EFKAN&CANAY (Tamamlandı)

1. Bölüm

Yeni ve mükemmel bir hikaye. Diğer yazdıklarımdan daha çok beğendiğim bir hikaye oldu.

Bölümler uzun ama az bölüm var. Bunun birde ikinci kitabı gelebilir.

Dolunay hikayemi yazamadığım için bunu yazdım. Yayımlama sorununu hallettim ama bu sefer yazdıklarımı kaydetmiyor.

Bende dedim ki yeni bir tane yazayım.

Umarım beğenirsiniz...

İyi okumalar.

Sabah erkenden kalkıp hemen duşa girdim. Dün gece kabus görmüş ve uyuyamamıştım. 1 saat önce falan uyudum.

Ilık su ile duşumu aldıktan sonra hazırlandım ve evden çıktım. Dün akşam beni bir doktor aramış ve DNA testi yapmam gerektiğini söylemişti.

Bunca yıldır acı çektiren ailemin gerçek ailem olmadığını öğreneli 13 saat oluyor.

Arabamı sevdiğim beye verdiğim için taksi ile gitmeye karar verdim. Hemen gelen taksiye binip adresi verdim ve sevdiğim beyi aradım.

"Günaydın sevgilim." Diyerek telefonu açan beyim ile içim yumoş yumoş oldu.

"Günaydın aşkım." Dedim.

"Dışarı mı çıktın?"

"Evet bebeğim."

"Kahvaltı yapmadan mı? Doğa neden kahvaltı yapmıyorsun? Bebeğim artık daha sağlıklı beslenmen gerekiyor bunu biliyorsun değil mi? Bol bol yemek yemelisin. Ya hayır ben de sürekli yanında olamıyorum ki!" Güldüm.

"Aşkım kahvaltı yapmadan hastaneye gideceğim için yemedim."

"Ne hastanesi? Niye hastaneye gidiyorsun? Bebeğimize bir şey mi oldu? Doğa bir şey desene! Ne oldu yavruma?"

"Sakin ol sevgilim. Yavrumuz gayet iyi merak edilecek bir şey yok. Sadece bunca yıldır yaşadığım ailem gerçek ailem değilmiş. Bu yüzden DNA testi için çağırdılar."

"Kalbime iniyordu Doğa. Nasıl korktum varya." Derin nefesler almaya başlaması ile tebessüm ettim. Çok değer veriyordu bize.

"Sakin ol birtanem. Biz gayet iyiyiz." Dedim elimi karnıma koyarken.

"Siz iyi olun ben Allah'ım dan başka ne isterim. Her gün dua ediyorum iyi olun diye."

"Biz gayet iyiyiz babası. Şimdi hastaneye geldim. Sana haber veririm tamam mı?"

"Tamam sevgilim. Bak dikkatli ol tamam mı? Kan alındıktan sonra yemeğini ye."

"Tamam canım görüşürüz."

"Görüşürüz hatunum." Telefonu kapatıp çantaya attım ve hastaneden içeriye girdim.

"DNA testi yapılacakmış." Dedim danışmada ki kadına.

"3. kat." Başımı sallayıp asansöre ilerledim.

"Anne istemiyorum o kızı tamam mı? Ben abla falan istemiyorum. O da onun gibidir işte!" Yanımda ki veletin konuşmalarını umursamadan önüme baktım.

"Oğlum az saygılı ol. Abla olarak görmüyorsan misafir olarak görürsün."

"Hayır!" Asansöre binince katın tuşuna bastım ve velete döndüm.

"Biraz ön yargılıyız he?" Dedim başını okşarken. Elimi nazikçe indirdi.

"Herkes onun gibi!" Gülümsedim.