahay mo at kung naaawa ka man nako wag na. Makakahanap naman siguro ako ng bahay dyan."

"Really? Makakahanap ka? Why? Do you even have a job? Does you know any work? Do you have money in your pocket?"

Dun naman ako natamimi. Ang lakas din talaga ng loob kong sabihin iyon sa kanya nang hindi nag-iisip. Tama siya wala akong trabaho. Wala akong pera. Wala akong alam na trabaho but i can learn naman. It's just i'm a sheltered brat way back in our home.

"You back to your room. Before I change my mind." anang ni Rap saka naglakad pabalik sa loob ng bahay niya. Tinanaw ko lang si Rap habang naglalakad siya patungo sa main door. Pinalobo ko ang bibig ko saka huminga ng malalim at nilingon ko ang maleta ko. Kinuha ko iyon saka naglakad... naglakad pabalik sa loob ng bahay ni Rap.

Yeah, I decided to stay in his house. I have nowhere to go so why would I be a choosy. Siguro dapat ko na ring ipaalala sa sarili ko na wala na ako sa bahay namin. Na ang buhay ko ay iba na sa dati. Before, if I have anything at my disposal, well, now wala na. It's a blessing na rin siguro na dito ako sa bahay ni Rap napunta. Mayaman tapos may sarili pa akong kwarto na maganda. Mabuti at hindi ako naisipang ipadala ni papa sa iba. Tapos may kasama pa akong, ehermm... hot dzaaddy.