EFKAN&CANAY (Tamamlandı)

17. Bölüm (FİNAL)

~Efkan Türkoğlu~

Uyanmak istiyordum. Canım yanıyordu.

Kalbim acıyordu.

Gözlerim çok ağırdı ama başarabilirdim.

Doğama gitmek istiyordum.

Çocuklarıma gitmek istiyordum.

Neden bilmiyorum ama hiçbirisini unutmadım.

Gözlerim açılıyordu.

Tamamen açtığımda beyaz ışık yüzünden geri kapatmak zorunda kaldım.

"Efkan bey uyandı! Burak hocam koşun." Birinin sesi idi bu. Doğam nerede?

Nerede benim güzelim?

Nerede benim Canayım?

Ya çocuklarım?

Kaç yıl oldu?

Kaç yaşında benim bebeklerim?

"Efkan bey duyuyor musunuz?" Gözüme bir ışık tutuldu. "Durumu iyi. Ailesine haber verin!" Doğa mı gelecek?

"Efkan bey benimle kalın lütfen." Gözlerimi tamamen açtım. Işık daha da azdı.

Doktor gülümseyerek baktı bana. Ama bu bayan doktor. Benim sevgilim kızar ki.

"Hemen ailesine haber verin." Ağzımı açmaya çalıştım.

"Efkan bey kendinizi zorlamayın. Bir kaç saat konuşamayacaksınız. Uzun süredir komadasınız." Uzun süre mi?

5 ay?

10 ay?

1 yıl?

Ne kadar süre?

"İstediğiniz tüm cevapları eşiniz geldiğinde alacaksınız ama şimdi lütfen sakin olun." Ekrana baktı. "Kendinizi çok fazla kasıyorsunuz. Kalbiniz henüz bedeninize alışmış değil. Biraz daha sakin olun."

Kalbim bedenime alışmış değil mi?

Benim kalbim niye bedenime alışsın?

"Efkan beyin test sonuçlarını getirin." Bir kağıt ile geldi bir kadın.

"Buyrun Berna hocam."

"Burak hoca nerede?"

"Kendisi bir ameliyata girdi."

"Tamam gidebilirsin." Önce kağıda baktı, sonra bana.

"Şimdilik bir sorun yok gibi. Bir saate kadar sizi normal bir odaya alacağız merak etmeyin." Ağzımı açtım.

"D-doğa." Gülümseyerek baktı. Karım iyi miydi?

"Merak edilecek bir şey yok. Karınız gayet iyi." Rahatlamıştım.

"Ço-cuklarım." Dedim kendimi zorlayarak.

"Maalesef onlar doğumda ölmüşler." Gözümden bir damla yaş aktı. Bu imkansızdı. Ben onların sesini duydum.

Yiğit Adal... Oğlum...

Asena Asel... Kızım...

Duydum ben seslerini, kızımın bana dokunuşunu hissettim.

Nasıl doğumda ölmüş oluyorlar?

"Şimdi sizi uyutacağız. Uyandığınız da normal odaya alınacaksınız." Seruma kattığı ilaç ile göz kapaklarım ağırlaşmaya başladı.

En son gördüğüm camın ardından parmağında Doğama taktığım yüzük ile beni izleyen kadındı.

O benim Doğam mıydı?