Avukat bey! -Texting ✔️

2.1

Hoş geldiniz vote vermek zor olmasa gerek hadi başlayalım :)

---

''Ay abla bak şimdi nöbetçi askere sanki kardeşimmiş gibi davranırsan seni içeri alır.'' Gözlerimi devirip, elimde ki telefonu kulağıma daha net duymak için sabit tuttum.

''Nereden ablan oluyorum ben senin ulan!'' Elimde ki poşet artık ağırlık yaparken, tekrar cevap verdim;

''Ayrıca ben sizin getir götürünüz müyüm oğlum? Abimi görüp, gideceğim buradan. Hem siz ne yapacaksınız on yedi tane pizzayı!'' Elimde ki poşeti daha sıkı kavradım.

Abimi birkaç saatlik görmek için gelmiştim. O sıra daha önceden buraya geldiğim için tanıdığım birkaç askerle arkadaş olmuştum.

Benden kapıda nöbetçi olan, beni tanımayan askere sanki onun kardeşiymiş gibi yapıp, içeri pizza sokmamı istiyordu. 

Tamam bunun karşılığında iki yüz lira almış olabilirdim ama aklıma yeni dank ediyordu. Neden yapıyordum?

''Ya Ay işte kızım kardeşim gibi davran beni görünce numaradan abicim diyerek sarıl, ağla. Ne bileyim ben ya!''  Muhteşem oyunculuğumu kullanacak olmamla sırıtarak;

''İzle şimdi şovu!'' Dedim. Telefonu suratına kapatarak, nöbetçi askerin yanına doğru gittim. Benim geldiğimi görünce kafasını camdan uzatarak;

''Buyurun kim için gelmiştiniz?'' dedi. Gözleri elimde ki poşette turlarken hızlıca burnumu çektim.

''Abim! Canım abim için geldim.'' Kaşları çatılırken;

''Abiniz kim?'' dedi. Bir an Fatih Erdem diyecek olsam da kendimi frenledim. 

''Metin Acil! O abim benim!'' Kimlik isteyeceği aklıma gelecekken kendimi kastım. Hassiktir onu tamamen unutmuştum. Tam kimlik isteyecekti ki barikatların arkasından bir ses;

''Ay, kardeşim!'' Bakışlarım o tarafa dönerken Metin dolu gözleriyle bana bakıyordu. Her ne kadar gülmek istesem de kendimi tuttum. Aklıma girdiğim yks sınavını getirerek, gözlerimi doldurdum.

''Abicim!'' Küçük Emrah mooduna bağlayarak abime doğru koştum. Aramızda bariyerler olmasına rağmen sarıldım.

Artık sınav nasıl zoruma gitmişse hıçkırarak ağlıyordum. Etrafta birkaç kişi de dolu gözüyle bizi izliyordu.

Herkesin yüreğine dokunmuş olmalı bu abi kardeş ilişkisi. Metin olayı abartarak kafamın üstüne birkaç öpücük kondurdu.

''Kurban olduğum çok özledim seni.'' Daha sıkı sarılırken ağızımdan bir hıçkırık daha koptu. Bu sınav neden bu kadar zoruma gitti ulan benim?

Etrafta olan birkaç asker ve ziyaretçilerde gülümseyerek, gözleri dolu bir şekilde bizi izliyordu. 

''Devrem kardeşin mi bu senin?'' Nöbetçi asker Metine karşı konuşurken kafamı metinin göğsüne gömdüm. Bariyerleri açsanız da içeri girsem nasıl olurdu acaba? Hem madem Metini tanıyorsun neden almadın kardeşim.

''O kardeşten öte annem o benim annem!'' Gülesim gelse de tuttum kendimi.

Bayıl istersen Metin.

''Dur devrem açayım şurayı daha kolay özlem giderin maşallah!'' Dedi. Metinden zar zor ayrıldım. Nöbetçi asker bariyerleri açtığı zaman içeri girip, tekrar sarıldım.

Metin beni kolunun altına alıp, ziyaret alanına doğru gitmeye başladı.

O sıra ağacın arkasından bizi izleyen Metinin arkadaşları da bizi takip etti.

Ziyaret alanına geldiğimiz de Metinden ayrılıp, pizzaları masanın üstüne bıraktım.

''Yavşak Metin! Ben bu oyunculuğumu daha iyi yerlerde kullanacaktım ulan! Kullanacağım yer burası mıydı?'' sinirle Metine çıkıştığımda sırıtarak, yanağımdan makas aldı. 

''Kızım sen var ya aslansın aslan! Fatih komutanım ne şanslı böyle kardeşi var!'' Sırıtarak yakamda olmayan tozları silkeledim. 

''Ne sandın aslanım! Neyse ben gidiyorum pizzalar dahil düz hesap altı yüz lirayı hesabıma atarsın ibanım sen de var. Hadi kolay gelsin abime kaçıyorum ben.'' 

Onlarla vedalaşıp, abimin odasına doğru adımladım. Aslanımı özlemiştim! Giriş yaptığım blokta abimin odasına doğru gidecekken odasının önünde gördüğüm simayla durdum.

Hassiktir Volkan oradaydı! Hızlı bir şekilde arkamı döndüm. Arkamdan ''Bakar mısınız?'' dediğini duyduğumda daha da hızlanarak çıktım oradan.

Yakalanmadan yengeme gitmem gerekiyordu! 

Bölüm sonu.