"Fazla vaktinizi almayacağım, direkt konuya gireceğim. Birçok şeyin farkındayım. Bana karşı beslediğiniz duygularınızın da, her görev emrinde dönüşümü beklediğinizin de, her yara aldığımda acı çektiğinizin de hepsinin farkındayım."
Gözlerini gözler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yayımlanma Tarihi; 10.09.21)
•••
Bugün tam tamına 13 gün olmuştu. Okula dönmüş ve öğrencilerimle tekrar bir araya gelmiştim. Beni ilk gördüklerinde bağırarak üzerime koşmuş ve beni minik kollarının aralarına alarak sevgiye boğmuşlardı. Onları sağlıklı bir şekilde tekrar sınıfta mutlu gördüğüm için çok mutlu olmuştum.
Arda, ders arasında yanıma gelmiş, izin günümden bu yana benim okula geleceğimi düşündüğü her gün bana çiçek topladığını ama bugün unuttuğunu söyleyerek elindeki rengarenk çiçeklerle dolu olan kağıdı bana uzatmıştı.
Kollarımı minik bedenine sarıp saçlarına küçük bir öpücük kondurduğumda utanarak sırasına koşmuştu. Çocukları çok seviyordum çünkü bana göre onlardan daha masum hiç bir şey yoktu.
Elimdeki kağıdı güzelce dosyama yerleştirip dikkatle beni ve dosyama koyduğum kağıdını izleyen Arda'ya göz kırpmıştım.
Şimdi ise okuldan çıkmış eve doğru hızlı adımlarla yürüyordum. Oldukça yorulmuş ve fazlasıyla acıkmıştım. Öğle arasında ödevleri kontrol etmekten vaktin nasıl geçtiğini anlamamış ve olan vaktimin tamamını yemiştim.
Askeriyenin bir arka sokağında bulunan restorantta hızlıca bir şeyler yiyerek biraz da olsa kendime gelebilmiştim. Ücreti ödeyip saati kontrol ettikten sonra yavaş adımlarla evime doğru ilerlemeye başladım.
Eve girer girmez güzel bir duş ardından deliksiz bir uyku kesinlikle beni kendime getirecekti. Lojmanların önüne geldiğimde başımı kaldırmamla gözlerim yaklaşık yarım aydır özlediğim gözlerle buluşmuştu.
Asrın dönmüştü..
Onu görmenin verdiği mutlulukla aramızdaki birkaç adımı da koşarak şiddetle bedenimi bedenine çarptırdım. Kollarım hemen göğüsünün çevresine bir zırh gibi sarılırken ciğerlerime derin bir nefes çektim.
Öyle hızlı koşmuş ve ona sıkı sıkıya sarılmıştım ki başım göğüsüne gömülürken dengede durabilmek ve sendelememek için tek elini sırtıma bastırmak zorunda kalmıştı. Şok içinde olduğunu tahmin edebiliyordum ve ben de aynı şekilde hissediyordum çünkü sırtımda hissettim sahiplenici elinin baskısıyla kalbim sanki durdurulması çok geç olan bir uzay mekiğinin içinde yolculuktaydı.
Ne tepki verceği ya da nasıl bir tavır sergileyeceğini kestiremiyordum ama yapmasam içimde bir şeyler eksik kalacak gibi hissetmiştim.
İlk defa bu kadar net ve yoğun aldığım parfümünün güzel kokusu burnuma dolarken bir daha bu fırsatı ne zaman yakalayacağımı bilmediğim için derin derin nefesler almayı da ihmal etmiyordum.
