EFKAN&CANAY (Tamamlandı)

15. Bölüm

~3 hafta sonra~

Tam 1 hafta kalmıştı bebeklerimin doğmasına.

Onları merakla bekliyordum.

Elim karnımda aynadan kendime baktım. Hastaneye yatışım verilmişti. Risk ortadan kalkmıştı. Normal bir doğum olacaktı.

Bebeklerimi Allah'ın izni ile sağ sağlim kucağıma alacaktım.

Keşke Efkan da burada olsa idi.

O da görürdü bebeklerimizi.

Efkan...

Canımdan çok sevdiğim kocamın bana emanet ettiği çocuklarıma çok iyi bakacaktım.

Emanetine sahip çıkacaktım.

Kendimden önce çocuklarımı düşünecek onları güzel bir şekilde büyüteceğim.

Bir çok kez Mardin'e giriş yapmaya çalışan kaçaklar vardı. Bunlar Milan aşiretinin adamları idi.

Hastaneye varamadan hakkın rahmetine kavuştular.

Berzan ağa yani Soykan aşiretinin ağası, kim olursa olsun Efkana yanaşan herkesi öteki dünyaya postalıyordu.

Efkana sadece sayılı kişiler yanaşabilir.

2 genel cerrah doktoru, 2 hemşire, 2 erkek hemşire, babam ve ben. Başka hiç kimse Efkanın bulunduğu kata bile giremiyor.

Hastane Efkan için özel yapılmış bir hastane gibiydi.

Bu beni mutlu ediyordu.

Hem de çok...

Karnıma giren sancı ile biraz öne doğru eğildim. Sırası değil. Daha 1 hafta var.

Sakin bir şekilde nefes alıp verdim ve yatağa oturdum.

Sakin olmalıyım ama bir işe yaramıyor.

Boğazımdan güçlü bir çığlık koptu.

Belki de 1 hafta sonra kocam uyanacaktı. Onu beklemeliyim değil mi?

Ne diyorsun kızım kendine gel! Bebekler geliyor ula!

Derin derin nefesler aldım.

∆∆∆∆∆

Göğsümü sömüren oğluma baktım. Maşallah babası gibi aç bir kurt.

Kızıma baktığımda mışıl mışıl uyuduğunu gördüm. Gülümsedim. Ne de güzeller yavrularım.

Ne de güzeller evlatlarım.

"Abla gelebilir miyim?" Diye kapının arkasından konuşan Arda ile başımı görmese de salladım.

"Gel ablacım gel." İçeriye bir hışımla girip kızımın yanına gitti ve parmağına dokundu.

"Abla bu çok güzel." Dedi dudaklarını parmağına bastırırken.

"Kucağına al istersen ablacım." Dedim. Şaşkınca bana döndü.

"Ya canı acırsa?" Güldüm.

"Sen güzel tutarsan acımaz." Yanımda duran hemşireye baktım. Başı ile onaylayıp kızımı Arda'nın kucağına verdi.

"Bu çok güzel." Dedi. "Dayı oldum ula!"

Sen dayısı olarak kızımın yanında iken Efkan babası olarak yanında değil.

Bu haksızlık be.

Dolan gözlerimi göğsümde uyuyan oğluma çevirdim. İkiside sapa sağlam doğdular ya şükür rabbim şükür.