Gözlerim açık, odamda tavana bakıyordum. Bu oda bizimdi. Ama Efkan yoktu. Tavanla olan bakışmamı karnımda ki tekmeler bozdu. Ellerimi karnıma koyup çocuklarımı sevdim.
"Babanız iyi olucak bebeklerim. Uyanacak. O bizi asla yalnız bırakmaz." Tek elimi karnıma sarıp yavaşça ayağa kalktım.
Bebeklerim 7 aylık oldu olacaktı.
Efkan komaya gireli tam 4 ay oluyor. Onu o kadar çok özledim ki dayanamıyordum.
Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım ve aynadan kendime baktım.
Arkamda Efkanı görünce gülümsedim. Belime sarılan eller, boynuma koyulan baş ve gülümseyen bir surat... Ne de çok özledim o halimizi.
Ne de çok özledim çocuklarım ile konuşmasını.
Göreve gittiğinde evimde diken üstünde otururken bile bu kadar kötü değildi. En azından sesini duyuyor, gülümsemesini görüyordum. Sonunda gelecek olması bile beklemem için büyük bir sebepti.
Yavaş adımlar ile aşağı inip masa da beni bekleyen babamın yanına oturdum. Şu bir kaç günde benim yanımdan hiç ayrılmıyordu.
"Günaydın güzel kızım." Babama döndüm. En başta Efkan oturuyor diye babamı oraya oturtmamıştım.
"Günaydın baba." Diye mırıldandım.
Çocuklarım ve ben gayet sağlıklı idik. Her aşerdiğimde babam gidip alıyordu. Bunu Efkan yapacaktı. Söz vermişti. Derin bir nefes aldım. Kendime çok iyi bakıyordum. Dışardan gören birisi kocamın sapa sağlam yanımda olduğunu sanardı.
"Bu gün Efkanın yanına gideceğim." Babam elimi tutup öptü ve üzgünce baktı bana.
"Fatma Hanım'ı durduramıyorum. Biliyorsun Aslan bey öldü." Bir de bu vardı. Fatma Hanım'ın emri ile Aslan amca öldürülmüştü. Bunu Efkana nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum.
"Devam et baba."
"Efkanın ölüm emrini vermiş." Ellerimi sıktım. Sakin olmalıyım. Sakin olmazsam çocuklarım zarar görür.
"Ne olacak şimdi? Nasıl böyle bir şey yapar?" Diye sordum. Sakin kalamıyordum.
"Fişini çekmeleri için form dolduracakmış ama senin iznin olmadan yapamıyor. Sonuçta karısı sensin. Ama doktorlardan birisini tutmuş. Bu hafta sonu ölecek Efkan."
"Soykan aşiretine git." Kaşlarımı çattım. "Eğer bana bir şey olursa bu aşirete git güzelim. Mardin'in ileri gelen ağalarından birisi bu aşiretin başı."
"Sana bir şey olmayacak Efkan." Dedim elimi karnımın üzerinde ki eline koyarken.
"Olurda şehit olursam ya da başka bir şekilde ölürsem bu aşirete git ve benim eşim olduğunu söyle. Evladıma da sana da ömürleri boyunca sahip çıkarlar." Biraz daha sokuldum ona.
Bu gün 3 aylık bir göreve gidecekti. Onunla gurur duyuyordum. Çocuğumu da babası gibi asker yapacaktım.
"Söz ver Doğa."
"Söz sevgilim. Allah korusun sana bir şey olursa gideceğim." Dudaklarıma yapışması ile gülümsedim.
Ayağa kalktım.
"Ben ne yapacağımı biliyorum baba. Bana sadece Mardin'e bilet al."
"Kızım ben götüreyim seni." Başımı olumsuz anlamda salladım.
"Dediğimi yap baba." Odama gidip küçük bir çanta hazırladım ve biraz para aldım. Telefonumu da alıp evden çıktım.
Yarım saat sonraya bir bilet almış babam.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EFKAN&CANAY (Tamamlandı)
Short StoryAskerin sevdiğine ve çocuklarına olan bağlılığını anlatan bir hikaye oldu. Biraz acıklı oldu aslında. Ağalı falan ama öyle çok ayrıntılı değil. Bu yüzden sevileceğini düşünüyorum. Bir de kapak fotoğrafına aldanmayın, askerli bir kitap değil. Okuyu...
