Tamamlandı
Siz: Hani en güzel aşklar imkansız gelir ya insana
Siz: İmkansız olduğun için aşığım sana.
KelAsker(!): Yanlış numaraya yazdınız.
Siz: Sus! Yanlış falan değil!
KelAsker(!): Tövbe estağfurullah. Hayatımı düzene koyacağım diyorum, karşıma...
AVUKAT BEYİN 2. ÖZEL BÖLÜMÜNE HOŞ GELDİNİZ AŞKOLAR!
HAHAYATTTTT
BAŞLIYORUZ AŞKOLAR.
---
Elimdeki defteri sımsıkı tutarken birkaç not alarak, etraftaki insanları yok sayarak polis ve sağlık görevlilerinin yanına gittim.
''Hayırdır neden herkes toplandı kötü bir şey mi oldu?'' sırıtarak yanlarına vardığımda yerdeki cesede baktım;
''Ne olmuş buna?'' dedim. Ne güzel ölmüştün sen.
İyi olmuştu. Gebersin pis herif!
Çocuk ticareti yapan bir adamdı fakat ölüm haberi verildiğinde gelmiştim. O kadar çok çocuğu kaçırıp, tecavüzcü insanlara satmıştı ki! Organ mafyasının elinden ne kadar çocuk geçti düşünmek bile istemiyordum.
Benimde bir çocuğum vardı bazen onların yerine koyuyordum ve inanılmaz kötü oluyordum. Allah ailelerine sabır versin. (Amin)
''Ölmüş Savcı Hanım.'' adamın dediği şeyle alayla ona baktım.
''Hadi ya? Bak ben hiç anlamamıştım. Az sonra onu dürtüp 'Geldik kalk!' diyecektim!'' Kafamı iki yana sallayarak;
''Nasıl ölmüş?'' dedim.
''Bilmiyoruz şu inşaatın tepesinden düşmüş.'' kafamı yukarı kaldırdığımda en az on beş katlı olduğunu fark ettim.
Oh oh iyi olmuştu.
Defterime birkaç not alırken kafamı sallayarak olay yerinden ayrıldım. Benim yapabileceğim bir şey yoktu. Onun hesaplaşması diğer dünyaya kalmıştı.
- - -
''Anne uykum geldi.'' Güneş babasının tişörtünü giymiş, ayak bileklerine kadar gelen tişörtle babasına koala gibi yapışmışken işi düşünce anne diyordu.
Hayır bir kerede baba de!
''Baba...'' Güneş'in dediği şeyle yutkundum. Ulan keşke başka bir şey isteseymişim. Volkan kucağındaki kızımızı daha çok sarmalarken;
''Efendim bebeğim?'' dedi. Güneş nazlı bir şekilde kafasını geri çekerken;
''Anneme söyler misin beni odama götürsün.'' Allah'ım nedir bu çektiğim? Hayır anlamıyorum neyin eziyeti bu ya!
Volkan bana bakarak sırıttı. Hain! Sonra halime acımış olacak ki kucağındaki Güneş'le ayağa kalktı.
''Ben yatırırım kızım boş ver.'' İşte cesaret, işte feraset işte adam gibi adamlık! Volkan'la Güneş gidince biraz kestirmek adına gözlerimi kapattım.
Ne kadar zaman geçmişti bilmiyorum fakat kafamın hafifçe okşanmasıyla gülümseyerek kafamı salladım.
''Bebeğim uyan hadi.'' Volkan'ın sesini duymamla kafamı sallayarak yana yatırdım. Uyanmak istemiyordum.
''Tamam uyu ama daha çok yorgunken uyuyup, akşama kadar uyumak istemez misin?'' ima ettiği şeyle güldüm.
Gözlerimi açarken yanağıma küçük bir öpücük bıraktı.
''Kızıl sen de ne meraklısın bana! Hayır anlamıyorum yani.'' Dediği şeyle uzanıp, dudağına küçük bir öpücük bıraktım.
''Ben sadece kızımız Güneş tek kalmasın diye demiştim ama neyse.'' Volkan dediğim şeyle oyuncu bir şekilde kaşlarını çattı.
''Ben bana masaj yapar mısın diyecektim sen ne sandın ki?'' Oflayarak koluna vurdum.
''İyi o zaman ben uyumaya gidiyorum, görüşürüz.'' Ayağa kalkarak gidecekken Volkan kolumdan tutarak durdurdu.
''Yok uyuma bence.'' Esneyerek ona baktım.
''Olmaz görüşürüz.'' Gülümseyerek odama geçerken arkamdan geleceğini biliyordum. Gece uzun olurken ne uykum kalmıştı ne de yorgunluğum.
