EFKAN&CANAY (Tamamlandı)

4. Bölüm

Çalan kapı ile Efkan yerinden kalkıp kapıya gitti. Bende uykulu gözler ile etrafa bakıyordum.

"Abla?" Uykum kaçmış hemen ayağa kalkmıştım.

Biz Efkan ile düzgün bir şekilde evlenmedik. Bu yüzden ailesinden hiç kimseyi tanımıyorum.

"Çekil be! Sinirliyim zaten." İçeriye giren Esra ablaya baktım. Ben ona o bana şaşkınca bakıyorduk.

"Doğa?"

"Esra abla?"

"Siz tanışıyor musunuz?" Efkana döndüm ve başımı salladım.

"En büyük abim Polat'ın eşi." Dedim.

"Haaa şu Polat enişte." Dedi. Yanıma oturup beni göğsüne çekti.

"Yoksa bahsettiğin eş benim kardeşim mi?" Dedi karşımıza oturan Esra abla.

"Evet."

"Seni hain! İnsan bir söyler biricik yengemin görümcem olduğunu." Anaaa doğru ya.

Ben onun hem yengesi hem görümcesiyim, o da benim hem yengem hem de görümcem. Beynim iflas etti.

"Abla biliyorsun durumları. Zaten zor kaptım güzelimi. Bir de anama anlatıp kaçırayım mı he?" Dedi. Güldüm ona.

"Aman iyi be! Ne halin varsa gör." Sonra bana döndü. "Doğa ben uyuyordum. Haberim yoktu olanlardan. Olsa onları oraya gömerdim yani."

"Kime çektiğin belli oldu sevgilim." Dedim Efkana bakarken.

"Ay sizin yiyişmenizi izleyemem. Uykum var benim. Git bana erik al." Erik deyince ağzım sulandı.

"Abla aşeriyor musun?" Esra abla başını salladı.

"Ben uyumadan alda gel." Hızla Efkana döndüm.

"Efkan eriiiik." Dedim masumca.

"Aşkım sende mi aşeriyorsun?" Başımı salladım.

"Canım çok çekti Efkan. Öyle böyle değil." Dedim iştahla dudağımı yalarken.

Dudağıma küçük bir öpücük kondurup ayağa kalktı.

"Tamamdır. Hemen alıp geliyorum. Siz rahat rahat durun." Son kez öpüp evden çıktı. Hemen Esra ablaya döndüm.

"O gün neler olduğunu anlatayım." Dedi dizlerine yastık koyarken.

"Efkan daha 18 yaşında. Deli dolu birisi idi. Ergenliğini dibine kadar yaşadı. Çok değişik bir çocuktu. Dengesizdi. Bir gün geldi eve. Dedi ben asker olacağım." Derin bir nefes aldı. "Annem karşı çıktı. Olamazsın dedi."

∆∆∆∆

"Olacağım ana! Vatanımı koruyacağım ben! Niye önüme engel oluyorsun?" Sinirle bakıyordum anneme. Ne diye engel oluyor?

"Olamazsın oğul. İzin vermem. Sen benim evladımsın. Ben seni ölüme yollamam."

"Ana başka annelerde var senin gibi istemeyen ama gururlanan. Sen niye gururlanmıyorsun. Senin oğlun bir Türk askeri olacak!"

"Olmayacaksın evlat." Bu sefer babama döndüm.

"Abinle gurur duymuyor musun?" Diye sordum duruşumu dikleştirip.

"Duymuyor. Abisi bir hiç uğruna öldü." Şaşkınca bakıyordum anneme. Ne diyor bu kadın böyle?

"Ana ne dersin sen? Amcam bir hiç uğruna değil! Vatanını korumak için öldü! Dediğin şeye bak! Sırf biz daha rahat yaşayalım diye öldü benim amcam! Sırf biz rahat olalım diye çocuklarını eşini bıraktı! Vatanı için kendini feda etti benim amcam!"